Kentsel Güvenliğin Sürdürülebilirliğinde İleri Teknolojilerin Kullanılması: Coğrafi Bilgi Sistemleri

Güvenlik hiç şüphesiz sadece bireyler için değil aynı zamanda siyasal unsurları barından devletler için de medeniyetini sürdürebilmek adına yaşamsal bir unsurdur. Dolayısıyla, egemen bir devlet olmanın şartlarından biri olan güvenlik, bir uygarlığın; kültürel, ekonomik, sosyal ve politik yapısı gibi unsurlarını beslemeye izin veren bir yapı taşıdır. BM tarafından sağlanan verilere göre, insanlığın yarısı şehirlerde yaşıyor ve 2030 yılında bu nüfusun %60’ı şehirlerde yaşıyor olacak. Kentsel alanda yaşanan bu yığılma süreçleri güvenlik olgusunu öne çıkarmaktadır. Sistemci bir bakış açısıyla, bir ülkenin güvenliğinin onun şehirlerinin güvenliğine bağlı olduğu söylenebilir. Kentsel düzeyde suç oranının önlenmesi veya en azından azaltılması, sürdürülebilir kalkınmanın sağlanmasında daha önemli hale gelmektedir. Bu bağlamda, donanım ve yazılım içeren teknolojik donanımlar, suçların önlenmesinde ve güvenlik yönetimini daha kolay hale getiren kontrol mekanizmalarının sağlanmasında büyük rol oynamaktadır. Yüz tanıma sistemleri, plaka tanıma sistemleri, elektronik izleme sistemleri bu güvenlik sistemlerinden sadece birkaçıdır. Coğrafi Bilgi Sistemi (CBS), uzman kişilerin suçları önlemek amacı ile benzetim için tematik haritalar üretmesini sağlayan yeni nesil bir kavramdır. Bu çalışmanın amacı, kentsel alanda işlenen suçların önlenmesinde CBS kullanımının önemini bir model önerisi yaparak ortaya koymaktır. Çalışmanın kapsamı, CBS'nin güvenlik yönetiminde kullanımı ve Türkiye ve Dünyadaki uygulamaları ile sınırlıdır. Bu araştırmada önerilen model SWOT Analizi yöntemi ile değerlendirilmiştir. Çalışma bazı önerilerde bulunarak sonuçlandırılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Sürdürülebilirlik, Kent, Güvenlik, Kent Güvenliği, Coğrafi Bilgi Sistemleri

Use of Advanced Technologies in Sustainability of Urban Security: Geographical Information Systems

Security is a vital element without doubt not only for individuals but also states consisting of political entities due in order to sustain its civilisation. Hence, security, which is one of the requirements of being a sovereign state, is the building block permitting to nurture the components of a civilisation such as cultural, economic, social and political structure. Based on the data provided by the UN, half of humanity lives in urban areas today and 60% of this population will live in cities by 2030. The excessive agglomeration process experienced in urban areas is bringing forward the concept of security. With a systemic point of view, it can be said that a country’s security may depend on its cities’ security. Preventing or at least reducing the crime rate at urban level is becoming more significant in achieving sustainable development. In this context technological equipment including hardware and software play a great role in preventing crimes and providing control mechanisms making security management easier. Facial recognition systems, plate recognition systems, electronic monitoring systems are a few of these security systems. Geographical Information System (GIS) is another new generation concept enabling professionals to generate thematic maps for simulation in order to prevent crimes. The aim of this study is to put forward the importance of the use of GIS in preventing crimes in urban areas by giving a model proposal. The scope of the study is limited to use of GIS in security management and its implementations in Turkey and the World. In this research the model suggested has been evaluated through the method of SWOT Analysis. The study has been concluded by giving some recommendations.

Keywords:

Sustainability, City, Security, Urban Security, Geographical Information Systems,

PDF

___

A.K., Kişisel İletişim, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Merkez Teşkilatı, 30 Kasım 2017.
Akgül, A. (2004). Kentlerde Güvenliğin Sağlanması ve Suçun Önlenmesinde Bilgi Teknolojisinin Kullanımı. Çağın Polisi Dergisi, (33), 38-45.
