Yrd.Doç.Dr.Mehmet Merve ÖZAYDIN, Ercan HAN

SENDİKA ÜYESİ KAMU GÖREVLİLERİNİN “SENDİKA-SİYASET” İLİŞKİSİNE YÖNELİK YAKLAŞIMLARI ÜZERİNE BİR ALAN ARAŞTIRMASI

Çalışanların haklarının korunması ve geliştirilmesi amacıyla başlangıçta çalışma hayatı ile sınırlı bir alanda etkiye sahip olan sendikalar, demokratik gelişimle birlikte toplum ve siyaset üzerindeki etkinliğini de artırmıştır. Örgütlenme sürecinin başında ideolojik gerekçelerle çatışma eksenine sahip olan “sendika-siyaset” ilişkisi, ilerleyen süreçte karşılıklı olarak menfaatlerin gelişimine aracılık eden bir işbirliğine dönüşmüştür. İşçi sendikacılığına oranla daha geç gelişen kamu görevlisi sendikacılığının siyaset kurumu ile olan ilişkisi, işin niteliği ve sendikal işlevler bakımından daha tartışmalı bir konudur. Kamu görevlilerinin asli ve sürekli niteliğe sahip kamu hizmetlerinin yürütücüsü olmaları, görevlerini yansızlıkla yapma zorunlulukları ve çalışma ilişkilerinin işveren boyutunun siyaset kurumu içinde belirlenmesi bu tartışmalardan birkaçıdır. Türkiye’de 2000’li yıllarda yasal altyapısına kavuşan kamu görevlisi sendikacılığının, işçi sendikacılığının tersine hızlı bir büyüme süreci içinde olduğu görülmektedir. Bu süreçte sendika üst örgütlenmelerinin siyasi çeşitliliğe denk düşen görünümü, “memur sendikacılığı-siyaset” ilişkisini tartışılmalı bir hale getirmektedir. Bu çalışma, sendika üyesi kamu görevlilerinin “sendika-siyaset ilişkisi”ne yönelik yaklaşımlarını bir saha çalışması ile analiz etmeyi amaçlamaktadır

Anahtar Kelimeler:

Kamu Görevlisi, Memur Sendikası, Konfederasyon, Siyaset, Siyasi Parti

Sendika Üyesi Kamu Görevlilerinin “Sendika-Siyaset” İlişkisine Yönelik Yaklaşımları Üzerine Bir Alan Araştırması

Unions which initially had an effect in a limited area of working life for protecting and promoting workers’ rights, increased their efficiency on society and poltics with democratic developments. Having an axis of conflict caused by ideological reasons in the beginning of the organization process, “union-politics” relationship turned into a mediating collaboration of mutual development of benefits, during the progressing process. Developed later than the unions of workers, unions of public employees’ relationship with the institution of politics is a more problematic issue in terms of the quality of the job and the functions of the unions. Some of these arguments are as followed; public employees are the essential and perpetual executives of the public services, they are obliged to do their offices objectively and the employer dimension of this working relationship is determined by the institution of politics. Obtained their legal infrastructure in 2000’s in Turkey, it’s seen that the public employees’ unions are in a rapid growth process to the contrary of workers’ unions. In this process, politically varied appearance of union confederations makes the “public office unionism- politics”

Keywords:

-,

PDF

___

AYDOĞANOĞLU, E. (2009). Dünyada ve Türkiye’de Sendika-Siyaset İlişkisi, 1. Baskı, Mattek Matbaacılık, Ankara.
DERELİ, B. (1982). “Kamu Görevliliği Sendikacılığı ile İlgili Başlıca Görüşler”, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, Sayı: 3.
LEFRANC, G. (1971). Le Syndicalisme en France Que Sais-je, Paris, 1971.
KORAY, M. (2007). “Sosyal Politikanın Anlamı ve İşlevini Tartışmak”, Çalışma ve Toplum Dergisi, 2007/4.
KUTAL, M. (1966). “Mevzuatımızda Sendikalara Yasak Edilen Faaliyetler”, İstanbul Üniversitesi İktisat Mecmuası, Cilt 25.
KUTAL, M. (1986). “Sendikaların İşlevlerinde Çağdaş Gelişmeler ve Türk Hukukunda Durum”, İktisat ve Maliye Dergisi, 33(4).
KUTAL, G. (1977). Türkiye’de İşçi Sendikacılığı, İstanbul Üniversitesi Yayını, İstanbul.
MAHİROĞULLARI, A. (2012). “Sendika Siyaset İlişkisinin Teorik Çerçevesi ve Günümüzdeki Düzeyi”, Hak-İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, Aralık 2012, 1(2).
MAHİROĞULLARI, A. (2000). 1980 Sonrası Türk ve Fransız Sendikacılığı, Kamu-İş Yayını, Ankara.
MUTLU, L. (2001). “Memurların Sendikalaşması ve Ekonomik-Sosyal Haklara Etkisi”, Sayıştay Dergisi, Sayı:42.
NOLAN, P.(2004). Shaping the future: The Political Economy of Work and Employment, Industrial Relations Journal, 35(5): 378-388.
SELAMOĞLU, A. (1998). Küreselleşme Sürecinde İnsan Kaynağı, TÜHİS Yayınları, İstanbul.
SİLVER, B. (2009). Emeğin Gücü 1870’den Günümüze İşçi Hareketleri ve Küreselleşme, Çev:E.Önal, Yordam Kitap:86, İstanbul.
TOKOL, A. (2000). Sosyal Politika, Vipaş Yayınları, İkinci Baskı, Bursa.
YILDIRIM, A. ve ŞİMŞEK, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
YILDIRIM, E.(2008) “Sendikalar ve Kriz”, Çalışma ve Toplum Dergisi, Sayı:18, 2008/3, 10.Kongre/Özel Sayı, 199-206.
YOUNG, P.V. (1968). Bilimsel Sosyal İncelemeler ve Araştırma (Çev.) BİNGÖL, G. ve İŞÇİL, N., Ege Matbaası, Ankara.