TÜRKİYE’DE BELEDİYE PERSONEL SİSTEMİNİN SORUNLARI ÜZERİNE BİR ANALİZ

Belediye personeli, belediye hizmetlerinin ve politikalarının hayata geçmesinde çok önemli işlevlere sahiptir. Bu nedenle belediyelerde nitelikli bir kamu hizmeti verilebilmesi için; belediye personel sisteminin sorunları dikkate alınmalı ve topluma karşı bu büyük sorumluluğu, bilinçli Şekilde hayata geçirmenin yolları aranmalıdır. Belediye personel sisteminin uygulanmasında karşılaşılan sorunları çözmenin en önemli aşaması ise bu sorunların sistematik olarak ortaya konulmasıdır. Bu kapsamda çalışmanın amacı belediye personel sisteminin uygulanmasında karşılaşılan sorunları tespit ve analiz etmektir. Veriler Samsun büyükşehir Belediyesi örneğinde görüşme tekniği ile elde edilmiştir. Çalışmanın sonunda belediye personel sisteminin uygulanmasında liyakat ve kariyer ilkelerinin iyi işlemediği, ücret adaletsizliğinin yaşandığı, performans değerlendirmenin iyi yönetilemediği ve personel yapısının parçalı bir yapıya sahip olduğu tespiti yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Liyakat Sistemi, Kariyer Sistemi, Ücret Adaletsizliği, İstihdam Yapısı, Personel Değerlendirme.

PDF

___

AKGÜNER, T. (2009). Kamu Personel Yönetimi, Der Yayınları, İstanbul.
ALADA, A. (2001). “Türkiye’de Belediye’nin Yetmiş Yıllık Tarihine Kronolojik Bir Yaklaşım: 1930-2000”, s. 125-209, Prof. Dr. Cevat Geray’a Armağan, Mülkiyeliler Birliği Yayınları, Ankara.
ARAP, S. K. (2018). “Yerel Yönetimlerde Personel Sistemi Üzerine Bir Çözümleme”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 32 (1). 119-141. http://dergipark.gov.tr/download/article-file/478585, 25. 01. 2019.
ASLAN, O. E. (2007). Zabıta Personeli ve Taşeronlaşma ya da Belediye Kolluğunun Piyasaya Devri. Çağdaş Yerel Yönetimler, 16 (1), 55-74.
AYKAÇ, B. (1990). “Personel Yönetiminde Yeterlik İlkesi”, Amme İdaresi Dergisi, 24 (4), 91-109.
CANMAN, D. (1995). Çağdaş Personel Yönetimi, TODAİE Yayını No. 260, Ankara.
COŞKUN, B. ŞEKERCİOĞLU, L. S. (2011). Belediyelerde Bireysel Performans Değerlendirme: İzmir İli İlçe Belediyelerinin İncelenmesi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13 (2), 43-64.
COYNE, I. T. (1997). “Sampling in Qualitative Research. Purposeful and Theoretical Sampling; Merging Or Clear Boundaries?”. Journal of Advanced Nursing, 26, 623-630.
ÇÖPOĞLU, M. (2015). Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimi ve Endüstri İlişkileri. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 10 (1), 163-182.
GÜLER, B. A. (2005). Kamu Personeli Sistem ve Yönetim, İmge Kitapevi, Ankara.
GÜLER, B. A. (2003). “Türkiye’de Kamu Personel Rejimi”, Türkiye'de Kamu Personel Rejiminin Yeniden Yapılandırılması Sempozyumu. Ankara, http://www.birgulaymanguler.net/files/aa_birgul6.pdf, 25.02. 2017.
GÜLER, B. A. (2001). Belediyeler İçin Elkitabı Belediye Personel Yönetimi, TODAİE-YYAEM, Ankara.
GÜLER, B. A. (1996). Belediye Personel Sistemi, TODAİE-294/YYAEM-7, Ankara.
http://www.tuik.gov.tr/basinOdasi/haberler/2015_8_20150226.pdf, 05.01.2016.
http://www.memurlar.net/haber/673236/5393-e-tabi-personel-alim-ilanlari-duyulmuyor.html?utm_source=headlines, 10.05.2017.
http://www.yayed.org/id201-yayed-gorusu/normkadro-sistemi-uzerine-yayed-gorusu.php, 20.02.2017.
KAMU YÖNETİMİ ARAŞTIRMASI GENEL RAPOR (1991). TODAİE No. 238, Ankara, http://www.todaie.edu.tr//resimler/ekler/185a8f8def383a8_ek.pdf. 28 Mart 2015.
KARAHANOĞULLARI, O. (1998). Belediye Personelinin Hukuki Yapısına İlişkin Gözlemler. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 47 (1-4), 279-318.
KAYA, G. (2015). Kamudaki Taşeron İşçiler Üzerine Bir Alan Araştırması: Adıyaman Örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14 (55), 257-267.
KILIÇ, M. (2016). “Liyakat İlkesi ve Kayırmacılık”, Türkiye Gazetesi, 4. Şubat.
LAYDER, D. (2015). Sosyolojik araştırma pratiği teori ve sosyal araştırmanın ilişkilendirilmesi. (Çev.) ÜNAL, S., 2. Baskı, Heretik Yayınları, Ankara. MAHALLİ İDARELER GENEL MÜDÜRLÜĞÜ (2018). 2017 Yılı Mahalli İdareler Genel Faaliyet Raporu. https://webdosya.csb.gov.tr/db/yerelyonetimler/icerikler/2017_m-_gnl_faal_rpr-20180904082437.pdf, 10.02.2017.
ORTAYLI, İ. (1996). “Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Yerel Yönetimler”, s. 445-464, (Ed.) AKYÜZ, V. ve ÜNLÜ, S., İslam Geleneğinden Günümüze Şehir ve Yerel Yönetimler I, İlke Yayınları, İstanbul.
ÖZDEMİR, A. M. (2016). “Anlatı ve İktidar ya da Kamu Personel Reformunu Anlamak”, Emek Araştırmaları Dergisi (GEAD) 7 (9), 11-20.
SEYİTDANLIOĞLU, M. (1996). “Yerel Yönetim Metinleri IV: Şehremaneti’nin Kuruluşu ve Şehremaneti Nizamnamesi”, Çağdaş Yerel Yönetimler, 5 (3), 75-82.
SEZEN, S. ve Karasu K. (1999). “Belediyelerde Kadro ve İstihdam Yapısı”, Çağdaş Yerel Yönetimler, 8 (3), 20-54.
SEZGİN, E. (2006). “Belediye İstihdam Öyküleri: Belediye İstihdam Anketi Çalışma Gözlemleri”, Genel-İş emek Araştırma Dergisi, 1, 87-94.
TUTUM, C. (1979). Personel Yönetimi, TODAİE yayını No: 179, Sevinç Matbaası: Ankara.
YILDIRIM, C. (2017). “Türk Kamu Personelinin Kişilik Özellikleri: Samsun İl Yönetimi Örneği”, Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, (62), 327-343. http://dergipark.org.tr/abuhsbd/issue/32976/366600, 25.10.2018.