Aksoy, E. (2007). Suç ve Güvenli Kent Yaklaşımı. Kent ve Suç Dosyası Bülten 55 (s. 11-16). içinde Ankara: TMMOB.
Albrecht, J., ve Pingel, J. (2005). GIS as a Communication Process: Experiences from the Milwaukee COMPASS Project. F. Wang içinde, Geographic Information Systems and Crime Analysis (s. 1-23). London: Idea Group Publishing.
Altuntaş, A. (2012). Sürdürülebilir Toplumlar ve Metropollerin Baskılarından Kurtulmak İçin Alternatif Bir Yol: Sürdürülebilir Kentler. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(17), 135-148.
Avrupa Birliği. (2005). Bristol Mutabakatı. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.espon-usespon.eu/dane/web_usespon_library_files/1248/bristol_accord.pdf
Avrupa Konseyi. (1992). Avrupa Kentsel Şartı. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, https://rm.coe.int/168071923di
Ataç, E. (2008). Kent, Güvenlik ve Güvenli Kent Planlaması; Bursa Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Bal, H. (1999). Kent Sosyolojisi. Ankara: Turhan Kitabevi.
Bayram, F. (2001). Sürdürülebilir Kentsel Gelişme: Araçlar, Yaklaşımlar ve Türkiye. Cevat Geray'a Armağan (s. 251-265). içinde Ankara: Mülkiyeliler Birliği.
Birleşmiş Milletler. (2003). Habitat Agenda. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.un.org/en/events/pastevents/pdfs/habitat_agenda.pdf
Birleşmiş Milletler. (2001). İstanbul Deklarasyonu. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.un.org/ga/Istanbul+5/declaration.htm
Birleşmiş Milletler. (1987). Ortak Geleceğimiz Raporu. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.un-documents.net/our-common-future.pdf Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı. (2012). İstediğimiz Gelecek. Erişim tarihi: 14. 03. 2018,
http://www.tr.undp.org/content/turkey/tr/home/library/environment_energy/the_future_we_want_june_2012.html
Birleşmiş Kentler ve Yerel Yönetimler Orta Doğu ve Batı Asya Bölge Teşkilatı. (1992). Birleşmiş Milletler Çevre ve Kalkınma Konferansı Raporu Ek-1 Çevre ve Kalkınma Rio Bildirisi. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://arsiv.uclg-mewa.org/doc/rio-20_z2Oua.pdf
Bookchin, M. (1999). Kentsiz Kentleşme. (B. Özyalçın, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Bozlağan, R. (2002). Sürdürülebilir Gelişme Düşüncesine Giriş. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 11(1), 56-72.
Brennan Justice Center. (2016). Crime in 2016: Updated Analysis. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, https://www.brennancenter.org/sites/default/files/analysis/Crime_in_2016_Updated_Analysis.pdf C.Y., Kişisel İletişim, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Taşra Teşkilatı, 30 Kasım 2017.
Cohen, A. K. (1965). The Sociology of The Deviant Act: Anomie Theory and Beyond. American Sociological Review, 30(1), 5-14.
Cronon, W. (1991). Nature's Metropolis: Chicago and The Great West . New York: University of Washington.
Çakar, B. (2011). Factors Affecting Police Officers Acceptance of GIS Technologies: A Study of theTurkish National Police, Doktora Tezi, University of North Texas, Texas.
Çalı, H. H. (2012). Avrupa Kentsel Şartı Çerçevesinde Güvenli Kent ve Yerel Yönetimler. Türk İdare Dergisi(475), 9-32.
Çoban, E. (2005). Ülkemizin Modern Bölge ve Güvenlik Konsepti Mobese. Çağın Polisi Dergisi(47), 36-38.
Crime Mapping. (2018). Erişim tarihi: 14. 03. 2018, https://www.crimemapping.com Demiray, M., ve İşcan, İ. H. (2008). Uluslararası Sistemde Güvenlik Kavramının Değişimi Ekonomik ve Jeopolitik Arka Planı. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi(21), 141-170.
Demirci, A., Karaburun, A., Ünlü, M., ve Özey, R. (2012). Okullarda CBS Tabanlı Projeler. Ankara: Esri Türkiye.
