___

• Akçoraoğlu, A. (1999). Kamu harcamaları, kamu gelirleri ve keynesci politikalar: Bir nedensellik analizi. Gazi Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2), 51-65. Al-Faris, A.F. (2002). Public Expenditure and Economic Growth in the Gulf Cooperation Council Countries. Applied Economics, 34(9), 1187-1193. Altay, N. O., ve Altın, O. (2008). Türkiye’de kamu harcamalarının ekonomik büyüme ve yatırımlar üzerine etkilerinin analizi. Ege Akademik Bakış Dergisi, 8(1), 267-285. Altunç, Ö. F. (2011). Kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi: Türkiye’ye ilişkin ampirik kanıtlar. Yönetim Ve Ekonomi, 18(2), 145-157. Anwar, M.S., Davies S., ve Sampath R.K. (1996). Causality Between Goverment Expenditure and Economic Growth: An Examination Using Cointegration Techniques. Public Finance, 51(2), 166-184. Arısoy, İ. (2005). Wagner ve Keynes hipotezleri çerçevesinde Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(2), 63-80. Artan, S., ve Berber, M. (2004). Kamu kesimi büyüklüğü ve ekonomik büyüme ilişkisi: Çoklu ko-entegrasyon analizi. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 5(2), 13-29. Aytaç, D., ve Güran, M. (2010). Türkiye’de kamu sektörü büyüklüğü ve ekonomik büyüme ilişkisinin ampirik analizi. Sosyo Ekonomi, 6(13), 129-152. Bağdiğen, M., ve Çetintaş, H. (2003). Causality between Public Expenditure and Economic Growth: The Turkish Case. Journal of Economic and Social Research, 6, 53-72. Başar, S., Aksu H., Temurlenk S., ve Polat, Ö. (2009). Türkiye’de kamu harcamaları ve büyüme ilişkisi: sınır testi yaklaşımı. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), 301-314. Courakis, A.S., Roque, F.M., ve Tridimias, G. (1993). Public Expenditure Growth in Greece and Portugal: Wagner’s Law and Beyond. Applied Economic, 25, 125-134. Çavuşoğlu, A. T. (2005). Testing the validity of Wagner’s law in Turkey: The bounds testing approach. AÜ Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 60(1), 73-87. Demirbaş, S. (1999). Cointegration analysis - causality testing and Wagner’s law: the case of Turkey 1950-1990. University of Leicster Discussion Papers, 99/2, 1-26. Dickey, D.A., ve Fuller, W.A. (1981). Likelihood Ratio Statistics for Autoregressive Time Series with a Unit Root. Econometrica, 49(4), 1057-1072. Gacaner, A. (2005). Türkiye açısından Wagner kanunu’nun geçerliliğinin analizi. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(1), 103-122. Ghali, K.H. (1997). Goverment Spending and Economic Growth in Suudi Arabia. Journal of Economic Development, 22 (2), 165-172. Granger, C.W.J., (1969), “Investigating Causal Relations by Econometric Models and Cross-spectral Methods”, Econometrica, 37(3), 424-438. Gül, E., ve Yavuz, H. (2011). Türkiye’de kamu harcamaları ile ekonomik büyüme arasındaki nedensellik ilişkisi:1963-2008 dönemi. Maliye Dergisi, 160, 72-85. Gürsoy, B. (1975). Kamusal Maliye. S.Yayınları 1.Cilt, 3. Baskı, Ankara. Halıcıoğlu, F. (2003). Testing Wagner’s law for Turkey, 1960-2000. Review of Middle East Economics and Finance, 1(2), 129-140. Işık, N., ve Alagöz, M. (2005). Kamu harcamaları ve büyüme arasındaki ilişki. Erciyes Üniversitesi İİBF Dergisi, 24(1), 63-75. İpek, S. (2014). Kamu Maliyesi. Pozitif Matbaa, Ankara. Kelly, T., (1997). Public