Ersin USKUN, Yonca SÖNMEZ, Serdar YILDIRIM

BİR TIP FAKÜLTESİ BİRİNCİ SINIFINDA UYGULANAN İLKYARDIM EĞİTİMİNİN ETKİNLİĞİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Amaç Tıp fakültesi öğrencileri gerek üniversite eğitimi süresince gerekse mezuniyet sonrası sahada her an acil bir olgu ile karşılaşabilirler. Her hekim mezun olmadan önce ilkyardım bilgisi ile donatılmalı ve temel yaşam desteği becerilerini kazanmalıdır. Bu beceriler hekimin kendine olan güveninin gelişmesinde de katkı sağlayacaktır.Bu araştırma tıp fakültesi birinci sınıfta verilen ilkyardım eğitiminin etkinliğinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem Bu çalışma, müdahale (deneysel) tipi bir araştırmadır. Araştırmacılar tarafından hazırlanan sosyodemografik özellikleri sorgulayan bir anket ile birlikte her konunun teorik-pratik eğitimleri öncesinde (ön-test) ve sonrasında (son-test) testler uygulandı. Uygulanan testler uygulamalı beceri eğitimlerinin verildiği dört konudan (temel yaşam desteği (TYD), kanama kontrolü, şok ve koma durumunun tanınması ve ilkyardım, kırıklara ilk yaklaşım) oluştu.Bulgular Eğitim öncesi ve sonrası değerlendirme yapılan dört konu ile ilgili eğitim sonrası test puan ortalamalarının eğitim öncesi test puan ortalamalarından yüksek olduğu belirlendi. Temel yaşam desteği ile ilgili yapılan eğitim sonrası testten alınan puan ortalamaları 20 yaş altı öğrencilerde 20 yaş ve üstüne göre anlamlı düzeyde yüksekti. Kanama kontrolü ile ilgili yapılan eğitim sonrası testten alınan puan ortalamaları 20 yaş altı öğrencilerde 20 yaş ve üstüne göre anlamlı düzeyde yüksekti. Kanama kontrolü ile ilgili yapılan eğitim öncesi ve eğitim sonrası testten alınan puan ortalamaları kadınlarda erkeklere göre anlamlı düzeyde yüksekti. Sonuç Eğitim sonunda öğrencilerden alınan olumlu geribildirimler, teorik eğitim öncesi ve sonrası yapılan değerlendirmelerde belirlenen anlamlı puan artışları Tıp Fakültesi birinci sınıfında uygulanan ilkyardım eğitiminin başarıyla uygulanabileceği ve öğrenci motivasyonuna olumlu katkılarda bulunacağı kanaatine varılmıştır.

EVALUATION OF THE EFFECTIVENESS OF FIRST AID EDUCATION IN THE FIRST CLASS OF A MEDICAL FACULTY

Objective Medical faculty students may encounter an emergency at any time during university education or after graduation. Each physician must be equipped with first aid information and gain basic life support skills before graduation. These skills will also contribute to the development of confidence in the physician. This research was conducted to evaluate the effectiveness of first aid training in first year of medicine faculty. Material and Methods This study is a pre-post regulatory intervention (experimental) type study. A questionnaire questioning the sociodemographic characteristics prepared by the researchers was followed by tests before (the pretest) and after (the post-test) the theoretical-practical training of each subject. The tests that were performed consisted of four separate tests on four subjects (basic life support (TYD), bleeding control, recognition of the state of shock and coma and first aid, first approach to fractures). Results It was determined that the average post-training test scores of the four subjects evaluated before and after the training were higher than the pre-training test scores. The mean scores of the post-training test on basic life support were significantly higher in the students younger than 20 years of age when compared with students older than 20 years of age. The mean scores of the post-training test related to bleeding control were significantly higher in the students younger than 20 years of age when compared with students older than 20 years of age. The mean scores of pre-training and post-training on bleeding control were significantly higher in women than in men. Conclusions Positive feedback from students at the end of the training and meaningful point increases in the evaluations made before and after the theoretical training; showed us that first aid training applied in the first year of the Faculty of Medicine can be successfully applied and positively contribute to student motivation.

