Toplumla Sosyal Hizmet Uygulama Modelleri Perspektifinden Köy Enstitülerinin Değerlendirilmesi

Kendi zamanının özgün bir eğitim modeli olan “Köy Enstitüleri”, köy yerelindenbaşlayarak tüm toplumun gelişimini hedef almış ve kısa sürede önemli gelişmelersağlamıştır. Toplumla sosyal hizmet uygulaması da aynı felsefe ile hareket ederekgenel olarak toplumun gelişimi için toplumsal kalkınma, sosyal planlama vesosyal eylem modellerinden faydalanarak, toplumun ilerici hedefler eksenindeörgütlenmesi ve savunuculuğa odaklanması olarak açıklanabilir. Bu çalışmaulusal ve uluslararası literatür taranarak yazılan derleme bir çalışmadır.Makalede toplumla sosyal hizmet uygulama modelleri perspektifinden KöyEnstitüleri’nin değerlendirilmesi yapılmış ve toplumla sosyal hizmet uygulamamodelleri ile köy enstitülerinin kesişen noktaları incelenmiştir. Köy enstitüleri iletoplumsal kalkınma ve çağdaşlaşmaya katkı vermiş olan uygulama örnekleri iletoplumla sosyal hizmet uygulamasına teori, uygulama teknikleri ve toplumakatkılarının yanında, yenilikçi ve güncel uygulamaların geliştirilmesindetoplumla çalışan sosyal hizmet uzmanlarına bir örnek olarak aktarılmayaçalışılmıştır.

Assessment of Village Institutes from the Perspective of Social Work with the Community

“Village institutes”, the most original model of their time, targeted the development of the entire society starting from the village local and provided important developments in a short time. Macro-social work practice can be explained as the focus on organization and advocacy on the basis of progressive goals by utilizing social development, social planning and social action models for the development of society in general. This study is a review written by scanning national and international literature. In this article, an evaluation was made from the perspective of macro social service models of the Village Institutes. For this purpose, the intersection points of macro social work models and village institutes have been examined. Thus, it was tried to be conveyed as an example to the social workers who are working with the village institutes and who have been contributing to social development and modernization with the theory, application techniques and contributions to the society and the social service application which has become increasingly important.

