Ercan KÜÇÜKESMEN, Ali ŞİMŞEK, Mustafa Erhan TÜRKOĞLU

ÖNLİSANS ÖĞRENCİLERİNİN SOSYO-DEMOGRAFİK ÖZELLİKLERİNE GÖRE BOŞ ZAMAN YÖNETİMİ

Sanayileşmeyle birlikte bireyler hem kısa sürede çok iş yapabilmekte hem de kendilerine boş zaman aktivitelerine daha çok zaman ayırabilmektedir. Bu yüzden araştırmanın amacı, bir devlet üniversitesindeki önlisans öğrencilerinin boş zaman yönetimi ile sosyo-demografik özellikleri arasında anlamlı bir fark olup olmadığının belirlenmesidir. Bu çalışmada “nicel araştırma yaklaşımı” tercih edilmiştir. Nicel araştırma yaklaşımlarından “betimsel araştırma” seçilmiştir. Çalışmada “olasılığa dayalı örnekleme” tekniklerinden “basit olasılıklı (rasgele) örnekleme” tercih edilmiştir. Araştırma için veri toplama tekniklerinden “anket tekniği” kullanılmıştır. Önlisans öğrencilerin boş zaman yönetimi (amaç belirleme ve değerleme, boş zaman tutumu, yöntem ve planlama) ile sosyo-demografik özellikleri (okul, yaş, cinsiyet, sınıf, öğrenim durumu ve genel not ortalaması) arasındaki anlamlı farklılıkların belirlenmesi için bazı istatistiki analizler (normallik testi, bağımsız örneklem t testi ve tek yönlü varyans testi) yapılmıştır. Çalışmanın sonucunda, genel not ortalaması yükseldikçe boş zaman yönetimindeki başarı durumunun arttırdığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Boş zaman yönetimi, Önlisans Öğrencileri, Sosyo-Demografik Özellikler

FREE TIME MANAGEMENT ACCORDING TO SOCIO-DEMOGRAPHIC CHARACTERISTICS OF ASSOCIATE STUDENTS

As a result of industrialization, individuals can both do a lot of work in a short time and devote more time to free time activities. Therefore, the purpose of the study is to determine whether there is a significant difference between the free time management and socio-demographic characteristics of associate students at a public university. “Quantitative research approach” was preferred in this study. “Descriptive research” was selected from quantitative research approaches. In the study, “simple random sampling” was preferred from “probability sampling” techniques. “Survey method” from data collection techniques was used for the research. Some statistical analyses (normality test, independent sample t test and one-way test of variance) were conducted to determine significant differences between free time management (goal setting and evaluating, free time attitudes, technique and scheduling) and socio-demographic characteristics (school, age, gender, class, education status and general grade average) of associate students. As a result of the study, it was determined that the higher the general grade average, the higher the success in free time management.

Keywords:

Free Time Management, Associate Students, Socio-Demographic Characteristics,

PDF

___

AĞIRKAYA, K., YORULMAZ, R. ve ERDEM, R. (2018). “Hastane Çalışanlarında Kişisel Zaman Yönetimi ve Sosyal Tembellik Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, 2. Ulusal 12. Uluslararası Sağlık ve Hastane İdaresi Kongresi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, 11-13 Ekim, Muğla (Bodrum): 1087-1096.
AKGÜL, B. M. ve KARAKÜÇÜK, S. (2015). Boş Zaman Yönetimi Ölçeği: Geçerlik- Güvenirlik Çalışması, International Journal of Human Sciences, 12(2): 1867-1880.
AKGÜL, B. M., YENEL, İ. F. ve KARAKÜÇÜK, S. (2016). Evaluating Free Time Management and Its Relation to Life Satisfaction, Most Participated Leisure Activities and Gender Among College Students in Turkey, Social Sciences and Humanities Journal, 11(2): 2-18.
AKYÜREK, G., KARS, S. ve BUMİN, G. (2018). Üniversite Öğrencilerinin Serbest Zaman ile İlişkili Tutum, Yönetim ve Memnuniyetlerinin İncelenmesi, Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 3(2): 1-12.
ALPULLU, A. ve YILGIN, A. (2019). Leisure Time Management in Marmara University and Kilis 7 Aralık University Students Training in Sports Sciences, Turkish Journal of Sport and Exercise, 21(1): 122-128.
ARAT, T. ve ÇALIMLI, Y. (2017). Üniversite Öğrencilerinin Boş Zamanlarını Değerlendirme Tercihleri: Selçuk Üniversitesi Turizm Fakültesi Örneği, Çatalhöyük Uluslararası Turizm ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, (2): 77-98.
ARIKAN, R. (2013). Araştırma Yöntem ve Teknikleri, Geliştirilmiş 2. Basım, Nobel Yayıncılık, Ankara.
AYYILDIZ DURHAN, T., AKGÜL, B. M. ve KARAKÜÇÜK, S. (2017). Rekreatif Amaçlı Yüzme Sporuyla Uğraşan Bireylerin Boş Zaman Yönetimleri Üzerine Bir Değerlendirme, Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 19(4): 8-16.
AZİZ, A. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri ve Teknikleri, Geliştirilmiş ve Gözden Geçirilmiş 9. Basım, Nobel Yayıncılık, Ankara.
BAYKUT ÖTELEŞ, Ş. (2018). Üniversite Öğrencilerinin Zaman Kullanma Becerilerinin Akademik Performans Üzerine Etkisi: Sakarya Üniversitesi Örneği, Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 5(8): 12-21.
BRITTON, B. K. ve TESSER, A. (1991). Effects of Time-Management Practices on College Grades, Journal of Educational Psychology, 83(3): 405-410.
BROADHURST, R. (2001). Managing Environments for Leisure and Recreation, Routledge, London.
CAZ, Ç. ve TUNÇKOL, H. M. (2015). Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Zaman Yönetimi Becerilerinin İncelenmesi, Spor ve Performans Araştırmaları Dergisi, 6(2): 91-100.
CUDNY, W. ve ROUBA, R. (2011). Theatre and Multicultural Festivals in Lodz As a Free Time Management Factor Among the Inhabitants and Tourists in The Post-Industrial City, Acta Geographica Universitatis Comenianae, 55(1): 3-22.
ÇAKIR, V. O. (2017). Üniversite Öğrencilerin Serbest Zaman Doyum Düzeyleri ile Serbest Zaman Yönetimleri Arasındaki İlişki, Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(3): 17-27.
ÇAKIR, V. O. (2019). The Relationship Between Leisure Time Management and Perceptions of Boredom, World Journal of Education, 9(3): 38-45.
ÇUHADAR, A., DEMIREL, M., ER, Y. ve SERDAR, E. (2019). Lise Öğrencilerinde Boş Zaman Yönetimi ve Gelecek Beklentisi İlişkisi, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(66): 1498-1505.
DEMIR, G. ve ALPULLU, A. (2020). Üniversite Öğrencilerinin Boş Zaman Yönetiminin Değerlendirilmesi, Avrasya Spor Bilimleri Araştırmaları, 5(1): 94-102.
EKİZ, D. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Geliştirilmiş 4. Baskı, Anı Yayıncılık, Ankara.
ER, Y., DEMIREL, M. ve ÇUHADAR, A. (2019). Investigation of Leisure Management Skills and Leisure Boredom in University Students in Terms of Different Variables, International Journal of Applied Exercise Physiology, 9(6): 49-54.
ERANIL, A. K. ve ÖZCAN, M. (2018). Lise Öğrencilerinin Boş Zaman Yönetimi Becerisinin İncelenmesi, Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(6): 779-785.
FIŞEKÇIOĞLU, İ. B. ve ÖZSARI, A. (2017). Leisure Time Management and the Attitudes of Disabled Athletes, International Journal of Science Culture and Sport, 5(4): 302-318.
GÜMÜŞGÜL, O. (2019). Sports or Fine Arts? Investigation of Free Time Management Skills of Participants Interested in Sports and Fine Arts, Journal of Educational Issues, 5(1): 20-29.
GÜRBÜZ, S. ve ŞAHİN, F. (2018). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: Felsefe-Yöntem-Analiz, Beşinci Baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