Expenditures and Growth. Journal of Development Studies, 34(1), 60-84. Landau, D. (1983). Government and Economic Growth in the Less Developed Countries: An Empirical Study for 1960-1980. Economic Development and Cultural Change, 35(1), 35-75. Lindauer, D., ve Velenchik, A.D. (1992). Government Spending in Developing Countries: Trends, Causes and Concequences. The World Bank Research Observer, 7(1): 59-78. Oxley, L. (1994). Cointegration, Causality and Wagner’s Law: A test for Britain 1870-1913. Scıttish Journal of Political Economy, 41 (3), 286-298. Önder, İ. 1974. Türkiye'de Kamu Harcamalarının Seyri: 1927-1967. Fakülteler Matbaası, İstanbul. Öztürk, N. (2006). Ekonomide Devletin Değişen Rolü. Amme İdaresi Dergisi, Cilt 39, Sayı 1, s.17-38 . Phillips, P., ve Perron, P. (1988). Testing for Unit Root in The Time Series Regression. Biometrika, 75 (2), 336–340. Ram, R. (1986). Government Size and Economic Growth: A New Framework and Some Evidence from Cross-Section and Time-Series Data. The American Economic Review, 76(1), 191-203. Sarı, R. (2003). Kamu harcamalarının Dünyada ve Türkiye’deki gelişimi ve Türkiye’de ulusal gelir ile ilişkisi. İktisat, İşletme ve Finans Dergisi, 18(209), 25-38. Selen, U., ve Eryiğit, K. (2009). Yapısal kırılmaların varlığında, Wagner kanunu Türkiye için geçerli mi? Maliye Dergisi, 156, 177-198. Singh, B., ve Sahn B. (1984). Causality between Public Expenditure and National Income. The Review of Economics and Statistic, 66(4), 630-644. Şimşek, M. (2004). Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 18(1), 37 – 52. Stock, J.H, ve Watson, W (2011). Ekonometriye Giriş. Efil Yayınevi, Ankara,. Taşseven, Ö. (2011). The Wagner’s law: Time series evidence for Turkey, 1960-2006. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 12(2), 304-316. Terzi, H. (1998). Kamu harcamaları ve ekonomik kalkınma ilişkisi üzerine ekonometrik bir inceleme. İktisat İşletme ve Finans, 13(142), 67-77. Ulucak R., ve Ulucak Z.Ş. (2014). Kamu Harcamaları Ve Ekonomik Büyüme Arasındaki Nedensellik: Türkiye Örneği. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 10(23), 81-97. Ulutürk, S. (1997). Kamu Harcamalarının Rolü, Gelişimi Ve Etkileşimde Bulunduğu Değişkenler Açısından Kuramsal Ve Ampirik Bir Değerlendirmesi: Türkiye, 1963-1993. s.38, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Hacettepe Üniversitesi Ankara. Ulutürk, S. (2001). Kamu harcamalarının ekonomik büyüme üzerine etkisi. Akdeniz Üniversitesi İİBF Dergisi, 1, 131 – 139. Uysal, D., ve Mucuk, M. (2009). Türkiye ekonomisinde kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi. Finans Politik ve Ekonomik Yorumlar, 46(527), 39-48. Uzay, N. (2002). Kamu büyüklüğü ve ekonomik büyüme üzerindeki etkileri: Türkiye örneği. Erciyes Üniversitesi İİBF Dergisi, 19, 151 – 172. Yamak, N., ve Küçükkale, Y. (1997). Türkiye’de kamu harcamaları ekonomik büyüme ilişkisi. İktisat İşletme ve Finans Dergisi, 12(131), 5 – 14. Yamak, R., ve Zengin, A. (1997). Kalman filtre yöntemi ve Wagner yasası: Türkiye örneği, 1950-1994. İktisat, İşletme ve Finans Dergisi, 133, 32-42. Yüksel, C., ve Songur, M. (2011). Kamu harcamalarının bileşenleri ile ekonomik büyüme arasındaki ilişki: ampirik bir analiz (1980-2010). Maliye Dergisi, 161, 365-380.