PDF

___

Akar, H. (2011). Türkiye'deki köy enstitülerinin toplumsal değişmede yeri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Anık, M. (2006). Bir modernleş(tir)me projesi olarak köy enstitüleri. Divan: Disiplinlerarası Çalışmalar Dergisi: 1(20), 279-309.
Aydın, B.M. (2018). Köy enstitüleri ve toplum kalkınması 3. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
Aysal, N. (2005). Anadolu’da aydınlanma hareketinin doğuşu: Köy Enstitüleri. Ankara Üniversitesi Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 9(35), 267-282.
Arslan, B. (2009). Türk eğitim sisteminde köy eğitmenleri. G. Yalçın, F. Kamacıoğlu (Ed.), Eğitim Mirasımız Köy Enstitüleri Uygulanabilirliği ve Model Çalışmalar içinde (45-60. ss) İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Austin, M., Coombs, M., and Barr, B. (2005). Community-centered clinical practice: ıs the ıntegration of micro and macro social work practice possible? Journal of Community Practice,13(4), 9- 30.
Baykal, A. (2008). Okul tasarımında örnek yaklaşım: G. Yalçın, F. Kamacıoğlu (Ed.), Eğitim Mirasımız Köy Enstitüleri Uygulanabilirliği ve Model Çalışmalar içinde (112-127. ss) İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Brueggemann, W.G. (2014) The practice of macro social work. 4.Edt. Canada: Nelson Education Ltd.
Burgaç, M. (2009). Çifteler köy enstitüsünde üretici iş eğitimi ilkesinin uygulanması sonuçları. G. Yalçın, F. Kamacıoğlu (Ed.), Eğitim Mirasımız Köy Enstitüleri Uygulanabilirliği ve Model Çalışmalar içinde (25-42. ss) İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Buz, S. ve Ayyıldız, A.A. (2019). Sosyal hizmette toplum merkezleri. Toplum ve Sosyal Hizmet, 30(1), 187-212.
Duyan, V. (2012). Sosyal hizmet temelleri yaklaşımları ve müdahale yöntemleri. Ankara: Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği Yayınları, Yayın No: 20.
Hamiloğlu, K. (2009). Güncel Öğretmen Yetiştirtme Felsefe ve Yöntemleri Açısından Köy Enstitüleri İzlencesi. Yalçın G. Kamacıoğlu F. (Ed.), Eğitim Mirasımız Köy Enstitüleri Uygulanabilirliği ve Model Çalışmalar içinde (133-156. ss) İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Hyman, D. (1990).Six models of community ıntervention: A dialectical synthesis of social theory and social action. Sociological Practice,8(1),5.
Gezer, N. (1999). Mustafa Kemal ulusal eğitim köy enstitüleri. Ankara: Güldikeni Yayınları.
Kartal, S. (2008). Toplum Kalkınmasında Farklı Bir Eğitim Kurumu: Köy Enstitüleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 23-36.
Kaplan, M. (2002). Aydınlanma devrimi ve köy enstitüleri. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Kapluhan, E. (2012). Atatürk dönemi eğitim seferberliği ve köy enstitüleri. Marmara Coğrafya Dergisi, 26,172-194.
Keçeci, G. (2017). Makro Sosyal Hizmet Uygulamasında Kullanılan Modeller, Teknikler ve Sosyal Hizmet Uzmanlarının Rolleri. Toplum ve Sosyal Hizmet, 28(1), 187-201.
Kırby, F. (1962). Türkiye’de Köy Enstitüleri. Ankara: İmece Yayınları. 2.Basım.
Koç, İ. (2000). İzmir İktisat Kongresi’nin Türk ekonomisinin oluşumuna etkileri. Atatürk Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü Müdürlüğü Atatürk Dergisi, 3 (1), 145-167.
Kral, E. (2015). Vanished schools: Village Institutes. European Journal of Research on Education, 3(1), 45-52.
Göksu, M. M. Sınıf Dışı Öğrenme Ortamları: Köy Enstitüleri Örneği. Turkish History Education Journal, 9(1), 1-16.
Miller, S. E., Tice, C. J., ve Hall, D. M. H. (2008). The generalist model: Where do the micro and macro converge?. Advances in Social Work, 9(2), 79-90.
Mattocks, N. O. (2017). Social action among social work practitioners: Examining the Micro–Macro Divide. Social Work, 63(1), 7-16.
Netting, F. E., Kettner P.M., McMurtry S.L. ve Thomas M.L. (2012). Social Work Macro Practice. Amerika: Pearson Education.
Şahin, F. (2000). Sosyal hizmet uzmanlarının sosyal refah politikası süreçlerine katılımı. Ankara: Aydınlar Matbaası.
Şimşek, G. ve Mercanoğlu C. (2018). Bir ‘‘Planlama Örneği” olarak köy enstitüleri deneyimi. Planlama. 28(3), 261-281.
Ortaş, İ. (2005). Ülkemizin kaçırdığı en büyük eğitim projesi: Köy enstitüleri. Pivolka, 4(17), 3-5.
Özkan, R. (2009). Bölüm: Köy Enstitüleri’nde Ekip Çalışmaları, İmece ve Yurt Gezileri. Yalçın G. Kamacıoğlu F. (Ed.), Eğitim Mirasımız Köy Enstitüleri Uygulanabilirliği ve Model Çalışmalar içinde (60-68. ss) İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Pazar, M. (2001). Köy Enstitüleri. Ankara: Güldikeni Yayınları.
Pugh, R. ve Cheers, B. (2010). Rural social work: International perspectives. Chicogo: Policy Press
Rothman, J. ve Mizrahi T. (2014) Balancing Micro and Macro Practice: A Challenge for Social Work, Social Work, 59(1), 91-93.
Turan, N. (2012). Sosyal kişisel çalışma: Birey ve aileler için sosyal hizmet, Ankara: Aydınlar Matbaacılık.
Toprak, G. N. (2008). Cumhuriyetin İlk Döneminde Türk Eğitim Sistemi Ve Köy Enstitüleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi) Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Afyonkarahisar:
Türkoğlu, A. (2009). Köy Enstitülerinden Kent Enstitülerine. Yalçın G. Kamacıoğlu F. (Ed.), Eğitim Mirasımız Köy Enstitüleri Uygulanabilirliği ve Model Çalışmalar içinde (127-133. ss) İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Yalçın, G. (2009). Özgün Bir Yükseköğrenim Modeli: Yüksek Köy Enstitüsü. Yalçın G. ve Kamacıoğlu F. (Ed.), Eğitim Mirasımız Köy Enstitüleri Uygulanabilirliği ve Model Çalışmalar içinde (68-97. ss) İstanbul: Literatür Yayıncılık.
York, R. O., Denton, R. T. ve Moran, J. R. (1989). Rural and urban social work practice: Is there a difference? Social Casework, 70(4), 201-209.