___

• Ambrosino, R., Heffernan, J., Shuttlesworth, G., &Ambrosino, R. (2008). Social work and social welfare: an introduction. 6th edition. Belmont, CA: Brooks/Cole- -Thomson Learning.
• Anderson, J. C. ve Gerbing, D. W. (1984). The effect of sampling error on convergence, improper solutions and goodness-of-fit indices for maximum likelihood confirmatory factor analysis. Psychometrika, 49(2), 155-173.
• Arslanbaş, D. (2011). Özel Dershanelerde Çalısan Öğretmenlerin Mesleki Yetkinliklerini Belirleme ve Özel Uğur Dershanesi’nde Örnek Uygulama. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Bahçeşehir Üniversitesi.
• Atar, B., A. Kabasakal, K., B.Ü. Özberk, E., H. Özberk, E. ve K. Uysal, N. (2020). R ile Veri Analizi ve Psikometri Uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Bandura, A. (1977a). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84, 191–215.
• Bandura, A. (1977b). Social learning theory. Englewood Cliffs: NJ: Prentice Hall.
• Bandura, A. (1986). The explanatory and predictive scope of self-efficacy theory. Journal of Social & Clinical Psychology, 4(3), 359-373.
• Bandura, A. (2006). Guide for constructing self-efficacy scales. In F. Pajares & T. C. Urdan (Eds.), Self-efficacy beliefs of adolescents (307-337). Charlotte, NC: Information Age.
• Barker, L. R. (1995). The Social Work Dictionary, USA, NASW Press.
• Başer, D., Kalaycı Kırlıoğlu, H. İ. & Kırlıoğlu, M. (2017). Sosyal Hizmet ve Bauman: Sosyal Adalet. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10 (2), 1007-1020.
• Baykul, Y. (2015). Eğitimde ve psikolojide ölçme: Klasik test teorisi ve uygulaması. Ankara: Pegem Akademi.
• Bekiroğlu, S. & Demiröz, F. (2020). Toplum Ruh Sağlığı Merkezlerinden Hizmet Alan Ağır Ruhsal Hastalığa Sahip Bireylerin Sosyal İşlevselliğinin İncelenmesi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 31 (3) , 1053-1079 . DOI: 10.33417/tsh.723023. Bent-Goodley, T. B. (2014). Social work: A profession of power, passion, and purpose [Editorial]. Social Work, 59, 197–199.
• Bozdoğan, A. E. & Öztürk, Ç. (2008). Coğrafya ile İlişkili Fen Konularının Öğretimine Yönelik Öz-Yeterlilik İnanç Ölçeğinin Geliştirilmesi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 2 (2), 66-81.
• Brown, T. A. (2015). Confirmatory factor analysis for applied research (2. bs.). New York: The Guilford Press.
• Cronbach, L. J. ve Meehl, P. E. (1955). Construct validity in psychological tests. Psychological Bulletin, 52, 281-302.
• CSWE (Council of Social Work Education). (2015). Educational Policy and Accreditation Standards, Counsil of Social Work Education, Commission on Accreditation Commission on Educational Policy.
• Çarkcı, J. (2020). Sosyal Bilimlerde Ölçek Geliştirme Kılavuzu. İstanbul: Çizgi Kitapevi.
• Çay, M. (2020). Sosyal Hizmet Uzmanlarının Kanıta Dayalı Uygulama Bilgi, Tutum ve Kullanımının Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Selçuk Üniversitesi.
• Çelikkaleli, Ö. ve Çapri, B. (2008). Genel Yetkinlik İnancı Ölçeği’nin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 17(3). 93-104.
• Çetinkaya, M. (2009). Yöneticilerin Yönetsel Yetkinlik Algılamalarına İlişkin Bir Araştırma. Afyon Kocatepe Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi. 11(2), 219-239.
• Demirel, Y. (2013). Psikolojik Danışman Öz Yetkinlik Ölçeğinin Hazırlanması. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
• Doğan, F, Ş. (2021). Sosyal Hizmet Uzmanlarının Sosyal Hizmette Teori ve Pratik Uyumluluğuna Yönelik Görüşleri: Bir Ölçek Geliştirme ve Uygulama Çalışması. [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. Adıyaman Üniversitesi.
• Duyan, V. (2014). Sosyal Hizmet; Temelleri, Yaklaşımları, Müdahale Yöntemleri. Ankara: Sosyal Çalışma Yayınları, Yayın No: 27.