Durkheim, E. (1994). The Division of Labour in Society. (W. D. Halls, Çev.) London: The Macmillan Press.
Düzgün, Ş. (2007). Suç Olgusuna Teorik Yaklaşımlar ve Disiplinlerarasılık. Kent ve Suç Dosyası Bülten 55 (s. 4-10). içinde Ankara: TMMOB.
E.R., Kişisel İletişim, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Taşra Teşkilatı, 30 Kasım 2017.
Ertürk, H. (1997). Kent Ekonomisi. Bursa: Ekin Kitabevi.
Es, M., ve Ateş, H. (2004). Kent Yönetimi, Kentlileşme ve Göç: Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi(48), 205-248.
Etimoloji Türkçe. (2018). Medeni. Erişim tarihi: 14. 03. 2018. https://www.etimolojiturkce.com/kelime/medeni
Etimoloji Türkçe. (2018). Güvenlik. Erişim tarihi: 14. 03. 2018. https://www.etimolojiturkce.com/arama/güvenlik
Gökulu, G. (2010). Kent Güvenliği Kentleşme ve Suç İlişkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi , 24(1), 209-226.
Güllüpınar, F. (2012). Kent Sosyolojisi Kuramları Üzerine Bir Literatür Değerlendirmesi. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 21(3), 1-29.
Gündüzöz, İ. (2016). Türkiye ve Dünya'da Güvenli Kent Yaklaşımı: Kentsel Güvenlik Mi? Güvenli Kent Mi? Türk İdare Dergisi(483), 335-370.
Gilmour, A., ve Barclay, J. (2008). Developing Geographical Information Systems and Crime Mapping Tools in New Zeland. S. Chainey, ve L. Tompson içinde, Crime Mapping Case Studies Practice and Research (s. 3-9). West Sussex: Wiley Publications. Glaeser, E. L., ve Sacerdote, B. (1999). Why Is There More Crime in Cities? Journal of Political Economy, 107(6), 225-258.
Glaser, D. (1970). Crime in The City. Santa Barbara: HarperveRow.
Habitat. (2016). New Urban Agenda. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://habitat3.org/wp-content/uploads/New-Urban-Agenda-GA-Adopted-68th-Plenary-N1646655-E.pdf
Habitat3. (2018). About Habitat III. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://habitat3.org/the-conference/about-habitat-3
Harvey, D. (2003). Sosyal Adalet ve Şehir. (M. Moralı, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Holton, R. J. (1999). Kentler Kapitalizm ve Uygarlık. (R. Keleş, Çev.) Ankara: İmge Yayınevi.
Janjinlkham, B. (2011). Kent Güvenliği ve Kentsel Suçun Önlenmesi: Moğolistan’daki Kentleşmeyle İlgili Suçlar İçin Öneriler. Yüksek Lisans Tezi, Polis Akademisi Güvenlik Bilimler Enstitüsü, Ankara.
K.T., Kişisel İletişim, Başarsoft Bilgi Teknolojileri A.Ş., 30 Kasım 2017.
Kamuoyu Aydınlatma Platformu. (2018). ASELSAN Elektronik Sanayi ve Ticaret A.Ş. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, https://www.kap.org.tr/tr/Bildirim/526040
Kanlı, İ. B. (2015). Kültürel Mirasın Korunması ve Sürdürülebilirlik Arasındaki Paradoks. 8 Kasım Dünya Şehircilik Günü 38. Kolokyumu Bildiriler Kitabı (s. 359-376). içinde Ankara.
Kanlı, İ. B. (2016). Sürdürülebilir Gelişmeyi Sağlamada Stratejik Bir Araç: Mahalle Kooperatifleri. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 25(3), 1-34.
Kara, M. (2010). Kent Güvenliği Açısından Mahallenin Önemi: Hatay’da Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.
Karakaş, E., Karadoğan, S., ve Arslan, H. (2003). CBS Ortamında Suç Haritalama Teknikleri. 1. Polis Bilişm Sempozyumu, 123-127. Karakaş, E., Karadoğan, S., ve Arslan, H. (2004). Suç Haritaları ve Bilgisayar Teknolojisi. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 10(Özel Sayı), 37-42.
Karasu, M. A. (2012). Kent ve Suç Üzerine Kavramsal Bir Çerçeve. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 13(2), 175-193.
