Hadisleri değerlendirirken arz yöntemini esas alan bir metot kullanmaları Hanefî ulemânın hadis anlayışı hususundaki en belirgin ve ayırıcı özelliklerinden biridir. Nitekim bu yöntem, Hanefî fıkıh usûlü eserlerinin sünnet bahislerinde önemli bir yer işgal etmekte ve genellikle manevî inkıtâ kapsamı içerisinde detaylı bir şekilde ele alınıp değerlendirilmektedir. Mehmet Özşenel’in kaleme aldığı Arz Yöntemi Özelinde Hanefî Hadis Anlayışının Teşekkülü başlıklı çalışmada da Hanefî hadis anlayışındaki bu ayırıcı nokta merkeze alınmıştır. Hanefî mezhebinin hadis anlayışı konusunda önemli çalışmaları bulunan ve Ebû Hanîfe’nin talebeleri Ebû Yûsuf ve Muhammed eş-Şeybânî özelinde eserler de kaleme almış olan yazar, bu çalışmasında Hanefî hadis anlayışının Ebû Hanîfe’den (ö. 150/767) Ebü’l-Yüsr el-Pezdevî’ye (ö. 493/1100) kadar geçen yaklaşık dört asırlık dönemde nasıl bir gelişme kaydettiğini arz yöntemi çerçevesinde ortaya koymayı amaçlamıştır.