Kadı Beydâvî Tefsirinde Mecâz
Kur’ân-ı Kerim bir maksadı ifade edebilmek için kelimeleri, genellikle konuldukları hakiki
mânâlarında kullandığı gibi, yer yer gerçek anlamlarının dışına çıkarak mecâzî mânâlarda
da kullanmıştır. Bazı müfessirler Kur’ân’daki bu mecâzlı anlatımlara tefsirlerinde genişçe
yer vermişlerdir. Bunlardan biri de Kadı Beydâvî’dir. Bu makalede onun Envâru’t-Tenzîl ve
Esrâru’t-Te’vîl adlı tefsirinde Kur’ân’daki mecâzlara yaklaşımı Belâgat ilmi açısından ele
alınıp incelenecektir
___
- Bulut, Ali, Belâgat (Meânî-Beyân-Bedî’), (İstanbul: Marmara Ünv.
İlahiyat Fak. Vakfı Yayınları, 2013).
el-‘Alevî, Yahya b. Hamza b. Ali b. İbrahim, Kitâbu’t-Tırâz, I-III, (Mı-
sır: Matba’atü’l-Muktetaf, 1914).
el-Bedevî, Tabâne, el-Beyânü’l-Arabî, (Mısır: Matbaatü’r-Risale,
1958).
el-Beydâvî, Nâsırüddîn Ebû Sa’îd Abdullah b. Ömer b. Muhammed
eş-Şîrâzî, Envâru’t-Tenzîl ve Esrâru’t-Te’vîl, ve Me’ahu Hâşiyetu’l-Kâzerûnî,
I-V, nşr. eş-Şeyh ‘Abdülkadir ‘İrfan el-‘Aşşâ Hassûne, (Beyrût: Dâru’l-Fikr,
1416/1996).
el-Cârim, Ali - Emîn, Mustafa, el-Belâgatu’l-Vâzıha, (Beyrût: Dâ-
ru’l-Fikr, 2007).
el-Cürcânî, ‘Abdulkâhir, Esrâru’l-Belâga, nşr. Mahmud Muhammed
Şâkir, (Cidde: Dâru’l-Medenî, trs).