Kaya, E. (2008). Kent-Kentleşme ve Kent Yönetimi. E. Kaya, H. Şentürk, O. Danış, ve S. Şimşek içinde, Modern Kent Yönetimi-1. İstanbul: Okutan Yayınları.
Keleş, R. (1998). Kentbilim Terimleri Sözlüğü. Ankara: İmge Kitabevi.
Keleş, R. (2005). Kent ve Kültür Üzerine. Mülkiye Dergisi, 29(246), 9-18.
Koçak, H. (2009). Coğrafi Bilgi Sistemlerinin Kentsel Yaşam Kalitesinin Yükseltilmesine Etikleri Üzerine Bir Değerlendirme. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (25), 141-148.
Kosiak, S. M. (2003). Funding For Defense, Homeland Security and Combating Terrorism Since 9-11: Where Has All The Money Gone? Washington DC: Center For Strategic and Budgetary Assesments.
Kula, S., ve Çakar, B. (2015). Maslow İhtiyaçlar Hiyerarşisi Bağlamında Toplumda Bireylerin Güvenlik Algısı ve Yaşam Doyumu Arasındaki İlişki. Bartın Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(12), 191-210.
Lewis, D. (1996). Crime and Community: Continuties, Contradictions and Complexities. Cityscape: A Journal of Policy Development and Research, 2(2), 95-120.
Marx, K., ve Engels, F. (2011). Komünist Manifesto ve Komünizmin İlkeleri. (M. Erdost, Çev.) Ankara: Sol Yayınları.
Maslow, A. (1943). A Theory of Human Motivation. Psychological Review, 50(4), 370-396.
Merton, R. K. (1938). Social Structure and Anomie. American Sociological Review, 3(5), 672-682.
Meadows, D. H., Meadows, D. L., Randers, J., & Behrens, W. W. (1972). The Limits to Growth. New York: Universe Books.
Mevzuat. (1924). Köy Kanunu. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.3.442.pdf
Mevzuat. (2005). Belediye Kanunu. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5393.pdf
Milliyet Gazetesi. (2018). Kameralarla 2 bin Suçlu Yakalandı. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.milliyet.com.tr/kameralarla---bin-suclu-yakalandi/yasam/haberdetayarsiv/26.03.2007/193566/default.htm
MOBESE İstanbul. (2018). Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.mobese.istanbul
National Institute of Justice. (2018). Mapping and Analysis for Public Safety, Erişim tarihi: 14. 03. 2018, https://www.nij.gov/topics/technology/maps/pages/welcome.aspx O.T., Kişisel İletişim, May Cyber Technology, 30 Kasım 2017.
Pacione, M. (2003). Urban Environmental Quality and Human Wellbeing-A Social Geographical Perspective. Landscape and Urban Planning, 65, 19-30.
Quality of Life Project. (2007). Quality of Life’07 in Twelve of New Zealand’s Cities. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.qualityoflifeproject.govt.nz/pdfs/2007/Quality_of_Life_2007.pdf
Reid, S. T. (2006). Crime and Criminology. New York: Mc Graw-Hill.
Resmî Gazete. (2005). Belediye Kanunu. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2005/07/20050713-6.htm Resmî Gazete. (2004). Büyükşehir Belediyesi Kanunu. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2004/07/20040723.htm#1
Resmi İstatistik Portalı. (2018). Kır Kent Tanımının Revizyonu. Erişim tarihi: 14.03. 2018, http://www.resmiistatistik.gov.tr/?q=tr/content/18-k%C4%B1rkent-tan%C4%B1m%C4%B1n%C4%B1n-revizyonu Rich, T. F. (1995). The Use of Computerized Mapping in Crime Control and Prevention Programs. Research in Action, 1-12. S.D., Kişisel İletişim, Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu, 30 Kasım 2017.
Satterthwaite, D. (1997). Sustainable Cities or Cities that Contribute to Sustainable Development? Urban Studies, 34(10), 1667-1691. Serter, G. (2013). Şikago Okulu Kent Kuramı: Kentsel Ekolojik Yaklaşım. Planlama Dergisi, 23(2).
Sezal, İ. (1992). Şehirleşme. İstanbul: Alternatif Üniversite Yayınları.