• Gözüm, S. ve Aksayan, S. (1999). Öz-etkililik-yeterlik ölçeğinin Türkçe formunun güvenirlik ve geçerliliği. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi. 2(1), 21-34. Güneş, F. (2012). Bologna Süreci ile Yükseköğretimde Öngörülen Beceri ve Yetkinlikler. Journal of Higher Education & Science/Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 2(1), 1-9.
• Güngör, D. (2016). Psikolojide ölçme araçlarının geliştirilmesi ve uyarlanması kılavuzu. Türk Psikoloji Yazıları. 19, 104-112.
• Holden, G., Barker, K., Meenaghan T., & Rosenberg, G., (1999) Research Self-Efficacy, Journal of Social Work Education, 35(3), 463-476, DOI: 10.1080/10437797.1999.10778982.
• Holden, G., Barker, K., Kuppens, S., & Rosenberg, G. (2017). A Social Work Education Outcome Measure: The Evaluation Self-Efficacy Scale–II. SAGE Open. July 2017.
• Holden, G., Cuzzi, L., Rutter, S., Rosenberg, G., & Chernack, P. (1996). The Hospital Social Work Self-Efficacy Scale: Initial Development. Research on Social Work Practice, 6(3), 353–365.
• Hu, L.T. ve Bentler, P. M. (1999). Cut-off criteria for fit indexes in covariance structure analysis: conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6, 1-55.
• Kalaycı Kırlıoğlu, H. İ., Daşbaş, S. & Karakuş, Ö. (2020). Sosyal Hizmet Uygulamasında Mesleki Uygunluk Ölçeği: Geçerlilik ve Güvenirlik. Toplum ve Sosyal Hizmet, 31 (3), 793-822 . DOI: 10.33417/tsh.664442.
• Kalaycı-Kırlıoğlu, H.İ. (2021). Sosyal hizmet uygulamasında mesleki uygunluk, genel öz yeterlilik ve mesleki doyum ilişkisi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 32(4), 1241-1256.
• Karaca, E. (2020). Sosyal Hizmet Araştırmalarında Ölçek Geliştirme ve Bu Süreçte Spss Kullanımı. Eskişehir: Nisan Kitabevi.
• Karagöz, Y. ve Bardakçı, S. (2020). Bilimsel Araştırmalarda Kullanılan Ölçme Araçları ve Ölçek Geliştirme. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Karahan A. ve Kav S. (2018). Hemşirelikte Mesleki Yetkinlik. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi. 5(2).
• Karaman, M., Cebeci, F., Uzun, K. & Artan, T. (2021). Uygulama Becerileri Ölçeği’nin Türkçe’ye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Sosyal Çalışma Dergisi, 5 (1), 1-10.
• Karataş, K. (2007). Türkiye’de Çocuk Koruma Sistemi ve Koruyucu Aile Uygulamaları Üzerine Bir Değerlendirme. Toplum ve Sosyal Hizmet, 18 (2), 7-20.
• Kaya Kılıç, A. & Tekin, H. H. (2021). Sosyal Hizmet Uzmanlarının Mesleki Uygulama Düzeylerinin Belirlenmesi. Sosyal Çalışma Dergisi, 5 (2), 196-208.
• Kaya-Kılıç, A. ve Tekin, H.H. (2019). Sosyal Hizmet Uzmanlarının Korunmaya Muhtaç Çocuk Birimlerinde İhmal ve İstismar Vakalarına Verilen Hizmetlerin Niteliğine İlişkin Görüşleri. Toplum ve Sosyal Hizmet, 30(3), 843-865.
• Kazu, H., & Demiralp, D. (2017). Öğretmen Adayları İçin Kişisel-Mesleki Yetkinlikler Algı Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 23(3), 425-464.
• Keçecioglu, T. ve Kelgökmen, D. (2003). Yetkinlik modellerinin insan kaynakları yönetiminde yapılandırılması ve bir yetkinlik modeli önerisi. Review of Social, Economic & Business Studies. 3 (4). 216-232.
• Kırlıoğlu, M. ve Karakuş, Ö. (2019). Sosyal Hizmet Uzmanlarının Kişisel ve Mesleki Güç Algıları Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. Toplum ve Sosyal Hizmet, 30(1), 88-120.
• Koç, Ç. S. (2015) Sosyal Hizmet Uzmanlarının Sorun Çözme Becerileri Üzerine Bir Araştırma. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Hacettepe Üniversitesi.
