___

• Aliağaoğlu, A., Uğur, A. (2021). Şehir Coğrafyası (8. Baskı). Nobel.
• Alver, K. (2010). Siteril Hayatlar. HECE Yayınları.
• Akseki, H., Meşhur, M.Ç. (2013) Kentsel Yayılma Sonucu Yapılaşmaya Açılan Verimli Tarım Alanları: Konya Kenti Deneyimleri. Megaron (8)3, s. 165-174.
• Avcı, S. (1993) Türkiye’de Şehir ve Şehirli Nüfusun Dağılışı (1927-1990). Türk Coğrafya Dergisi, 28, s. 249-269.
• Avcı, S. (2003). Gelişimi ve Sorunları Açısından Türkiye’de Şehirleşme. Sırrı Erinç Sempozyumu (2003) Genişletilmiş Bildiri Özetleri, s. 218-225, İstanbul.
• Alpay,Y., Alkin, E. (2020). Olaylarla Türkiye Ekonomisi, Yirminci Yüzyıl Türkiye Ekonomik Tarihi (5. Baskı). Humanist.
• Bozkulak, S. (2005). Gecekondu’dan Varoş’a: Gülsuyu Mahallesi. İn H. Kurtuluş (s. 239-266), İstanbul’da Kentsel Ayrışma, Bağlam.
• Cantek, L.F.Ş. (2003). Yaban’lar ve Yerliler, Başkent Olma Sürecinde Ankara. İletişim.
• Coşkun, O. (2013). “Doğu Anadolu Bölgesinde Kentleşme ve Kentsel Gelişim”, Doğu Coğrafya Dergisi, 18 (30), s. 229-256.
• Çavuşoğlu, E. (2014). Türkiye Kentleşmesinin Toplumsal Arkeolojisi. Ayrıntı.
• Çelik, C. (2002). Şehirleşme ve Din. Çizgi.
• Çetin, B. (2012). Antakya ve İskenderun-Dörtyol Çevresinde Suburbanizasyon (Banliyöleşme). Doğu Coğrafya Dergisi, 17 (28), s. 259-282.
• Çoban, A.N.. (2012) Cumhuriyetin İlanından Günümüze Konut Politikası. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 67(3), s. 75-108.
• Demirözer, A. (2022). Sosyo-Mekânsal Biçimlendirmeler Bağlamında Kırsal Soylulaştırma, Sındırgı Örneği. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek (Lisans Tezi Devam ediyor).
• Doğanay,H. (1986) 1980 Genel Nüfus Sayımına Göre Türkiye’de Şehirli Nüfus ve Şehir Sayısındaki Artışlar (1960-1980). Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Araştırma Dergisi 15, s: 1-22.
• Doğanay,H. (1997). Türkiye Beşeri Coğrafyası. Milli Eğitim Yayınları: 2982, Bilim ve Kültür Eserleri Dizisi: 877, Eğitim Dizisi: 10, Milli Eğitim Basımevi, İstanbul
• Duman, B., Alacahan, O. (2012) Getto Tartışmasına Bir Metropolden Bakmak. JASS, Vol. 5-2, s. 55-74.
• Emiroğlu,M. (1975) Türkiye Coğrafi Bölgelerine Göre Şehir Yerleşmeleri ve Şehirli Nüfus”, Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi, Coğrafya Araştırmaları Dergisi, Sayı: 7, s. 125-159.
• Emiroğlu,M. (1981). Türkiye’de Son Sayımlar ve Kentleşme Olayının Boyutları. Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi, Coğrafya Araştırmaları Dergisi, Sayı. 10, s: 43-82, Ankara.
• Genç, F., Keyder, Ç., Keyman, E.F., Badur, A.K. (2021). Kentlerin Türkiyesi, İmkânlar, Sınırlar ve Çatışmalar. İletişim.
• Gottdiener, M., Hutchison, R. (2011). The New Urban Sociology (Fourth Edition). Westviev Press, CO, USA.
• Güneş, F. (2017). Kent Kuramları. İn F. Güneş ( s. 29-45), Kent Sosyolojisi, Anadolu Üniversitesi Yayınları. https://www.heidelbergcement.com/en/sinpas-bosphorus-city. https://multeciler.org.tr/turkiyedeki-suriyeli-sayisi/
• Işık, O., Pınarcıoğlu, M.M (2001). Nöbetleşe Yoksulluk Sultanbeyi Örneği. İletişim Yayınları.
• Işık,Ş. (2005) Türkiye’de Kentleşme ve Kentleşme Modelleri. Ege Coğrafya Dergisi,14, s. 57-71.
• Kartal, K. (1983). Ekonomik ve Sosyal Yönleriyle Türkiye’de Kentleşme. Yurt Yayıncılık.
• Kaya, E. (2017). Kentleşme ve Kentlileşme. İşaret.
• Kaygalak, S. (2009). Kentin Mültecileri, Neoliberalizm Koşullarında Zorunlu Göç ve Kentleşme. Dipnot Yayınları.
• Keleş, R. (1998). Kentbilim Terimleri Sözlüğü. İmge Kitabevi Yayınları.