Şengül, H. T. (1994). 2000'li Yıllara Girerken Türk Kentleşme Yazımı Üzerine Genel Bir Değerlendirme. Dünya'da ve Türkiye'de Güncel Sosyolojik Gelişmeler. içinde Ankara: Sosyoloji Derneği.
Şengül, H. T. (2001). Sınıf Mücadelesi ve Kent Mekanı. Praksis Dergisi(2), 9-31.
Solak, M. C. (2014). Türkiye’de Coğrafi Bilgi Sistemleri ile Suç Analizi: Sigara Kaçakçılığı Örneği. Yüksek Lisans Tezi, Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
T.C. Dışişleri Bakanlığı. (2018). Dünya Sürdürülebilir Kalkınma Zirvesi (Johannesburg, 26 Ağustos - 4 Eylül 2002). Erişim tarihi: 18. 03. 2018, http://www.mfa.gov.tr/dunya-surdurulebilir-kalkinma-zirvesi_johannesburg_-26-agustos---4-eylul-2002_.tr.mfa
T.C. Kalkınma Bakanlığı. (1968). İkinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 1968-1972. Erişim Tarihi: 14. 03. 2018, http://www.kalkinma.gov.tr/Lists/Kalknma%20Planlar/Attachments/8/plan2.pdf
T.T., Kişisel İletişim, Harita Genel Komutanlığı, 30 Kasım 2017.
Taşçı, H. (2012). Toplumsal Sürdürülebilirlik Bağlamında Kentsel Ayrışma, Kapalı Konut Siteleri veya Sivil Lojmanlar Sorunu. F. Yıldız, ve Ü. G. (Ed.) içinde, 1. Türkiye Lisansüstü Çalışmalar Kongresi Bildiriler Kitabı (s. 7-22). Konya.
Tekeli, İ. (1982). Türkiye'de Kentleşme Yazıları. Ankara: Turhan Kitabevi.
Tekeli, İ. (1999). Sürdürülebilirlik Kavramı Üzerine İrdelemeler. Prof. Dr. Cevat Geray'a Armağan (s. 729-746). içinde Ankara: Mülkiyeliler Birliği Yayınları.
Thorns, D. C. (2004). Kentlerin Dönüşümü, Kent Teorisi ve Kentsel Yaşam. (E. Nal, Çev.) İstanbul: Soyak Yayınları.
Türk, S. M. (2015). 20. Yüzyıl Kent Kuramları. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(3).
Türk Dil Kurumu. (2018). Güvenlik. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_btsvearama=kelimeveguid=TDK.GTS.5aa98922ab6272.01087792
Türkiye İstatistik Kurumu. (2016). Haber Bülteni. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21507
Travis J. (1996). Policing Drug Hot Spots. National Institute of Justice, Erişim tarihi: 14. 03. 2018 https://www.ncjrs.gov/pdffiles1/nij/167667rp.pdf
Watts, A., ve Watts, T. (1981). Minorities and Urban Crime Are They The Cause or The Victim? Urban Affairs Quarterly, 16(4), 423-436.
Weber, M. (2010). Şehir Modern Kentin Oluşumu. (M. Ceylan, Çev.) İstanbul: Yarın Yayıncılık.
Weisburd, D., ve Lum, C. (2005). The Diffusion of Computerized Crime Mapping in Policing: Linking Research Practice. Police Practice and Research An International Journal, 6(5), 419-434.
Weisburd, D., ve McEwen, T. (1998). Crime Mapping and Crime Prevention. D. Weisburd, ve T. McEwen (Dü) içinde, Crime Mapping and Crime Prevention: Crime Prevention Studies (Cilt 8, s. 1-23). Monsey, NY: Criminal Justice Press.
Wirth, L. (1938). Urbanism As A Way of Life . The American Journal of Sociology, 44(1), 1-24.
Yapı İşleri Genel Müdürlüğü. (1930). Belediye Kanunu. Erişim tarihi: 14. 03. 2018, http://www.yds.gov.tr/dosyalar/1326978039-1580.pdf
Yıldırım, A. (2004). Kentleşme ve Kentleşme Sürecinde Göçün Suç Olgusu Üzerindeki Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.