Kur’ân, iki veya daha çok insanın birbirleriyle karşılıklı konuşması olarak tanımlanan diyalog üslûbuna çok fazla yer vermiş ve içindeki birçok konuyu, değişik diyalog üslûplarıyla ifâde etmiştir. Son ilâhi kitap, diyaloglar vasıtasıyla insanların sadece Allah’la ilişkilerini değil, aynı zamanda kıyamete kadar gelecek insanların birbirleriyle olan ilişki ve iletişimlerini de düzenleyen birçok örnek sunmaktadır. Çünkü bu kitap, insanın âhireti için lazım olacak emir ve yasakları belirttiği gibi, onun dünya ve âhiretine yararlı olacak birçok karşılıklı konuşmayı da ihtiva etmektedir.

Qur’ân gave a lot of importance to the mode of dialogue which is defined as mutual speaking between two or more people, and explained most of its content with different styles of dialogues. Through the use of dialogues, this last holy book offers numerous examples organizing not only the relationship and communication between human beings and God but also between all the human beings who will be born till the end of the world; because this book mentions the commands and prohibitions which will be necessary for the afterlife and embodies many dialogues for the sake of an individual’s activities of this world and hereafter