zaferlerin o dönemin mükemmel ordu yapısından kaynaklandığını belirtmektedir. Yazarın görüşüne göre, Selçukluların elde ettikleri başarıların ikinci sebebi de, savaş ve diplomasinin birlikte kullanılmasıdır. Büyük Selçuklu Sultanı Alp Arslan ile Bizans İmparatoru, ünlü komutan Romanos Diogenes arasında 1071 yılında Malazgirt civarında yapılan meydan muharebesine ilişkin manzaralı tablolar gerek profesyonel tarihçinin, gerekse tarihi eserleri seven okurların bilgi hazinesini zenginleştirmektedir. Yazar, Selçuklu ordusundan kat kat daha büyük olan Bizans ordusunun nasıl darmadağın edildiğini, Diogenes’in de nasıl esir düştüğünü göstermektedir. Bizans’ın askeri mekanizmasını kıran Malazgirt zaferi, Türk kavimlerine (Oğuzlara) Anadolu yolunu açmıştı. Bir zaman sonra, 1147 yılında Anadolu’daki Selçuklu Sultanı I. Mesut Fransa ve Almanya’nın kıralları komutasındaki bu ülkelerin en iyi şövalyelerini birleştiren orduyu yok etmişti. Sözkonusu yenilge ile ciddi bir ibret dersi alan Haçlılar, Selçuklularla karşı karşıya gelmemeyi tercih etmiş ve çoğu halde deniz yoluyla Kudüs’e gitmiştir. Selçukluların oluşturduğu ordu yapısı sonraki dönemde Osmanlılar tarafından örnek tutulmuş, birkaç yüzyıl içinde zafer kazanabilmelerini sağlamış ve Osmanlı Devleti’nin sınırlarını Anadolu’dan çok uzaklara, Avrupa, Asya ve Afrika’ya uzatmaya imkân vermişti. Osmanlılar Selçukluların ordu teşkilatından başka devlet yapısının, idari yapının, ekonomik gelişmenin esaslarını vb. benimsemiş yedi yüzyıl boyunca Selçukluların bu mirasından yararlanmışlardı