Bu araştırmada, Tokat İli Turhal İlçesinde sığır besiciliği yapan işletmelerin üretim maliyetleri ile sığır besiciliğinde canlı ağırlık artışı ve buna etki eden faktörler tespit edilmiştir. Araştırmada kullanılan veriler, bölgede sığır besiciliği yapan 68 adet işletmeden anket yoluyla elde edilmiştir. Örnek hacminin tespitinde Basit Tesadüfî Örnekleme Yöntemi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, işletmelerin ortalama 27.91 baş yerli ırk, 32.50 baş melez ırk ve 18.00 baş kültür ırkı hayvan ile besicilik yaptıkları belirlenmiştir. Besi sonucunda elde edilen canlı ağırlık artışının 285.65 kg baş-1 ile kültür ırkı hayvanlarda en yüksek olduğu, yemden en iyi yararlanan ırkın yine kültür ırkı hayvanlar olduğu belirlenmiştir. Üretim masrafları içerisinde en yüksek paya hayvan materyali ve yem giderleri sahiptir. 1 baş hayvanın besi sonu maliyeti; yerli ırklarda 1779.72 TL, melez ırklarda 1877.06 TL ve kültür ırklarında 2384.59 TL’dir. Regresyon analizi sonucuna göre, işletmeler daha düşük canlı ağırlığa sahip daha fazla hayvan ile besicilik yaptığında, toplamda daha fazla canlı ağırlık elde edebilirler.

In this study, production costs and profitability of cattle fattening farms in Turhal district of Tokat province have been determined. In addition, the factors affecting live weight gain have been determined. Data used in the study were collected from 68 cattle fattening farms by surveys. The sample size was determined by Simple Random Sampling Method. As a result, average 27.91, 32.50 and 18.00 upside the head cross-bred breeding animals and their culture was determined breed. 285.65 kg of live weight gain obtained from beef/head race and culture, was the highest in animals, feed the1. GirişTarımsal faaliyet, bitkisel ve hayvansal üretim ile bunların değerlendirilmesini kapsayan bir bütündür. Türkiye’de yaklaşık 3 milyon tarım işletmesi bulunmakta ve bu işletmelerin % 2.36’sında yalnızca hayvancılık yapılmakta, % 67.43’ünde ise bitkisel ve hayvansal üretim birlikte gerçekleştirilmektedir (TÜİK 2013a). Hayvancılık; Türkiye’nin hem ulusal beslenme ve hem de ulusal kalkınmasında, dış satımın artırılmasında, sanayiye hammadde sağlanmasında, bölgesel ve sektörler arası dengeli kalkınma ve kalkınmanın istikrar içinde başarılmasında, kırsal alanda gizli işsizliğin önlenmesinde, sanayi ve hizmetler sektörlerinde yeni istihdam olanaklarının yaratılmasında ve kalkınma finansmanının özkaynaklara dayandırılmasında önemli bir potansiyele sahiptir (Şahin & Yılmaz 2008). Diğer bir ifadeyle, hayvansal üretim faaliyetleri; iş verimliliğinin artırılması, işgücünün dengeli kullanımı, toprak verimliliğinin muhafazası ve artırılması açısından önem kazanmaktadır. Hayvancılık, ilgili sanayi sektörlerine hammadde sağlaması açısından da önemli bir yere sahiptir. Türkiye’nin doğal yapısı ve ekolojik şartlarına bakılarak hayvancılığa elverişli kabul edilmesine rağmen, uzun dönemler boyunca hayvansal üretimin yeterli düzeye ulaştırılamadığı hatta gerileme olduğu gözlenmiştir. Bunun sonucunda hayvan sayısının azalmasına bağlı olarak, hayvansal ürün fiyatları artmış ve bundan dolayı insanlar daha az hayvansal ürün tüketmeye başlamışlardır (Vural & Fidan 2007). Tarım sektöründe gelişme göstermiş olan ülkelerin çoğunda hayvancılığın tarımsal üretim