• Koğar, Hakan. (2020). R ile Geçerlik ve Güvenirlik Analizleri: Klasik Test Kuramı, Faktör Analizi Yaklaşımı ve Madde Tepki Kuramı Uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
• Lawshe, C. H. (1975). A quantitative approach to content validity. Personnel Psychology, 28(4), 563-575.
• Liedtke, C. (2016). Halkla İlişkiler Uzmanlarının Mesleki Yetkinliklerine İlişkin Bir Değerlendirme. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Ege Üniversitesi.
• O’Hare, T., Tran, T. V., & Collins, P. (2002). Validating the Internal Structure of the Practice Skills Inventory. Research on Social Work Practice, 12(5), 653–668.
• Özdamar, K. (2016). Eğitim, Sağlık ve Davranış Bilimlerinde Ölçek ve Test Geliştirme Yapısal Eşitlik Modellemesi. Eskişehir: Nisan Yayıncılık.
• Özdemir, U. (2000). Sosyal Hizmet Uygulamasının Genel Çerçevesi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 12 (1), 100-110.
• Özgür, Ö. (2014). Çokkültürlü Sosyal Çalışma. Ankara: Sabev Yay.
• Özkahraman, İ. (2012). Öğretmen öz yetkinlik ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması. [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Yeditepe Üniversitesi.
• Özmete, E. & Algan, T. (2021). Sosyal Hizmet Uygulamalarında Bireysel ve Toplumsal Değerlerin İşlevselliğine Kavramsal Bakış. Toplum ve Sosyal Hizmet, 32 (1), 357-382. DOI: 10.33417/tsh.768479
• Pamukçu, B. ve Demi̇r, A. (2013). Psikolojik Danışma Öz-Yeterlik Ölçeği Türkçe Formu’nun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 4 (40), 212-221.
• Segal, E.A., Gerdes, K.E. &Steiner, S. (2007). An introduction to the profession of socialwork: becoming change agent. 2nd edition. Belmont, CA: Thomson-- Brooks/Cole.
• Sheafor, B. ve C. J. Horejsi. (2015). Sosyal Hizmet Uygulaması Temel Teknikler ve İlkeler. Ankara: Nika Yay.
• Şahin, F. (2001). Sosyal hizmette güçler perspektifi ve çözüm odaklı mülakat. Aile ve Toplum Eğitim Kültür ve Araştırma Dergisi. Başbakanlık Aile ve Araştırma Kurumu Yayınları, 1 (4), 59-73.
• Şahin, F. (2004). Sosyal Hizmet Uzmanlarının Kuruluş Ortamlarında Aldıkları Farklı Meslekî Kararlar Yolu ile Sosyal Refah Politikasına Katılımları. Toplum ve Sosyal Hizmet, 15 (1), 95-110.
• Şen Varan, B. (2020). Sosyal Hizmet Uzmanlarının Müdahale Aşamalarındaki Kültürel Yetkinliği Üzerine Nicel Bir Araştırma. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Ankara Üniversitesi.
• Şencan, H. (2005). Güvenilirlik ve Geçerlilik. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2012). Using multivariate statistics (6. bs.). Needham Heights, MA: Allyn ve Bacon.
• Teddlie C. ve Tashakkori, A. (2020). Karma Yöntem Araştırmalarının Temelleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Tekin, M. & Uludağ, A. (2020). Sağlık Alanında Çalışan Sosyal Hizmet Uzmanlarının Mesleki Benlik Saygılarının İncelenmesi. Tıbbi Sosyal Hizmet Dergisi, 0 (15), 95-106.
• TYYÇ (2021), T.C. Yüksek Öğretim Kurulu, Türkiye Yükseköğretim Yeterlilikler Çerçevesi. http://tyyc.yok.gov.tr/?pid=48.
• Uzunaslan, Ş. ve Gökçearslan Çifci, E. (2019). Sosyal Hizmet Uygulamalarında Kültürel Yetkinliği Geliştirmenin Önemi. Toplum ve Sosyal Hizmet. 30 (1), 213-230.
• Ülker, T. (2018). Hemşirelik Öğrencilerinin Kendi Mesleki Yetkinliklerini Değerlendirme Aracının Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi] Hacettepe Üniversitesi.
• Yıldırım, B. ve Başer, A.O. (2019). Acil Servis Tıbbi Sosyal Hizmet Müdahaleleri, Müracaatçı Profili ve Sosyal Hizmet Mülakatında Dikkat Edilmesi Gereken Durumlar. Toplum ve Sosyal Hizmet, 30(1), 286-308.