XVII. YÜZYIL ANADOLU KADILIKLARI ve RÜTBELERİ

DOI: 10.26650/TurkJHist.2018.372290Osmanlı ilmiye ve taşra teşkilatı açısından çok önemli bir kurum olan kadılık müessesesinin yapısını ve işleyişini açıklayan alternatif kaynaklardan biri; bizzat görev başındaki kadılar tarafından tutulmuş notlardır. Kısaca “mecmua” diye adlandırılan bu kayıtlar, kadılık mesleği ve kazalar hakkında, başka kaynaklarda bulunamayacak çok önemli ve ayrıntılı bilgiler sunmaktadır. İncelememize konu olan bu mecmuada hem Anadolu hem de Rumeli kadılıklarının XVII. yüzyıla ait rütbeleri yer almaktadır. Rumeli kadılıklarının XVII. yüzyıla ait rütbeleri hakkında bazı kayıtlar yayınlanmış olmasına rağmen; aynı dönemde Anadolu kadılık rütbelerinin ne olduğu bilinmemektedir. Elimizdeki bu belge ise XVII. yüzyıl Anadolu kadılık rütbelerini de içermesi hasebiyle, Anadolu kadılık rütbeleri hakkında tespit edilen ilk ve en erken tarihli belgedir. Burada; hem Anadolu kadılık rütbelerinin XVII. yüzyıldaki durumu ve ileriki dönemlerde göstereceği değişim hem de ilmiye teşkilatı araştırmaları için alternatif bir kaynak grubunu teşkil eden kadı mecmularının değeri incelenecektir.

ANATOLIAN JUDGESHIPS and THEIR TITLES IN 17th CENTURY

DOI: 10.26650/TurkJHist.2018.372290Notes held by qâdis (magistrates) on duty are alternative historical sources explaining the structure and functioning of the judgeship institution, which, in turn, was a very important establishment in terms of the Ottoman ilmiye (learned group) and its provincial organization. These records, called mecmua, provide important and detailed information about the judgeship profession and towns, called qadâ that cannot be found in other sources. In this manuscript from the 17th century, which is the subject of our study here, there are both Anatolian and Rumelian judgeships. Although some records have been published earlier regarding the titles of the Rumelian judges, it has remained unknown what the titles of the Anatolian judges were in the same time period. Thus, this document is the first and earliest document regarding these titles, because it also includes the titles of the Anatolian judges of the 17th century. This study examines both, the situation of the titles of the Anatolian judges, and the changes to be made in the future, as well as the value of qâdi manuscripts, which constitute alternative historical sources for researchers interested in the ilmiye organization.

___

  • A. Arşiv Kaynakları, Yayınlanmış Belgeler ve Kaynak Eserler Ankara Milli Kütüphane Memâlik-i Osmâniye’de Rumeli Kazâları, No: 06 Hk 1984.
  • Avusturya Milli Kütüphanesi Menâsıb-ı Rumeli ve Anadolu, H.O. 198.
  • Başbakanlık Osmanlı Arşivi (BOA) Defter-i Teşrîfât, A.d. No: 345
  • İstanbul Büyükşehir Belediyesi Atatürk Kitaplığı K. 13.
  • Nuruosmaniye Kütüphanesi Rumeli Kadıaskerliği Ruznamçesi, Yeni Kayıt: 4569/2, Eski Kayıt: 5193/2.
  • Ragıp Paşa Kütüphanesi Avnî Ömer Efendi, Kanunname-i Osmânî Mefhûm-ı Defter-i Hakanî, No: 1578/278
  • Türk Tarihi Kurumu Kütüphanesi Y-140
  • AKGÜNDÜZ, Ahmed, Osmanlı Kanunnameleri ve Hukuki Tahlilleri, VII, İstanbul, 1994. BEYAZIT, Yasemin, “Rumeli kadılıklarına ve Rütbelerine Dair 1253/1837 Tarihli Bir Yazma (62 Belge ile Birlikte)”, Belgeler, C.XXVIII, S.32, Ankara, 2007 Gelibolulu Mustafa Âli, Künhü’l-Ahbâr, C.II, Fatih Sultan Mehmed Devri 1451-1481, Haz. M. Hüdai Şentürk, Ankara, TTK, 2003. HALAÇOĞLU, Ahmet, ‘‘1740-1741 Tarihli Yazma Esere Göre Rumeli Kazalarının Rütbeleri’’, XII. Türk Tarih Kongresi Bildirileri, III, Ankara, 1999. ÖZERGİN, M. Kemal, “Rumeli Kadîlıkları’nda 1078 Düzenlemesi.” Ord. Prof. İsmail Hakkı Uzunçarşılı’ya Armağan, Ankara, 1988. Tevkii Abdurrahman Paşa, “Osmanlı Kanûnnâmeleri”, Millî Tetebbular Mecmûası, C. I, S. 3, İstanbul, 1331. B. Araştırma - İnceleme Eserleri AKBAYAR, Nuri, Osmanlı Yer Adları Sözlüğü, İstanbul, 2003. ALAN, Ercan, Kadıasker Ruznamçelerine Göre XVII. Yüzyılda Rumeli’de Kadılık Müessesi, Marmara Üniversitesi, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Doktora Tezi, İstanbul, 2015. ____________, “Yeni Bir Belgeye Göre XVII. Yüzyılın Sonunda Rumeli’de Kadılık Rütbeleri”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 44, Haziran 2016, s.337-366. BAYKARA, Tuncer, ‘‘ Kaza’’, DİA, XXV, Ankara, 2002. BEYAZIT, Yasemin, "Rabia'dan İnebahtı'ya Rumeli Kadılık Rütbeleri", Yeni Türkiye, Rumeli-Balkanlar Özel Sayısı, I , S. 66, 2015. ORTAYLI, İlber, Hukuk ve İdare Adamı olarak Osmanlı Devletinde Kadı, Ankara, 1994. ______________, “Kadı,” DİA, XXIV, İstanbul, 2001. Osmanlı Yer Adları: II Anadolu, Karaman, Rum, Diyarbakır, Arap ve Zülkadriye (1530-1556)(Şam ve Haleb Dahil), Haz. Ahmet Özkılınç ve Diğerleri, Ankara, 2013. SEZEN, Tahir, Osmanlı Yer Adları, Ankara, 2017. UNAN, Fahri, “Mevleviyet”, DİA, XXIX, Ankara, 2004. UZUNÇARŞILI, İsmail Hakkı, Osmanlı Devleti’nde İlmiye Teşkilatı, Ankara, 1988.