Uzaktan Çalışma Sürecinin Takım Olabilme Üzerine Etkileri

Endüstri 4.0, sayısız yeniliğin önünü açarken şirketler hem gelişen teknolojik ihtiyaçlara uyum sağlamak hem de yeni nesil çalışanlara daha tercih edilebilen bir çalışma ortamı sunabilmek amacıyla uzun zamandır çalışmalar yürütmektedirler. Uzaktan çalışma sistemi birçok şirketin denemiş olduğu ve iş sürekliliği planlarında yer alan bir senaryo iken tüm dünyayı etkisi altına alan Covid19 pandemisi bu çalışma sistemini neredeyse tüm şirketlerin karşı karşıya kaldığı bir zorunluluk haline getirmiştir. Uzaktan çalışma sistemi sunduğu avantajların yanısıra kişilerin şirket merkezinden ve sosyallikten uzak çalışıyor olması nedeniyle kendilerini takım olarak hissedebilmesi önünde önemli bir risk ve dezavantaj olarak da görülebilmektedir. Yapılan bu araştırma ile uzaktan çalışma sürecinde kişilerin kendilerini takımın bir üyesi olarak hissetmesinin ne gibi faktörlerden etkilendiğinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Konuyla ilgili literatür taraması sonrasında uzaktan çalışmanın çalışanların kendilerini takım olarak hissedebilmesini ne şekilde etkilediğini anlayabilmek üzere üç ana kavramdan yararlanılmıştır: Güven, Takım Uyumu, Süreç/Kararlardan Memnuniyet. Hazırlanan anketler doğrudan dağıtım ve kar topu örneklemi yöntemiyle katılımcılara dağıtılmış ve anket sonuçları SPSS uygulamasıyla analiz edilmiştir. Tüm dünyada uygulanmaya başlanan uzaktan çalışma süreciyle beraber kişilerin kendilerini takımın bir üyesi olarak hissedebilmesi için iş dışı konularda bir araya gelmenin önemli olduğu ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Covid-19, Uzaktan Çalışma, Pandemi, Takım Olmak, Endüstri 4.0

