Mine Canan DURMUŞOĞLU, Ela Sümeyye SEÇİM, Rumeysa GÜRSOY

OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARININ (48-72 AY) ÇİZİMLERİNDE “OYUN”

Bu çalışma ile okul öncesi dönem çocuklarının (48-72 ay) oyun hakkındaki görüşleri ortaya konmaya çalışılmıştır. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden betimleyici durum çalışması deseni kullanılmıştır. Uygun örneklem yöntemi kullanılarak Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı anaokullarındaki 40 çocuktan veri toplanmıştır. Veri toplama araçları yarı yapılandırılmış görüşme formu ve çocukların çizdikleri oyun resimleridir. Süreç sonunda elde edilen veriler nitel analiz yöntemleri kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda çocukların resimlerinde çizdikleri oyunlarda; çoğunlukla mekân olarak dış ve açık mekânı, oyun arkadaşı olarak akranlarını, oyun materyali olarak araç-gereçleri ve temsili oyuncakları, oyun türü olarak dramatik oyunları, oyun adı olarak hem kendi buldukları oyun adı hem de bilinen oyun adlarını tercih ettikleri ve oyun oynadığı çocuk için çoğunlukla olumlu duygular hissettiklerini ifade etmektedirler. Aynı zamanda çocukların büyük bir bölümünde en sevilen oyunun saklambaç oyunu olduğu görülmektedir. Araştırmanın başka bir çalışmanın çocukların oyun çizimlerinin farklı değişkenlere göre de incelenmesi planlanarak daha geniş örneklemlere uygulanması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

