Türkiye’nin Tarımsal Atık Biyokütle Enerji Potansiyelindeki Değişim

Genel anlamda biyokütleler, yakıt olarak kullanılabilen organik maddeleri içerir ve kuru ağırlıklarıyla ölçülürler. Biyokütle enerjisi ise, bu maddelerin yakılması neticesinde elde edilen enerjidir. Tarımsal biyokütlenin hammaddesi tarımsal kökenli atık veya artıklardır. Bu çalışmada, Türkiye’de en çok tarımı yapılan buğday, arpa, mısır, ayçiçeği, pamuk ve şekerpancarı olmak üzere toplam 6 ürünün 2001 ve 2018 yıllarına ait üretim verileri kullanılmıştır. Tarımsal atık kökenli biyokütle potansiyeli ürün ve yıl bazında hesaplanarak 18 yıldaki değişim irdelenmiştir. Türkiye’nin 2001 ve 2018 yılında tarımsal atık yönünden sahip olduğu biyokütle enerji potansiyeli sırasıyla, 53 493.91 GWh ve 67 984.03 GWh olarak hesaplanmıştır. Bu 18 yıllık zaman zarfındaki değişim ise yaklaşık olarak %27 dir.

The Variation of Agricultural Wastes Biomass Energy Potential of Turkey

In general terms, biomass contains organic materials that can be used as fuel and are measured by their dry weight. Biomass energy which is obtained as a result of burning these materials. The raw material of agricultural biomass is agricultural wastes or residues. In this study, agricultural production data was used for six species crops, including wheat, barley, sunflower, maize, cotton and sugar beet which is common cultivation of Turkey, year of 2001 and 2018. The biomass potential of agricultural residues was calculated on the basis of product and year, and the change for 18 years period was examined. The agricultural residues biomass energy potential of Turkey has been estimated that approximately 53 493.91 GWh and 67 984.03 GWh, for year of 2001 and 2018 respectively . The change for this 18 years period is approximately 27%.

Keywords:

Turkey, biomass, , agricultural wastes heating value,

PDF

___

Başçetinçelik A, Karaca C, Öztürk HH, M Kacıra, K Ekinci (2007). Türkiye’de tarımsal biokütleden enerji üretimi olanakları. IV. Yeni ve Yenilenebilir Enerji Kaynakları Sempozyumu. Bildiriler Kitabı, s.101-109, Kayseri.

Deniz İ, Tutuş A, Ateş S, Okan OT (2010). The harvest index and soda-oxygen-iq pulping of wheat straw. 3th National Black Sea Forestry Congress. Proceedings, pp. 2050- 2060, Trabzon, Turkey.

Önder O (2007). A research on tillering dynamics of some bread wheat varieties grown in Central Anatolian dry conditions. Osman Gazi University Graduate School of Natural and Applied Sciences Department of Field Crops. Master Thesis, Eskisehir, Turkey.

Keener HM, Marugg C, Hansen RC, Hoitnik HAJ (1993). Optimizing the efficiency of the composting process. Science And Engineering of Composting Design (pp. pp. 59-94). Columbus, Ohio: Renaissance Publications.

Kolsarıcı Ö (2004). The effects of ırrigation applied at different growing periods on yield and yield components of sunflower (Helianthus annuus L.). Ankara University Scientific Research Project Report, Ankara, Turkey.

Mardikis M, ve ark. (2004). Agricultural biomass in Greece: Current and future trends. biomass and agriculture, OECD report, pp. 363–376.

Matsumura Y (2004). The possibility of agricultural biomass utilisation in Japan. Biomass and Agriculture, OECD report, pp. 129–3137.

Taner F, ve ark. (2004). Biomass use and potential in Turkey. Biomass and Agriculture. OECD report, pp. 439-453. TÜİK (2019). www.tuik.gov.tr.