Kur’an’a göre bütün varlıklar Allah’ın kudretini yansıtan birer ayettir. Ayrıca peygamberlerin mucizeleri de bu ad altında ifade edilmiştir. İnsanın kendisine verilmiş kabiliyetler çerçevesinde Allah’ın ayetlerindeki mevcut hikmetleri kavraması mümkünken, bu süreçte kendisini aşan durumların da bulunduğunu öğrenmekte ve dua ile yaratıcısına karşı aczini ve teslimiyetini izhar etmektedir. Peygamberler arasında bile bu mazhariyete nail olma hususunda farklılıklar göze çarpmaktadır. Nitekim Kur’an’da sadece iki peygamberin –ki bunlar Hz. Musa ve Hz. Muhammed’dir- müşahede ettiği harikulade ayetler içerisinde, onların en büyüğünü görmeye nail oldukları bildirilmektedir. Müfessirler “ayetül-kübra” tabirinin Hz. Peygamber ile ilgili olanına Cebrail, Refref, Ru’yetullah; Hz.Musa hakkındakine ise Yed-i Beyza ve asa gibi anlamlar vermişlerse de, ayetlerin bağlamı dikkate alınarak bu ifadenin Allah’a mülaki olma ve onunla vasıtasız mükâlemede bulunma şeklinde anlaşılmasının vakıaya daha uygun olacağı düşünülmektedir. Bu makalede sözü edilen tabirin belirtilen doğrultuda nasıl değerlendirildiği hususu incelenmiştir.

Qur’an declares that all the existing creatures due to the qualifications they carry are signs reflecting the power of Allah. Also, the extraordinary events which the prophets had shown as proofs of their authenticity are as well represented under this name (sign).While it is possible for a human being to comprehend the existing wisdoms with the abilities that are given to him, he learns that there are some conditions in excess of himself and displays his impotence and submission to his Creator with prayer. Even among the prophets, the differences stand out in terms of gaining this attainment. As a matter of fact, in Qur’an it is declared that only two prophets -which they are Prophet Moses (pbuh) and Prophet Muhammad (pbuh)- were able to see the biggest among the wonderful verses that they witnessed. Although the interpreters of Qur’an gave the meaning to the statement of “Ayat al-Kubra” that is related to the Prophet Muhammad (pbuh) as “Gabriel”, “Rafraf”, “Ru’yat Allah” and to the one that is related to Moses (pbuh) as “YadBaydha” (white hand) and “Staff (Asa)”, it is thought to be more suitable for the fact if this statement can be understood as meeting Allah and having conversation with Him without any medium when the context of verses are considered. In this article, how this aforementioned statement in the direction that is indicated can be dealtis examined.