Amaç: Bu çalışmanın amacı, tıp öğrencilerinin klinik öğrenme iklimi algıları, akademik özyeterlik, hekimlik mesleğine yönelik tutum ve akademik başarı değişkenleri arasındaki ilişkiyi bütünleşik bir modelde test etmektir.Gereç ve Yöntem: Araştırma ilişkisel tarama modelindedir. Araştırmanın çalışma grubunu Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi klinik eğitim döneminde bulunan 842 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veriler üç farklı ölçme aracı ile toplanmıştır. Bu ölçme araçlarından birincisi araştırmacı tarafından geliştirilen ‘Klinik Öğrenme İklimi’ adı verilen ölçektir. Araştırmada kullanılan diğer ölçme aracı, Batı ve Bümen (2006) tarafından geliştirilen ‘Hekimlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeği’dir. Araştırmada kullanılan son ölçme aracı ise ‘Akademik Özyeterlik Ölçeği’dir. Bu ölçek Jerusalem ve Schwarzer (1981) tarafından geliştirilmiş, Yılmaz ve ark. (2007) tarafından Almanca’dan Türkçe’ye uyarlama çalışması yapılmıştır. Ayrıca öğrencilerin akademik başarıları doldurdukları ölçeklerle eşleştirilmiştir. Çalışmada temel olarak üç istatistiksel analiz yöntemi kullanılmıştır. Bunlardan birincisi, Açımlayıcı Faktör Analizidir. İkinci yöntem, Yapısal Eşitlik Modelidir ve Yapısal Eşitlik Modeli ile regresyon modelindeki değişkenler arasındaki yordayıcı yapısal ilişkiyle, faktör analizindeki gizil faktör yapılarını kapsamlı bir analizde birleştirmek amaçlanmaktadır. Araştırmada kullanılan diğer bir analiz yöntemi ise ilişkisel yöntem çözümlemesi olan Path Analizidir. Bu analizle klinik öğrenme iklimi, akademik özyeterlik, hekimlik mesleğine yönelik tutum ve akademik başarı arasındaki ilişkileri belirleyen bir model oluşturulmuştur. Araştırmada verileri çözümlemek için; SPSS 18.0 ve LİSREL 8.54 programları kullanılmıştır.Bulgular: Klinik dönemde bulunan tıp öğrencileri için elde edilen yapısal eşitlik denklemi şu biçimdedir: Akademik Başarı=0.51*Klinik Öğrenme İklimi Algısı + 0,59*Akademik Özyeterlik R2=0.27Klinik Öğrenme İklimi Algısı ve Akademik Özyeterlik Algısı, Akademik Başarıyı istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde yordamaktadır. Bu iki değişken birlikte Akademik Başarının % 27’sini açıklamaktadır. Hekimlik Mesleğine Yönelik Tutum=0.42*Akademik Başarı + 0,51* Klinik Öğrenme İklimi Algısı R2=0.14 Klinik Öğrenme İklimi Algısı ve Akademik Başarı, Hekimlik Mesleğine Yönelik Tutumu istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde yordamaktadır. Bu iki değişken birlikte Hekimlik Mesleğine Yönelik Tutumun % 14’ünü açıklamaktadır. Sonuç: Klinik eğitim döneminin karmaşık bir yapıdan oluştuğu ve bu yapıyı etkileyen farklı bileşenlerin olduğu görülmektedir. Klinikte eğitimde, öğrencilerin klinik öğrenme iklimi algıları, hekimlik mesleğine yönelik tutumları, akademik özyeterlik algıları ve akademik başarılarının birbiriyle olan ilişkisi eğitimin etkililiğinde dolayısıyla nitelikli hekimlerin yetişmesinde anahtar rol oynamaktadır.

Aim: The aim of this study is to investigate the relationship between the clinical learning climate, academic self-efficacy, attitudes towards the medical profession and academic achievement of the clinical training students in medical schools.