PDF

___

1. Güler Ç, Bilir N. Herkes İçin İlkyardım. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü ve Sağlık Projesi Genel Koordinatörlüğü, Çevre Sağlığı Temel Kaynak Dizisi, No:18. Aydoğdu Ofset, Ankara. 1994.
2. Dündar C, Sünter T, Coşkun M ve ark. Samsun Merkez Sağlık Ocaklarında Görev Yapan Hekim Dışı Sağlık Personelinin İlkyardım Konusundaki Bilgi Düzeylerinin Değerlendirilmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Dergisi 1999, 16(2), 113-119.
3. Andsoy II, Şahin AO, Ural S. Bir Devlet Üniversitesinde Görev Yapan Güvenlik Personeline Verilen İlkyardım Eğitiminin Etkinliğinin Değerlendirilmesi. Çağdaş Tıp Dergisi 2014; 4(2):84-90.
4. Burdick WP. EM’s role in the education of medical students: directions for change. Annals of EM 1991; 20:688-91.
5. Burdick WP, Escovitz ES. Use of standardized patients in Freshman EM Course. J EM 1993; 10:627-9.
6. Society of Teachers of Emergency Medicine. Core content for undergraduate education in emergency medicine. Annals of EM 1985; 14:474-6.
7. Zun LS. 1st and 2nd year medical student exposure to emergency medicine. Teach Learn Med 2002; 14:164-7.
8. Beckers S, Bickenbach J, Fries M, et al. Meet the AIX-PERTs. Emergency medical care at the beginning of the medical reform curriculum in Aachen. Anaesthesist 2004 May 5 German.
9. Coşkun F, Akkaş M, Sivri B. Acil tıbbın, tıp eğitimi müfredatındaki yeri. Hacettepe Tıp Dergisi 2004; 35:234-238.
10. Baysal Z, Cengiz M, Mordeniz C. Bir Tıp Fakültesi Birinci Sınıfında Uygulanan Temel Yaşam Desteği Eğitiminin Değerlendirilmesi. STED 2007; 16(2):17-20.
11. Cankur NŞ, Ediz B, Sırmalı ŞA. Entegre Eğitim Sisteminde Uygulanan Sınavlardaki Doğru Yanıt Seçeneklerinin Dağılımı. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2002; 28(2): 1-3.
12. Demirkıran O, Utku T, Dikmen Y, Ürkmez S, Bahar M. Tıp Fakültesi Birinci Sınıf Öğrencilerinin İlk Yardım ve Temel Yaşam Desteği Eğitimi. Tıp Eğitim Dünyası, 2003; 11:20-27.
13. Özer C, Şahin EM, Aktürk Z, Dağdeviren N. Klinik Beceri Eğitiminde Standardizasyon Çabası. Tıp Eğitimi Dünyası 2002; 4:26-9 14. Ayhan İH: Niçin Varız? Tıp Eğitimi ve Bilişimi Bülteni 1999; 1.1.
15. Yürümez Y, Yavuz Y, Sağlam H, Köken R, Tunay K. Evaluation of the Level of Knowledge of First Aid and Basic Life Support of the Educators Working in Preschools. Acad Emerg Med 2007;5: 17-20.
16. Sönmez Y, Uskun E, Pehlivan A. Okul öncesi öğretmenlerinin temel ilk yardım uygulamalarına ilişkin bilgi düzeyleri, Isparta örneği. Turk Pediatri Ars 2014; 49: 238-246.
17. Nayır T, Uskun E, Türkoğlu H, Uzun E, Öztürk M, Kişioğlu AN. Isparta İl Merkezinde Görevli Öğretmenlerin İlkyardım Bilgi Düzeyleri ve Tutumları. SDÜ Tıp Fakültesi Dergisi 2011; 18: 123-7.
18. Şirin EF, Kaya M. Beden Eğitimi Öğretmenlerinin İlk Yardımla İlgili Tutum ve Bilgi Düzeylerinin Değerlendirilmesi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi 2006; 4:31-42.
19. Uşaklı H, Cengiz N. Uşak İl Merkezinde Görevli Sınıf Öğretmenlerinin İlkyardım Bilgi Seviyelerinin Araştırılması. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2001;3(2):115-120.
20. Özoğlu SÇ. Öğretme - öğrenme: Değerlendirme. I. Ulusal Tıp Eğitimi Kongresi Özet Kitabı, Ankara, 1998; 24-27.
21. Baysal Z, Cengiz M, Mordeniz C. Bir Tıp Fakültesi Birinci Sınıfında Uygulanan Temel Yaşam Desteği Eğitiminin Değerlendirilmesi. STED 2007; 16(2):17-20.