___

• Akdeniz C., Ö. Aydemir (eds.). (1999). Sağlık düzeyi ölçeğinin Türkçe’ye uyarlaması ve güvenirliliği. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni 9(2), s.104-108.
• Armağan, O. (2011).“İnme sonrası afazi ve yaşam kalitesi”. Türk Beyin Damar Hastalıkları Dergisi. 17(3), s. 89-94.
• Ashman, K. Karen, Grafton H. Hull Jr. (1999). Understanding generalist practice. Second Edition. Nelson – Hall Publishers / Chicago.
• Barın, Derman (1967).“Tıbbi sosyal hizmet” Sosyal Hizmet, Cilt:2, no: 7, s.5-6.
• Barın, Derman (1968).“Atatürk sanatoryumunda tıbbi sosyal hizmet çalışmaları”. Sosyal Hizmet, Cilt: 2, no: 11, s. 14-15.
• Barker, R. (1999) The social work dictionary. 4th ed. Washington, DC: NASW Pres.
• Çakmaklı, Kemal (1976). Türkiye’de sağlık hizmetlerinin bütünlenmesinde tıbbi sosyal hizmetin önemi. Sermet Matbaası. İstanbul.
• Coşkun, Nedim (1971).“Sosyal hizmet ve rehabilitasyon” Sosyal Hizmet, Rehabilitasyon Özel Sayısı. Cilt: 5, no: 7, s. 2-4.
• Duyan, Veli (1996). Sağlıkta Psiko-Sosyal Boyut, Tıbbi Sosyal Hizmet. Ankara.
• Erdem, E. (1999).“Kanserli çocukların anne/babalarının yasam kalitesi”. Bilim Uzmanlığı Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemsireliği, Ankara.
• Ergin, Ünal, A. Batman, G. Gözübüyük (1971). “Ankara rehabilitasyon merkezinde sosyal hizmet” Sosyal Hizmet, Rehabilitasyon Özel Sayısı. Cilt: 5, No: 7, s. 16-17.
• Fidaner H., H. Elbi, C. Fidaner ve ark. (1999). “Yaşam kalitesinin ölçülmesi, WHOQOL-100 ve WHOQOL-BREF”. 3P Dergisi (Ek 2), s.3-66.
• Johnson C. Louise (1998). Social work practices a generalist approach. USA.
• Kahramanoğlu, Ertan (1973). “Psikiyatrik sosyal hizmet” Sosyal Hizmet, Cilt: 5, Sayı: 12, s. 4-11.
• Kaynaköz, Filiz (1971). ”Rehabilitasyon çalışmaları” Sosyal Hizmet, Rehabilitasyon Özel Sayısı. Cilt: 5, Sayı: 7, s. 11-12.
• Kurt, Ayşe Sonay, Şenay Çetinkaya (2008) “Lösemili çocuklarda yaşam kalitesi ve
• hemşirelik bakımı”. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, Cilt:3, Sayı:8, s. 35-56.
• Kut, Sema (1988). Sosyal hizmet mesleği, nitelikleri, temel unsurları, müdahale yöntemleri. Ankara.
• Küçükkaraca, Nilgün, Ö. Öntaş, Z. Yelken, M. Alptekin, M. Akkın, N.Tekin (1991) “Tıbbi sosyal hizmet, sosyal hizmet uzmanları derneği tıbbi sosyal hizmet komisyonu raporu”. Sosyal Hizmet. Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği Yayını.Yıl:2, Sayı: 5, s. 30-33.
• National Association of Social Workers (1973).Standards for social service. Manpower, Washington. DC: NASW.
• Özbesler, Cengiz (2008). “Sosyal hizmet uygulamaları”.Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Temel Kitabı. Çocuk ve Gençlik Ruh sağlığı Derneği Yayınları: 3 Hekimler Yayın Birliği. Ankara, s. 817- 827.
• Patrick DL, Erickson P. (1993). Health status and health care policy: quality of life in health care evalution and resource allocation. New York: Oxford University Press.
• The Whoqol Group. The World Health Organization quality of life assessment (WHOQOL): development and general psychometric properties (1998). Soc. Sci. Med. 46, p. 1569-85.
• Top M. Şerif, S.Y. Özden, M. Efe Sevim (2003). “Psikiyatride yaşam kalitesi” Düşünen Adam. 16(1) s. 18-23.
• Yuko, Hon’ya and Matsue Yuko (2004). “The role of medical social worker in acute hospitals (The present of our hospital and the direction in future)”, Journal of the Nissei Hospital Vol. 32; no. 2, p. 140-146.