EDİRNE İLİ MERKEZ İLÇE YEŞİL ALAN SİSTEMİNİN PEYZAJ MİMARLIĞI İLKELERİ YÖNÜNDEN İRDELENMESİ

Kent yaşamı denilen çağdaş yaşam biçiminin sunduğu yapay çevre, özellikle insan doğasına aykırı, biyolıojik anlamda yetersiz bir çevre kimliği yansıtmaktadır. Böyle bir ortamda insanların sağlıklı ve mutlu yaşamaları, kentin sosyo-ekonomik yapısının gelişmişliği buna bağlı olarak yeşil alan sisteminin gereksinimlere cevap verecek düzeyde olmasına bağlıdır. Açık ve yeşil alanların işlevsel olabilmeleri için, kişi başına düşen alan miktarı, donatı elemanları, her bir yeşil alanın kendi sınırları içinde hizmet yönünden niteliği ve görsel etkinliği önemlidir, bir başka deyişle alanın peyzaj mimarlığı ilkeleri doğrultusunda planlanmış olması gerekmektedir. Bu çalışma kapsamında, Edirne ili merkez ilçesinin mevcut yeşil alan sistemi peyzaj mimarlığı ilkeleri açısından irdelenmeye çalışılmış ve bu ilkeler doğrultusunda alınması gereken önlemler sunulmuştur. Araştırmalar sonucunda Edirne kentinde kişi başına düşen yeşil alan miktarlarının Türkiye standartlarının üzerinde olmasına rağmen aktif yeşil alanların işlevsel ve estetik yönlerden zayıf kaldığı belirlenmiştir. Aktif yeşil alanlardaki donatı elemanlarının yetersizliği, planlamalarda tasarım ilkelerine dikkat edilmemesi alanların kalitesini düşürmektedir.

THE STUDY OF OPEN GREEN AREA SYSTEM OF EDİRNE CITY AS REGARDS LANDSCAPE ARCHITECTURAL PRINCIPLES

The artifıcial environment which is depended on the modem life style is particularly insuffıcient for human's nature in biological meaning. In such environment the happiness and health of the people is related with the socio-economical structure and the level of the open green areas. The amount of the open green areas per one person, equipments, quality and the visual effects are the facts that determine the function of the open green areas. Open green areas should be designed by the landscape architectural principles. In this study existing open green areas of Edirne province is studied and the measures are presented due to the results. It is observed that although the amount of the open green areas is above the average of Turkey, the functional and aesthetic quality is quite poor.