Urum halkı kendilerini 19. yüzyılın başlarında Anadolu’dan ayrılan Türkçe konuşan Pontus Rumları olarak tanımlar. Bu halkın büyük bir bölümü, bugün halen yaşamakta oldukları K’vemo K’art’li’nin dağlık bölgesine göç etmiştir. Bu grup, atalarının göç öncesinde konuştukları Türkçenin varyasyonunu, göç ettikleri yeni çevrede bulunan dillerin (özellikle Rusçanın) etkisiyle zenginleştirilmiş bir biçimde muhafaza ettiler. Urumca Anadolu’daki Türkiye Türkçesinin diyalektleriyle önemli benzerlikler gösterir. Bu benzerliklerin ötesinde, bu dil, Rusçanın etkisine kadar geri götürebilecek (bağımlı cümlelerin kullanımında olduğu gibi) bazı özelliklerin yanı sıra kendine özgü (ünlü uyumlarında görüldüğü gibi) gelişmeler de sergilemiştir.

Urum people identify themselves as Turkish-speaking Pontic Greeks who left Anatolia at the beginning of the 19th century. A major group immigrated to the highlands of K’vemo K’art’li, where they are still living today. They conserved the variety of Turkish that their ancestors were speaking before emigration and enriched their language by influences from the languages in their new environment, in particular from Russian. The Urum language displays substantial similarities with the Turkish dialects of Anatolia; beyond these similarities, it displays some unique developments (e.g., in vowel harmony) as well as properties that are traced back to the influences from Russian (e.g., in the use of subordinate clauses).