PDF

___

Öge, E., & Çetin, M. (2020). COVID-19 Süreci ve Örgütsel Yönetim (s. 7). içinde Ankara: İksad Yayınevi.
Ölçer, F. (2004). Telework: 21. Yüzyılın Yeni Çalışma Biçimi. Öneri, 145-149.
Özşahin, M., & Zehir, C. (2008). Takım Yönetimi ve Takım Etkinliğini Belirleyen Faktörler: Savunma Sanayinde Ar-Ge Yapan Takımlar Üzerinde Bir Saha Araştırması. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 266-279.
Özbek, F. (2004). İnsan İlişkilerinde Güvenin Yeri ve Önemi. İş,Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 215-238.
Özgüven, İ. E. (1992). Hacettepe Kişilik Envanteri El Kitabı. Ankara: PDREM.
Akça, M., & Küçükoğlu, M. (2020). Covıd-19 ve İş Yaşamına Etkileri: Evden Çalışma. Uluslararası Yönetim Eğitim ve Ekonomik Perspektifler Dergisi, 71-81.
Öge, E., & Çetin, M. (2020). COVID-19 Süreci ve Örgütsel Yönetim (s. 7). içinde Ankara: İksad Yayınevi.
Ölçer, F. (2004). Telework: 21. Yüzyılın Yeni Çalışma Biçimi. Öneri, 145-149.
Özşahin, M., & Zehir, C. (2008). Takım Yönetimi ve Takım Etkinliğini Belirleyen Faktörler: Savunma Sanayinde Ar-Ge Yapan Takımlar Üzerinde Bir Saha Araştırması. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 266-279.
Özbek, F. (2004). İnsan İlişkilerinde Güvenin Yeri ve Önemi. İş,Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 215-238.
Özgüven, İ. E. (1992). Hacettepe Kişilik Envanteri El Kitabı. Ankara: PDREM.
Akça, M., & Küçükoğlu, M. (2020). Covıd-19 ve İş Yaşamına Etkileri: Evden Çalışma. Uluslararası Yönetim Eğitim ve Ekonomik Perspektifler Dergisi, 71-81.
Alpar, R. (2013). Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Yöntemler. İstanbul: Detay Yayıncılık.
Ataman, G. (2002). Takım Çalışması: Mobil İletişim Sektöründe Bir Örnek Olay İncelemesi. Journal Of İstanbul Kültür University, 88.
Büyükdere, B., & Solmuş, T. (2017). İşyerinde Kişiler Arası Güven İle İşgören Sesliliği Arasındaki İlişkide Psikolojik Rahatlığın Aracılık Rolü. Yönetim Bilimleri Dergisi, 51-68.
Baker, D., Day, R., & Salas, E. (2006). Teamwork as an Essential Component of High-Reliability Organizations. Health Services Research, 1576-1598.
Baterman, B., Wilson, C., & Bingham, D. (2002). Team Effectiveness Developmentof an Audit Questionnaire. Journal of Management Development, 215-226.
Becerikli, S. Y. (2013). Takım Çalışmaları ve Verimlilik İlişkisi: Karar Alma Süreçlerinin Etkinlik Kazanmasında Liderin Rolü. Verimlilik Dergisi, 93-116.
Castore, C., & Murnighan, K. (1978). Determinants of support for group decisions. Organizational Behavior and Human Performance, 75-92.
Deloitte. (2020). Covid-19 Sonrası Yeni Çalışma Hayatına Hazır mısınız? İstanbul: Deloitte.
Dereli, T., & Baykasoglu, A. (2015). Takım Yönetimi. Gaziantep Üniversitesi Endüstri Mühendisliği, 5.
Erden, A., & Erden, H. (2009). Predicting organizational trust level of school managers and teachers at elementary schools. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2180-2190.
Görçün, Ö. F. (2016). Endüstri 4.0: Dördüncü Endüstri Devrimi. İstanbul: Beta Yayınları.
Gürbüz, S. (2006). Örgütsel Vatandaşlık Davranışı ile Duygusal Bağlılık Arasındaki İlişkilerin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 48-75.
Geçtan, E. (1992). Çağdaş yaşam ve normal dışı davranışlar. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Geçtan, E. (2002). İnsan olmak. İstanbul: Metris Yayınları.
Gençöz, F. (1998). Uyum psikolojisi. Kriz Dergisi, 1-7.
Illegems, V., Verbeke, A., & S'Jegers, R. (2001). The Organizational Context Of Teleworking İmplementation. Technological Forecasting And Social Change, 275.
ILO. (2020). Teleworking During The COVID-19 Pandemic and Beyond A Practical Guide. Geneva: International Labour Organization.
Ünal, D. (1998). Takım Kurma ve Yönetme Süreci. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 287-297.
İslamoğlu, G., Börü, D., & Birsel, M. (İnkilap Kitabevi). Kurum İçinde Güven, Yöneticiye, İş Arkadaşlarına ve Kuruma Yönelik Güven Ölçümü. İstanbul: 2007.
İzgören, A. (2013). Geleceğin Organizasyonunu Yaratmak (s. 152). içinde
Jarvenpaa, S. L., & Leidner, D. (1999). Communication and Trust in Global Virtual Teams. Organization Science, 791-815.
Kandemir, M. (2011). İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Açısından Tele Çalışma. İstanbul: Legal Kitabevi.
Karatepe, O., Yavaş, U., Avcı, T., & Tekinkuş, M. (2003). Antecedents and outcomes of service recovery performance: An empirical study of frontline employees in Turkish banks. International Journal of Bank Marketing, 255-265.
Koçak, O., & Kavi, E. (2010). Bilgi Toplumunda Evden Çalışmanın Etik Boyutu. Bilgi Toplumunda Evden Çalışmanın Etik Boyutu (s. 69-88). Sosyal Siyaset Konferansları.
Koçiyit, S. (2014, Ekim). Ekip Çalışması ve Temel Öğeleri. İstanbul: York University İşletme Bölümü.
Larsen, T., & Andersen, S. (2007). A New Mode of European Regulation? The Implementation of the Autonomous Framework Agreement on Telework in Five Countries. European Journal of Industrial Relations.
Locke, E., & Latham, G. (1991). A Theory of Goal Setting & Task Performance. The Academy of Management Review, 212-247.
Newman, A., Donohue, R., & Eva, N. (2017). Psychological safety: A systematic review of the literature. Human Resource Management Review, 521-535.
Obłój, K., & Cavaleri, S. (1993). Management Systems: A Global Perspective. ABD: Wadsworth Publising Company.
Reinig, B. (2003). Toward an Understanding of Satisfaction with the Process and Outcomes of Teamwork. Journal of Management Information Systems, 65-83.
Reinig, B. A. (2014). Toward an Understanding of Satisfaction with the Process and Outcomes of Teamwork. Journal of Management Information Systems, 65-83.
Sözen, M., & Mescioğlu, T. (2019). Endüstri 4.0'ın İtici Güçlerinin Türkiye ve Çin Üzerindeki Etkileri. International Journal of Social Inquiry, 287-315.
Smith, D. (1998). Are your Employees bowling alone? How to build a trusting Organization. Harvard Business Publishing, 50-55.
Tzafrir, S., & Eitam-Meilik, M. (2005). The impact of downsizing on Trust and employee practices in high techfirms: A longitudinal analysis. Journal of High Technology Management Research, 193-207.
Watson-Manheim, M. B., Piramuthu, S., & Narasimhan, S. (2000). Exploratory Analysis of Factors Influencing Performance Dynamics of Telecommuters and Traditional Office Workers. IEEE Transactions on Systems, Man and Cybernetics, 240.
Wynne, W., Salisbury, D., Pearson, A., & Stollak, M. (1999). Perceived Cohesion in Small Groups. Small Group Research, 751-767.