Bir süredir Osmanlı araştırmalarında küresel dönüşümden geçiyor olduğumuzu söylemek yanlış olmaz. Nitekim tarihçiler artan bir şekilde, Osmanlı deneyimini dünya tarihi bağlamında, dünyanın diğer bölgelerindeki gelişmelerle bağlantılı ve karşılaştırmalı bir şekilde konumlandırma eğilimindedir. Benzer biçimde bazı Osmanlı tarihçileri de Osmanlı’yı yalnızca kendi gerçeklik ve anlamları vasıtasıyla açıklanabilen, dünyadan izole bir imparatorluk olarak algılayan bir tarihsel yaklaşımı takip etmekten ziyade, Osmanlı deneyimini büyük ölçekli (örneğin; küresel, Afro-Avrasya, Avrupa, Akdeniz, Hint Okyanusu) hareketler, dönüşümler ve olaylarla ilişkilendirmeye giderek daha fazla ilgi göstermektedir.