HARTLAGE, L. C. (1969). The Scientific Management of Leisure Time, Journal of Clinical Psychology, 25(2): 226–228.
KAAS, E. T. ve ARTIMAÇ, A. (2017). Free Time Management, Leisure Participation and Satisfaction in University Students, Journal of Educational and Instructional Studies in The World, 7(4): 20-29.
KIRTEPE, A. ve UĞURLU, F. M. (2018). Rekreatif Amaçlı Spor Salonuna Giden Bireylerin Boş Zaman Yönetimlerinin Farklı Değişkenlere Göre Belirlenmesi, Turkish Studies, 13(3): 783-792.
KLERK, N. ve BEVAN-DYE, A. L. (2014). Free-Time Management Amongst Generation Y Students, Mediterranean Journal of Social Sciences, 5(21): 11-18.
KLINE, R. B. (2016). Principles and Practice of Structural Equation Modeling, Fourth Edition, The Guilford Press, New York.
ROBERTS, K. (2006). Leisure in Contemporary Society, Second Edition, CAB International, Cambridge.
SCHERMELLEH-ENGEL, K., MOOSBRUGGER, H. ve MULLER, H. (2003). Evaluating the Fit of Structural Equation Models: Tests of Significance and Descriptive Goodness-of-Fit Measures, Methods of Psychological Research, 8(2): 23-74.
SCHUMACKER, R. E. ve LOMAX, R. G. (2004). A Beginner’s Guide to Structural Equation Modeling, Second Edition, Lawrence Erlbaum Associates, Inc., Mahwah.
SERDAR, E., DEMIREL, D. H., DEMIREL, M. ve ÇAKIR, V. O. (2017). The Relationship Between University Students’ Free Time Management and Academic Success, The Online Journal of Recreation and Sport, 6(4): 72-82.
SHYU, C-S. ve HSU, C-P. (2012). A Study on the Relationship Among Free-time Management, Leisure Constraints and Leisure Benefits of Employees in Resort Hotel, The Journal of Global Business Management, 8(1): 166-174.
SÖNMEZ, U. ve ALACAPINAR, F. G. (2013). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri, 2. Baskı, Anı Yayıncılık, Ankara.
ŞAHİN, B. (2012). “Metodoloji”, s. 109-130, (Ed.) TANRIÖĞEN A., Bilimsel Araştırma Yöntemleri, 3. Baskı, Anı Yayıncılık, Ankara.
TEL, M. (2007). Bir Boş Zaman Aktivitesi Olarak Okuma Etkinliğinin Değerlendirilmesi (Öğretim Üyeleri Örneği), e-Journal of New World Sciences Academy, 3(1): 1-14.
TOMER, A. ve PUGESEK, B. H. (2003). “Guidelines for The Implementation and Publication of Structural Equation Models”, (Ed.) in PUGESEK, B. H., ADRIANTOMER ve EYE, A. V., Structural Equation Modeling: Applications in Ecological and Evolutionary Biology, First Edition, Cambridge University Press, United Kingdom-New York.
TURGUT, Y. (2012). “Verilerin Kaydedilmesi, Analizi, Yorumlanması: Nicel ve Nitel”, s. 193-247, (Ed.) TANRIÖĞEN A., Bilimsel Araştırma Yöntemleri, 3. Baskı, Anı Yayıncılık, Ankara.
TÜZÜN, P., MÜCEVHER, M. H. ve ÇETİNCELİ, K. (2018). “Meslek Yüksekokullarına Sınavsız ve Sınavlı Geçişle Gelen Öğrencilerin Presenteeism, Mutluluk ve Akademik Başarı Durumlarının Değerlendirilmesi”, 6. Uluslararası Multidisipliner Avrasya Kongresi, 4-6 Eylül, Roma: 102-112.
ULLMAN, J. B. (2013). “Structural Equation Modeling”, p. 681-785, (Ed.) TABANHNICK, B. G. ve FIDELL, L. S., Sixth Edition, Pearson Education Inc., New Jersey.
WANG, W-C. (2019). Exploring the Relationship Among Free-Time Management, Leisure Boredom, and Internet Addiction in Undergraduates in Taiwan, Psychological Reports, 122(5): 1651-1665.
WANG, W-C. ve KAO, C-H. (2006). An Exploration of the Relationships between Free Time Management and the Quality of Life of Wage-Earners in Taiwan, World Leisure Journal, 48(1): 24-33.
WANG, W-C., KAO, C-H., HUAN, T-C. ve WU, C-C. (2011). Free Time Management Contributes to Better Quality of Life: A Study of Undergraduate Students in Taiwan, Journal of Happiness Studies, 12(4): 561-573.
WANG, W-C., WU, C-C., WU, C-Y. ve HUAN, T-C. (2012). Exploring the Relationships Between Free-Time Management and Boredom in Leisure, Psychological Reports, 110(2): 416-426.
WANG, W-C., WU, C-Y. ve WU, C-C. (2014). Free Time Management Makes Better Retirement: A Case Study of Retirees’ Quality of Life in Taiwan, Applied Research Quality Life, 9(3): 591-604.
YAŞARTÜRK, F., AKYÜZ, H. ve KARATAŞ, İ. (2018). Rekreasyon Bölümü Öğrencilerinin Boş Zaman Yönetimi ile Akademik Başarılarını Etkileyen Örgütsel Faktörler Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Spor Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 3(2): 233-243.
YAZICIOĞLU, Y. ve ERDOĞAN, S. (2014). SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Yenilenmiş 4. Baskı, Detay Yayıncılık, Ankara.
YUNCU, E. N., YURCU, G. ve AKINCI, Z. (2020). The Mediating Role of Leisure Time Management in The Effect of Stress Coping Methods on Leisure Satisfaction among Tourist Guides, Journal of Recreation and Tourism Research, 7(2): 150-189.