Onur AKBULUT, Prof. Dr. Nesrin ÇOBANOĞLU

TÜRK HUKUKUNDA HAYVANLARIN KORUNMASINA İLİŞKİN YASAL MEVZUAT VE BU MEVZUATA GÖRE HAYVANLARIN HUKUKİ DURUMLARI

İnsanlarla hayvanlar arası ilişkiler, ilk çağlara kadar uzanmaktadır. Bu ilişkiler, daha çok insanların çıkarlarına dayanmakla birlikte son yıllarda biyoetik ve biyopolitikaların etkisiyle hayvan haklarının önemi artmaya başlamıştır. Bu çalışmanın amacı, Türk Hukuku’nda hayvanların korunmasına ilişkin yasal mevzuatı ve bu mevzuata göre hayvanların hukuki durumlarını incelemektir. Çalışmada araştırılan olgu veya olgular hakkında veri toplama aracı olarak doküman incelemesi yöntemi kullanılmıştır. Hayvan haklarının korunması için araştırmadan elde edilen bulgulara dayalı olarak çeşitli mevzuat değişikliği önerilerinde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Hayvanların korunması, hayvanların hukuki statüsü, biyoetik, biyopolitikalar

PDF

___

ÇAKMAK, M. (2008). Biyolojik Çeşitliliğin Hukuken Korunması ve Kamu Yararı, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 57, S. 1, s. (133-166).
ÇOBANOĞLU, N. ve AYDOĞDU, İ. B. (2009). Tıp Araştırmaları ve Hayvan Hakları Açısından Hayvan Deneyleri Etik Kurulları, Türk Tıp Dizini, (s. 112-118).
ÇOBANOĞLU, N., TAMZOK, H., KÜK, M. (2013). Hukuki ve Etik Boyutlarıyla Sokak Hayvanları, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C. 4, S. 1, (s. 245-280).
DÖNMEZ, B. (2013). Hayvanlara Yönelik İşlenen Suçlar, Yaşar Üniversitesi Dergisi, C. 8, S. Özel, s. (903-925).
GÜNEŞ, Y., TAZE, F. (2012). Türkiye’de Çevre ve Doğal Kaynaklar Konusunda İmzalanan Uluslararası Sözleşmelerin İç Hukuka Uyarlanmasında Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, C. 70, S. 1.
ILGAR, R. (2007). Türkiye’de Hayvan Hakları İhlallerine Coğrafi Açıdan Bakış, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C. 16, S. 1, (s.347-360).
KARADENİZ ÇELEBİCAN, Ö. (2005). Roma Eşya Hukuku (Yeni Medeni Kanun’a uyarlanmış 2. Baskı), Ankara: Yetkin Yayınları.
KELEŞ, R., HAMAMCI, C., ÇOBAN, A. (2012). Çevre Politikası (7. baskı), Ankara: İmge Kitabevi.
KOÇ, B., ALTUNÇUL, H., FİLOĞLU, G. (2014). Türkiye’de Veteriner Hekimlerin, Veteriner Fakültesi Öğrencilerinin ve Kanun Uygulayıcıların Hayvan Haklarına Yönelik Tutumları Üzerine Bir Araştırma, İstanbul Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, C. 40, S. 2, (s. 147-154).
KOÇHİSARLIOĞLU, C. ve SÖĞÜTLÜ ERİŞGİN, Ö. (2013). Hayvanın Hukukî Konumu, Yaşar Üniversitesi Elektronik Dergisi, C. 8, S. Özel, (s. 1691-1723).
MENTEŞ GÜRLER, A. ve OSMANAĞAOĞLU, Ş. (2009). Türkiye’de Hayvanları Koruma Kanununun Tarihsel Gelişimi, Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, C. 15, S. 3, (s. 325-330).
ÖZGÜR, A. (2010a). Hayvanlarla Yaşamı Paylaşmak, Veteriner Hekimler Derneği Dergisi, C. 81, S. 2, s. (9-13).
ÖZGÜR, A. (2010b). Türk Hukuk Sisteminde Hayvanlar, Veteriner Hekimler Derneği Dergisi, C. 81, S. 1, s. (31-34).
ÖZKUL, T. (2012). Deney Hayvanlarının Kullanımında Genel Mevzuat, Düzenleme ve Kurallar, Journal of Clinical and Analytical Medicine, s. (1-4).
SEROZAN, R. (2002). Taşınır Eşya Hukuku, İstanbul: Filiz Kitabevi
SUNGURBEY, İ. (1992). Hayvan Hakları. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Basımevi.
ŞENPOLAT, A. K. (2008). Hayvanlara Eziyet Daha Ne Kadar Kabahatler Kanunu Kapsamında Kalmalı? İstanbul Barosu Dergisi, Özel Sayı 8, s. (33-49).
T.C. AVRUPA BİRLİĞİ BAKANLIĞI (2011). Hayvan Hakları, Hayvanların Korunması ve Refahı, Ankara.
ÜNAL, M. ve BAŞPINAR, V. (2008). Şekli Eşya Hukuku (Gözden geçirilmiş ve genişletilmiş 4. baskı), Ankara: Yetkin Yayınları
ÜNDER, H. (1996). Çevre Felsefesi, Ankara: Doruk Yayınları.
YALÇIN, H. (2008). Hayvan Hakları İhlallerinin Hukuki ve Sosyal Boyutu, İstanbul Barosu Dergisi, Özel Sayı 8, (s. 51-63).
YAŞAR, A, ve YERLİKAYA, H. (2004). Dünyada ve Türkiye’de Hayvan Haklarının Tarihsel Gelişimi, Veteriner Bil. Dergisi, C. 20, S. 4, (s. 39-46).
YİĞİT, A. ve TÜRKMENOĞLU, E. (2010). Türkiye’de Pet Hayvanların Saldırgan Davranışları Üzerine Bir Değerlendirme, Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, C. 16, S. 4, (s. 647-649).
YÜCEL, M. ve BABUŞ, D. (2005). Doğa Korumanın Tarihçesi ve Türkiye’deki Gelişmeler, Doğu Akdeniz Ormancılık Araştırma Müdürlüğü DOA Dergisi, S. 11, s. (151 – 175).