Dijital temelli olan ve çift yönlü iletişime olanak sağlayan yeni medya, özellikleri itibariyle geleneksel medyadan ayrılmaktadır. Geleneksel medya ve etik konusu uzunca bir süredir ele alınan konulardan olsa da kapsamı yeni medyanın özellikleri ve olanaklarına göre yetersiz kalmaktadır. Bu sebeple “yeni medya ve etik” konusu, yeni bir çalışma alanı olarak karşımıza çıkmaktadır. Etik kavramı çoğu kez ahlak kavramı ile birbirinin yerine kullanılsa da ahlak, “insanların iyi/kötü nitelendirildiği manevi özellikleri, bu özelliklerle sergilediği davranışlar ve huylar” olarak tanımlanabilirken etik, “İnsanların davranış ve yargılarını ahlak temelinde inceleyen bir felsefe dalı, ahlak felsefesidir” (İrvan, 2003: 81). Yeni medya etiği ise yeni medya ortamlarındaki sorunlar ve sorumluluklarla ilgili bir kavramdır. Yeni medya ortamlarının artışıyla bu ortamlardaki içerik üretimlerinin hızlı ve çok olması, yeni medyanın etik sorunlar bağlamında ele alınmasını zorunlu hâle getirmiştir (Binark ve Bayraktutan, 2013: 25-26). Tüm bu gelişmeler neticesinde incelenen kitap; yeni medya ortamları, içerikleri ve kullanıcılarından kaynaklanan sorunları saptamak ve örneklendirerek olumsuzlukları görünür kılmaktadır. İncelenen kitapta etik konusu yeni medya perspektifinden ele alınmış, geleneksel medya ve yeni medya etiği arasındaki ilişkilere yer verilmiştir. Eleştirel bir paradigma ile yazılan kitapta, yazarların Türkiye’deki sosyal, politik ve ekonomik değişkenler doğrultusunda örneklendirmeler yaptıkları görülmektedir. Kitap, okuyuculara yeni medya etiği konusunda teorik bilgiler vermekle birlikte pratiğe dayalı çözüm önerileri de sunmaktadır.