Yediuyur (Giis glis) Slovenya'da hemen hemen bir bin yıl ticari bir ürün olmuştur. Yediuyur etinin tüketildiğini gösteren kayıtlar yaklaşık 1240 yıllarına kadar gider ve 17. yüzyılda tanımı yapılan yakalama yöntemleri o günden zamanımıza nerdeyse hiç değişmemiştir. Yediuyurlar kırsal halkın protein, yağ ve kürk gereksinimlerini karşılamıştır. 20. yüzyılın ikinci yarısında Sloven toplumunda meydana gelen hızlı sosyo-ekonomik dönüşüm sonucu Yediuyur avı eski, orijinal ekonomik değerini kaybetmiştir. Ancak, geleneksel bir toplumda oldukça derin kökler salması nedeniyle, değişmiş bir formda olsa bile Yediuyur avı varlığını sürdürmüş ve Sloven ulus kimliğinin bir parçası olmuştur. Bu eski geleneği sürdürmek ve etnolojik malzemeleri korumak amacıyla 1972 yılından bu yana çeşitli Yediuyur dernekleri kurulmuştur. 1996'da bu derneklerin üyeleri sürdürülebilir avcılığı geliştirmek amacıyla Yediuyurların biyolojileri ile ilgili bilgileri toplamaya başlamışlardır. Aşırı sömürüyü ve kaçak avcılığı önlemenin en uygun yolu bu derneklerin tuzak kurmalarını kontrol ve gözetim altına almaktır. Ancak bu da, Slovenya'daki Glis populasyonlarının ekolojisi ve avcılığın populasyonları etkilemesi ile ilgili bilimsel araştırmalara dayalı düzenlemeler gerektirir. Bu konu ile ilgili ortaya çıka n tıkanıklıklar ve kısıtlamalar yanında yapılan itirazlar da tartıştırılmıştır.

The fat darmouse (Glis glis) has been a commodity species in Slovenia for almost a millennium. The consumption of dormouse meat was already reported around the year 1240 and the trapping methods, as described in the 17th century, have hardly changed since then. Dormice provided rural people with proteins, fat and fur. As a result of the rapid socio-economical transformation of the Slovene society in the second half of the 20'h century, dormouse hunting lost its original economic meaning. However, being so deeply rooted in a traditional society, it survived albeit in a modified form and has become a part of Slovene national identity. Several dormouse associations, which have emerged since 1972, aim to continue the old tradition and to preserve ethnological artifacts. In 1996 members of these associations started collecting data on the biology of the fat dormouse in order to develop sustainable hunting. In order to avoid extensive exploitation and poaching, it is a desirable goal to keep trapping under control and surveillance of the associations. This, however, requires regulations, based on scientific research on the ecology of Glis populations in Slovenia and on the impact and the effects of hunting. We discuss challenges emerging as well as bottlenecks and limitations.