oyun, okul öncesi, çocuk, gelişim, çocuk resimleri

PDF

___

Ayan, S., Memiş, U. A. (2012). Erken çocukluk döneminde oyun. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 14 (2), 143-149.
Barnett, L. A. (2013). Children’s perceptions of their play: scale development and validation. Child Development Research. https://www.hindawi.com/journals/cdr/2013/284741/ internet adresinden 11 Nisan 2020 tarihinde erişilmiştir.
Baş, A. (2016). Kentsel Tasarım Perspektifinden Çocuk Dostu Sokak. Lisans Bitirme Tezi. İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Mimarlık Fakültesi.
Birleşmiş Milletler (1989). Çocuk Haklarına Dair Sözleşme. https://www.unicef.org/turkey/%C3%A7ocuk-haklar%C4%B1na-dair-s%C3%B6zle%C5%9Fme internet adresinden 9 Nisan 2020 tarihinde erişilmiştir.
Blatchford, P., Creeser, R., Mooney, A. (2006). Playground games and playtime: the children's view. Educational Research, 32, 163-174. DOI: https://doi.org/10.1080/0013188900320301
Bosacki, L. S. (2013). A longitudinal study of children’s theory of mind and drawings of play. World Journal of Education, 3 (5), 13-25. DOI: http://dx.doi.org/10.5430/wje.v3n5p13
Erbil Kaya, Ö., Yalçın, V., Kimzan, İ., Avar, G. (2019). Okul öncesi öğretmeni adaylarının oyun temelli öğrenmeye bakış açıları ve uygulamaya yansımaları. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 27, 800-834. DOI: https://doi.org/10.14520/adyusbd.303240
Ginsburg, K. R. (2007). The importance of play in promoting healthy child development and maintaining strong parent-child bonds. American Academy of Pediatrics, 119 (1), 182-191. DOI: https://doi.org/10.1542/peds.2006-2697
Giren, S. (2016). Early childhood education teachers’ metaphors about play concept for preschoolers/Okul öncesi öğretmenlerinin “okul öncesi dönem çocuğu için oyun” kavramına ilişkin metaforları. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 12 (1), 372-388.
Gönen, M., Uyar Dalkılıç, N. (2017). Çocuk Eğitiminde Yaratıcı Drama. Ankara: Eğiten Kitap Yayıncılık.
Hirsh-Pasek, K., Golinkoff, R. M., and Eyer, D. E. (2003). Einstein never used flash cards: How our children really learn--and why they need to play more and memorize less. Emmaus, PA: Rodale.
Işıtan, S. (2014). Okul öncesi eğitim ortamlarında oyun. Köksal Akyol, A. ve Aksoy, A. B. (Ed.), Her Yönüyle Okul Öncesi Eğitim 3 (s. 281-307). Ankara: Hedef Basın Yayın.
İvrendi, A., Işıkoğlu, N. (2010). N. A Turkish view on fathers’ involvement in children’s play. Early Childhood Education, 37, 519-526. DOI: https://doi.org/10.1007/s10643-010-0376-2
Karataş, Z. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Manevi Temelli Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 62-80.
Koçyiğit, S. ve Başara Baydilek, N. (2015). Okul öncesi dönem çocuklarının oyun algılarının incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 1-26.
Legankova, V. O., Nedvetskaya, T. M., (2016). Teacher's Professional gaming competence as a condition for preschool education quality enhancement. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 233 ( 2016 ), 88-90.
Moreno Lucas, F. M. (2017), The game as an early childhood learning resource for intercultural education. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 237, 908-913. DOI: 10.1016/j.sbspro.2017.02.127
Oksal, A. (2005). Percepção do jogo na cultura turkish. Paidéia (Ribeirão Preto), 15 (30), 69-77. DOI: https://doi.org/10.1590/S0103-863X2005000100009
Özdemir, A. A., Ramazan, O. (2012). Oyuncağa çocuk, anne ve öğretmen bakış açısı. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 2 (1), 1-16.
Özdemir, S. (2014). 5-6 yaş grubu çocukların serbest oyun zaman etkinliklerindeki oyun ve oyuncak tercihlerinin incelenmesi. Journal of Educational Science, 2 (2), 1-15.
Petrovska, S., Sivevska, D., Cackov, O. (2013). Role of the game in the development of preschool child. Procedia - Social and Behavioral Sciences, volume 92 (2013), 880-884. DOI: 10.1016/j.sbspro.2013.08.770
Roopnarine, J. L. (2011). Cultural variations in beliefs about play, parent-child play, and children's play: meaning for childhood development. In A. D. Pellegrini (Ed.), Oxford library of psychology. The Oxford Handbook of The Development of Play (p. 19–37). Oxford University Press.
Samuelsson, I. P., Johansson, E. (2007). Play and learning—inseparable dimensions in preschool practice. Early Child Development and Care, 176 (1), 47-65. DOI: https://doi.org/10.1080/0300443042000302654
Sapsağlam, Ö. (2018). Okul öncesi dönem çocuklarının değişen oyun tercihleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 19 (1), 1122-1135.
Smilansky, S., Lewis, H., and Hagan, J. (1988). Clay in the classroom: Helping childrendevelop cognitive and affective skills for learning. Teachers College Press: New York.
Şahin, D. (2021). Türkiye’de çocuk oyunlarının, oyuncaklarının ve oyun alanlarındaki değişimlerin incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Okan Üniversitesi, İstanbul
Trawick-Smith, J., Dziurgot, T. (2011). ‘Good-fit’ teacher–child play interactions and the subsequent autonomous play of preschool children. Early Childhood Research Quarterly, 26 (1), 110-123. DOI: https://doi.org/10.1016/j.ecresq.2010.04.005
Tuğrul, B. (2014). Oyunun gücü. Köksal Akyol, A. ve Aksoy, A. B. (Ed.), Her Yönüyle Okul Öncesi Eğitim 3 (s. 209-230). Ankara: Hedef Basın Yayın.
Tuğrul, B., Aslan, Ö. M., Ertürk, H. G., Altınkaynak, Ş. Ö. (2014). Anaokuluna devam eden altı yaşındaki çocuklar ile okul öncesi öğretmenlerinin oyun hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15 (1), 97-116. DOI: 10.17679/iuefd.05509
Tuğrul, B., Ertürk, G., Altınkaynak, Ş., Güneş, G. (2014). Oyunun üç kuşaktaki değişimi. The Journal of Academic Social Science Studies, (27), 1-16. DOI: 10.9761/JASSS238 8 Uncu, G. ve Çalışır, G. (2018). Çocukluk, Oyun ve Kent: 80‟li Yılların Gümüşhane’sinde Çocuk Olmak. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 6(2), 1447-1474. DOI: 10.19145/e-gifder.390840
Uygun, N., Kozikoğlu, İ. (2019). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların oyun davranışlarının incelenmesi. Anadolu Journal of Education Sciences International, 9 (2), 787-817. DOI: 10.18039/ajesi.582075
Vygotsky, L. S. (1967). Play and its role in the mental development of the child. Soviet Psychology, 12, 6-18. (A stenographic record of a lecturegiven in 1933; included in J. S. Bruner, A. Jolly, & K. Sylva, v.d.,1976; partly produced in Vygotsky, 1978).
Yıldırım, A. ve Şimsek, H. (2012). Sosyal bilimlerde nitel arastırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
Yokuş, G., Yavuz Konokman, G. (2019). Okul öncesi dönemde oyun davranışları düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 27 (3), 1141-1148. DOI: 10.24106/kefdergi.2722