___

• Acar, A. B. ve Dündar, G. (2008).İşyerinde Psikolojik Yıldırmaya (Mobbing) Maruz Kalma Sıklığı İle Demografik Özellikler Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 37(2),111-120. Agtaş, B. Ö. (2013). İşyerinde Şiddetin Önlenmesi ve ILO Standartlar. 1. Çalışma Hayatında Psikolojik Taciz (Mobbing) Panel ve Çalıştayı Bildiriler Kitabı. Ankara: Özyurt Matbaacılık. Atman, Ü. (2012). İşyerinde Psikolojik Terör: Mobbing. Sağlıkta Performans ve Kalite Dergisi, 3, 157-174. Ayhan, A. (2006). Halkla İlişkiler Önlisans Öğrencilerinin Halkla İlişkilere Bakış Açısı, Okul Sonrası Beklenti ve Kaygıları. II. Ulusal Hakla İlişkiler Sempozyumu, 27-28 Nisan 2006, Kocaeli Üniversitesi. Canpolat, N. (2012). Risk Toplumunda Halkla İlişkiler Şirketlerinin Kriz ve Kriz İletişimine Yönelik Bakış Açılarının Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 3,119-134. Ciğerdelen, T. (2006). Kocaeli Bölgesindeki Halkla İlişkiler Uzmanlarının Profiline Yönelik Bir Araştırma. II. Ulusal Hakla İlişkiler Sempozyumu, 27-28 Nisan 2006, Kocaeli Üniversitesi. Çağlar, G. N. (2006).Üniversite Kütüphanelerinde Halkla İlişkiler ve Başkent Üniversitesi Kütüphanesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Bilgi ve Belge Yönetimi Anabilim Dalı. Çakmak, A. F. ve Kilci, S. (2011). Kamu Yönetiminde Halkla İlişkilerin Yeri ve Önemi. Kamu-İş, 11 (4), 219-270. Demir, Y. (2009). Mobbing’in Kişisel ve Örgütsel Etkileri Üzerine Bir Araştırma. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3, 99-111. Dinçer, C. (2009). Pazarlamada Halkla İlişkilerinin Önemi ve Rolü: Kobiler Üzerine Bir Araştırma. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 1(1), 38-46. Divincova, A. & Sivakova, B. (2014). Mobbing at Workplace and its Impact on Employee Performance. Human Resources Management & Ergonomics, VIII (2),20-34. Duğan, Ö. ve Uludağ, A. (2015). Sağlık Çalışanlarının Halkla İlişkilere Bakışı: Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (34), 41-51. Karabekir, Ç, M. ve Tanışman, G. Z. (2014). Adım Üniversiteleri’nin Halkla İlişkiler Birimlerinin Mevcut Durum Analizi. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 5 (11), 167-177. Karakuş, H. (2013). Bir İçerik Analiz Örneği: Çalışma Hayatında Mobbing Olduğuna Kanaat Getiren Yargıtay Kararları. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6 (28), 181-199. Kazancı, M.(1980). Halkla İlişkiler. Ankara: A. Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, No. 459. Keskin, A. ve Canbaz, S. (2014). KOBİ’lerde Çalışanların Mobbinge Maruz Kalma Durumları: Kırklareli İlinde Bir Araştırma. İGÜSBD, 1(2), 161-195. Koç, M. ve Bulut, H. U. (2009).Ortaöğretim Öğretmenlerinde Mobbing: Cinsiyet Yaş ve Lise Türü Değişkenleri Açısından İncelenmesi. International Online Journal of Educational Sciences, 1 (1), 64-80. Koçak, Y. ve Yeşilyurt, C. (2014). Türk Hukuku Bakımından Mobbing. Journal of World of Turks, 6 (1), 213-227. Laleoğlu, A. (2012). İnsani Hizmet Örgütlerinde Mobbing Davranışlarının Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sosyal Hizmet Anabilim Dalı. Leymann, H. (1990). Mobbing and Psychological Terror at Workplaces. Violence and Victims, 5 (2), 119-126. Mardin, B. (1987). Halkla İlişkilerin ABD’de Gelişimi ve Avrupa’ya Girişi. Halkla İlişkiler Sempozyumu, Ankara, 20-21 Nisan 1987. Onat, F. ve Alikılıç, A. Ö. (2008). Sosyal Ağ Sitelerinin Reklam ve Halkla İlişkiler Ortamları Olarak Değerlendirilmesi. Journal of Yasar University, 3(9), 1111-1143 Özkan, A. (2009). Halkla İlişkiler Yönetimi. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları. Sezgin, D. ve Ateş, S. (2014). Halkla İlişkiler Yöneticileri ve Duygusal Zeka. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7 (33),855-871. Taş, İ.E. ve Kestellioğlu, G. (2011). Halkla İlişkilerde İnternetin Yeri ve Önemi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İİBF Dergisi,11,73-92. Taştekin, E. (2007). Emniyet Teşkilatında Halkla İlişkiler: Konya İl Emniyet Müdürlüğü Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler Ve Tanıtım Anabilim Dalı Hakla İlişkiler Bilim Dalı. Tetik, S. (2010). Mobbing Kavramı: Birey ve Örgütler Açısından Önemi. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12 (18), 81-89. Tınaz, P. (2013). Çalışma Psikolojisi Boyutlarıyla Mobbing Tanım ve Tanı. I. Çalışma Hayatında Psikolojik Taciz (Mobbing) Panel ve Çalıştayı, Ankara, 2013. Tortop, N. (2001). Halkla İlişkilerin Gelişmesi ve Uyulması Gereken Temel İlkeleri. Amme İdaresi Dergisi, 34 (2), 69-77. Ustakara, F. (2011). Halkla İlişkiler ve Psikoloji İlişkisi Üzerine. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 1,170-185. Vural, A. B. ve Coşkun; G. (2006). Yeni Teknolojiler ve Halkla İlişkiler: Halkla İlişkiler Alanında Internet Kullanımı Üzerine Bir Araştırma. II. Ulusal Hakla İlişkiler Sempozyumu, 27-28 Nisan 2006, Kocaeli Üniversitesi. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık. Yıldırım, İ. S. (2007). Türkiye’de Sendikalılaşma Sürecinde Öğretmen Sendikaları ve Siyasetle İlişkisi: Adapazarı Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı. Yılmaz, A., Özler, D. E. ve Mercan, N. (2008). Mobbing ve Örgüt İklimi İle İlişkisine Yönelik Ampirik Bir Araştırma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (26), 334-357. Yurdakul, B, N., Coşkun, G. ve Öksüz, B. (2007). Hastanelerde Halkla İlişkiler: İzmir İli Özel Hastaneler Örnekleminde Halkla İlişkiler Birimlerinin Yapı-İşlev ve Uygulamalarına Yönelik Bir Araştırma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 2(1), 31-46. Yücetürk, E. E. (2012). İşyerlerindeki Yıldırma Eylemlerini Önlemede Sendikaların Rolü: Nitel Bir Araştırma. Çalışma ve Toplum, (4), 41-72.