Bu çalışmada, süprem örme kumaşların transfer, geçirgenlik ve gözeneklilik özelliklerine eğirme teknolojisi ve karışım oranının etkisinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla konvansiyonel ring, kompakt ve MVS (Murata Vortex spinning) eğirme sistemleri ile pamuk ve rejenere selülozik lif (Modal, Tencel) karışımlı iplikler ve bu iplikler ile süprem örme kumaşlar üretilmiştir. Çalışma kapsamında geçirgenlik özelliklerinin belirlenmesi amacıyla hava geçirgenliği, su buharı geçirgenliği ve UV geçirgenliği (dayanımı) testleri, transfer özelliklerinin belirlenmesi amacıyla ise dikey kılcal emme ve renk tayini (boyanabilirlik) testleri yapılmıştır. Kumaş gözenekliliği ise hem görüntü analizi yöntemi kullanılarak hem de teorik olarak belirlenmiştir. Sonuçlar incelendiğinde, karışım oranı ve eğirme teknolojisi türünün, süprem örme kumaşların transfer, geçirgenlik ve gözeneklilik özellikleri üzerinde istatistiksel olarak anlamlı etkisi olduğu saptanmıştır. En yüksek hava ve su buharı geçirgenliği değerleri MVS eğirme teknolojisinde ve rejenere selülozik lif oranı en yüksek olan ipliklerden üretilen kumaşlara aitken, en yüksek UV koruma faktörünün (UPF) en yüksek pamuk oranına sahip ring ipliklerden üretilen kumaşlara ait olduğu görülmektedir. En yüksek dikey kılcal emme değerleri rejenere selülozik lif oranı en yüksek ipliklerden üretilen kumaşlara aittir. En yüksek renk verimi ve renk doygunluğu değerleri MVS ipliklerden üretilen kumaşlara aittir ve bu değerler karışımdaki rejenere selülozik lif miktarının artmasıyla artmıştır. Görüntü analiz yöntemi ve iki farklı teorik yaklaşım kullanılarak hesaplanan gözeneklilik değerleri incelendiğinde ise, bu parametrenin kullanılan yaklaşıma göre birbirinden oldukça farklı değerler gösterdiği saptanmıştır. Gözeneklilik ve geçirgenlik özellikleri arasındaki ilişkiler incelendiğinde, geçirgenlik değerleri ile görüntü analizinden elde edilen gözeneklilik değerleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı korelasyonlar olduğu sonucuna ulaşılmıştır.