İbnu›l-Arabi, Fususu’l-Hikem’de dini, Allah katındaki din ve Allah’ın muteber saydığı halk katındaki din şeklinde iki kısımdainceler: Allah katındaki din, Allah’ın öğrettiği şeriat ve namustan ibarettir. Halk katındaki din ise insanların Allah’ın rızasınıaramak maksadıyla icat ettikleri hikmetli kurallardır. Bu mesele, Kuran’daki Hadid suresi 57/27‘deki ayetten hareketle açıklanır.Verilen örneğe göre ruhbanlık, herhangi bir peygamberin vahiy ile Allah katından gelen bir şey değildir. Halk nezdindeki dindemevcut olan maslahat ve hikmet, ilahi bildirimle meşru olan hükümlere gayede muvafık olduğu için Allah ona da itibar eder.Ruhbanlığı uygulayarak Allahın rızasına ulaşacaklarına inananlara Allah ecirlerini verecektir. Yorumcular da bu fikre katılmaklabirlikte bir kısmı halk katındaki dinin fetret dönemine mahsus olduğunu söyledikleri gibi, kimileri de sufilerin Allah’a yaklaşmamaksadıyla yapmış oldukları riyazet, az konuşma, az uyuma gibi bazı adabı da buna dahil etmişlerdir. Sonunculara göre bu, şeriatailave olmakla birlikte ona uygundur. Bu sebeple o bidat olmayıp, bilakis güzel bir yoldur. Halk katındaki din fikrinin önemliolduğu kanaatindeyiz. Zira günümüzde insanların iyilik ve menfaati için konulan çoğu kurallar, şeriatın maksadına büyük ölçüdebenzemektedir. Diğer taraftan, insanların Allah rızası veya ona yaklaşma maksadıyla yaptığı ve dinin yasaklamadığı uygulamalarınmuteber sayılmasıyla dini hayatın zenginleşmesine katkı sağlamaktadır.

İbnu’l-Arabi divides the religion into two parts in Fusus al-Hikam: the religion with Allah, and the religion with people, whichAllah considers validity. The religion with Allah consists of Sharia and the law (al namus). The religion with people is the wise rulesthat people invented in order to seek the pleasure of Allah. This is explained by the verse from Hadid, 57/27 in Quran. For example,monasticism is not something which any prophet brought from Allah through the revelation. The puplic interest and wisdom thatexisted in the religion with people is appropriate for what is in the divine religion. Allah will give rewards to those who believethat they will achieve the approval of Allah through the monasticism. Commentators also agree with this idea, but some say thatthe religion with people is only valid for the period between two prophets as well as some include into religion with people sufi’spractise such as like little talk, little sleep, etc. According to the next group, this is appropriate to the sharia for purpose. For thisreason it is not islamic innovation (bid’ah), but it is a nice way. We believe that the thought of “religion with people” is important.Today, most of the rules set for the good and interest of people are largely similar to the purpose of the sharia. On the other hand,it contributes to the enrichment of religious life.