Kilise tarihine ilişkin yaygın bir kanıya göre V. yüzyılın kristolojik tartışmaları 451’deki Khalkedon Konsili’nde yayınlanan inanç formülüyle birlikte mutlu bir nihayete kavuşturulmuştu. Bu formül hem Grek Doğu hem de Latin Batı (ve dolayısıyla sonradan Batı’nın muhtelif Reformasyon Kiliseleri) tarafından bir standart kabul edilmişti. Kabul edilen bu resme göre sadece birkaç inatçı Doğulu, Konsil’in inanç formülünü kabulden imtina etmişti; bu ya bilgisizlik, ahmaklık ve dik kafalılıktan veya ayrılıkçı milliyetçi ülkülerden kaynaklanmış olmalıydı. Bu insanlar, yani teolojik spektrumun bir tarafında yer alan Nesturîler ile diğer ucundaki Monofizitler, her ikisi birden sapkındılar. Nesturîler Ephesos Konsili’ni (431) reddedip beden bulmuş Mesih’te iki şahsiyetin varlığına iman etmişler; Monofizitler ise Khalkedon Konsili’ni reddederek Mesih’in insanî tabiatının ilahî tabiatı tarafından yutulduğu görüşünü benimsemişlerdi. 

Kilise tarihine ilişkin yaygın bir kanıya göre V. yüzyılın kristolojik tartışmaları 451’deki Khalkedon Konsili’nde yayınlanan inanç formülüyle birlikte mutlu bir nihayete kavuşturulmuştu. Bu formül hem Grek Doğu hem de Latin Batı (ve dolayısıyla sonradan Batı’nın muhtelif Reformasyon Kiliseleri) tarafından bir standart kabul edilmişti. Kabul edilen bu resme göre sadece birkaç inatçı Doğulu, Konsil’in inanç formülünü kabulden imtina etmişti; bu ya bilgisizlik, ahmaklık ve dik kafalılıktan veya ayrılıkçı milliyetçi ülkülerden kaynaklanmış olmalıydı. Bu insanlar, yani teolojik spektrumun bir tarafında yer alan Nesturîler ile diğer ucundaki Monofizitler, her ikisi birden sapkındılar. Nesturîler Ephesos Konsili’ni (431) reddedip beden bulmuş Mesih’te iki şahsiyetin varlığına iman etmişler; Monofizitler ise Khalkedon Konsili’ni reddederek Mesih’in insanî tabiatının ilahî tabiatı tarafından yutulduğu görüşünü benimsemişlerdi.