Yunan dünyasının polis'lerden oluşan bir dünya olduğu genellikle dile getirilmektedir. Ancak, Yunanistan'da bazı bölgelerde geniş çapta merkezîleşme hareketleri daha yavaş biçimde gerçekleşmişti ve bu bölgelerde ethnos olarak bilinen yerleşim kümeleri etrafında toplumlar oluşmuştu. Merkezîleşmiş olan polis ve daha dağınık olan ethnos genellikle ikiye ayrılarak ele alınsalar da, önemli bir ayırıcı özellikleri ortaktır: Her ikisi de koinon olarak adlandırılan ve çoğunlukla "federal devlet" olarak nitelenen daha büyük devletlerin üyeleri haline gelmişlerdir. Bu durum, yaygın biçimde gerçekleşmiştir: Dördüncü yüzyılın sonlarında anakara Yunanistan ve Peloponnesos'taki polis'lerin neredeyse yarısı, on bir koinon'un birine ya da diğerine üye duruma gelmişti. Özerk olmayan veya bağımlı polis konusu, yakın dönemde bilinir hale gelmişken (Hansen 1997; Hansen ve Nielsen 2004: 87-94); bir polis'in bir koinon'a katılması, konu için farklı bir yaklaşım oluşturmuştur: Bir koinon'a üye olmak, genellikle özenle belirlenmiş imtiyazlar ve yükümlülükler gerektirmekteydi ki bunlar, bağımlı polis ve onun özerk efendisi arasında bulunması zorunlu olmayan imtiyaz ve yükümlülüklerdi. Bu durum, akla motivasyon sorusunu getirmektedir, zira koinon'a katılımlar nadiren zorunluluk sonucu gerçekleşmekteydi (Mackil 2013): Neden polis'ler ve ethnos'lar bu türden oluşumlara girmek istemişlerdi? Bu soruya verilen standart cevaplardan biri, paylaşılan etnik kökendi.

Yunan dünyasının polis'lerden oluşan bir dünya olduğu genellikle dile getirilmektedir. Ancak, Yunanistan'da bazı bölgelerde geniş çapta merkezîleşme hareketleri daha yavaş biçimde gerçekleşmişti ve bu bölgelerde ethnos olarak bilinen yerleşim kümeleri etrafında toplumlar oluşmuştu. Merkezîleşmiş olan polis ve daha dağınık olan ethnos genellikle ikiye ayrılarak ele alınsalar da, önemli bir ayırıcı özellikleri ortaktır: Her ikisi de koinon olarak adlandırılan ve çoğunlukla "federal devlet" olarak nitelenen daha büyük devletlerin üyeleri haline gelmişlerdir. Bu durum, yaygın biçimde gerçekleşmiştir: Dördüncü yüzyılın sonlarında anakara Yunanistan ve Peloponnesos'taki polis'lerin neredeyse yarısı, on bir koinon'un birine ya da diğerine üye duruma gelmişti. Özerk olmayan veya bağımlı polis konusu, yakın dönemde bilinir hale gelmişken (Hansen 1997; Hansen ve Nielsen 2004: 87-94); bir polis'in bir koinon'a katılması, konu için farklı bir yaklaşım oluşturmuştur: Bir koinon'a üye olmak, genellikle özenle belirlenmiş imtiyazlar ve yükümlülükler gerektirmekteydi ki bunlar, bağımlı polis ve onun özerk efendisi arasında bulunması zorunlu olmayan imtiyaz ve yükümlülüklerdi. Bu durum, akla motivasyon sorusunu getirmektedir, zira koinon'a katılımlar nadiren zorunluluk sonucu gerçekleşmekteydi (Mackil 2013): Neden polis'ler ve ethnos'lar bu türden oluşumlara girmek istemişlerdi? Bu soruya verilen standart cevaplardan biri, paylaşılan etnik kökendi.