• Keleş,R. (2012). Kentleşme Politikası. İmge Kitabevi, (Güncellenmiş 12. Baskı).
• Koca, H., karadeniz, V. (2014). Erzincan Ovasında Toki Uygulamaları ve Kentleşme Üzerine Etkileri. Doğu Coğrafya Dergisi, 19 (31), s. 101-128.
• Koçak Turhanoğlu, F. A. (2017). “Türkiye’nin Kentleşme Deneyimi : 1923-2000. İn Fatime Güneş (s. 215-233), Kent Sosyolojisi, Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Kömürcüoğlu, M. (2018). Türkiye'de Şehir ve Toplum, Tarih, Teori ve Temel Meseleler, Ketebe, İstanbul.
• Kurt, Ü. (2012). ‘‘Demokratik Bir Kent Kültürü İnşası’’. Murat Şentürk (Ed), Göç, Kentleşme ve Aidiyet Ekseninde Esenler’i Anlamak. s. 83-104, Esenler Belediyesi Şehir Düşünce Merkezi Şehir Yayınları, İstanbul.
• Kurtuluş, H. (2010). Kent Sosyolojisinde Değişen Kavrayışlar ve Türkiye’nin Kentleşme Deneyimi. İn Ö. Uğurlu, N.Ş. Pınarcıoğlu, A. Kanbak, M. Şirin ( s. 177-225), Türkiye Perspektifinden Kent Sosyolojisi Çalışmaları. Örgün Yayınevi.
• Marcuse P. ve Van Kempen R. (2000). Introduction. İn Peter Marcuse ve Ronald van Kempen (pp. 2-21), Globalizing Cities A New Spatial Order, Blackwell Publishers.
• Marın, M. C. (2007) 1985 Sonrası Türkiye’deki Kentsel Sistemin Dönüşümü: Zipf Yasasının Ampirik Bir Testi. Gazi Üniversitesi Mimarlık Mühendislik Fakültesi Dergisi, Cilt 22, No. 1, s. 33-38.
• Nurdoğan, A.K., A.İ.D. Dur, Öztürk, M. (2017). Türkiye’nin Mülteci Sorunu ve Suriye Krizinin Mülteci Sorununa Etkileri. İş ve Hayat, s. 217-238. Öçal, E.U. (2016). Mülki Sınırlarda Büyükşehir Belediye Örgütlenmesi: Ordu Büyükşehir Belediye Örneği. (Yüksek Lisans Tezi), Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özbudun, S. (2002). Küresel Bir Yoksulluk Kültürü mü? İn Y. Özdek, s. 53-69, TODAİE, Yoksulluk, Şiddet ve İnsan Hakları, İnsan Hakları Araştırma ve Derleme Merkezi Yayın No. 19.
• Özdemir, H. (2012) Türkiye’de İç Göçler Üzerine Genel Bir Değerlendirme. Akademik Bakış Dergisi, 30, s. 1-18.
• Özgür,E. M. (2003) XXI. Yüzyılın Başında Türkiye Nüfusu. Coğrafi Bilimler Dergisi, 1(1), s. 44, Ankara.
• Saçlı, A. (2019). Türkiye’de Kentsel Yoksulluk Olgusu Üzerine Bir Değerlendirme. Türkiye Siyaset Bilimleri Dergisi,2 (2), s. 1-21.
• Selen,H.S. (1945). Türkiye’de Köy Yerleşmeleri ve Şehirleşme Hareketleri. Türk Coğrafya Dergisi, Sayı. 7-8, s. 97-106, İstanbul.
• Sargın, S. (2007) Türkiye’de Üniversitelerin Gelişim Süreci ve Bölgesel Dağılımı. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3 (5), s. 133-150.
• Sergün,Ü. (1993) Türkiye’de Kent Nüfusu ve Kentleşme Hareketleri. İ.Ü. Deniz Bilimleri ve
• Coğrafya Enstitüsü Bülteni, Sayı. 10, s. 39-49, İstanbul.
• Serter, G. (2018). Muhafazakar Şehrin İnşası, Neoliberalizm ve Muhafazakarlık ilişkisinde Mekanın Yeri. NotaBene Yayınları.
• Sevgi, C. (1988). Kentleşme Sürecinde İzmir ve Gecekondular. Konak Belediyesi Kültür Hizmetleri, İzmir.
• Şahin, Y. (2011). Kentleşme Politikası (2. Baskı). Murathan Yayınevi.
• Şengül, H. T. (2009). Kentsel Çelişki ve Siyaset, Kapitalist Kentleşme Süreçlerinin Eleştirisi, (2. Baskı). İmge Kitabevi.
• Şenyapılı, T. (1978). Bütünleşmemiş Kentli Nüfus Sorunu. ODTÜ Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Şenyapılı, T. (1998). Cumhuriyet’in 75. Yılı, Gecekondunun 50. Yılı. 75 Yılda Değişen Kent ve Mimarlık (s. 301-316), Türkiye İş Bankası ve Tarih Vakfı.
• Şimşek, A. (2012). “Alanyazın Taraması. İn Ali ŞİMŞEK ( s. 52-79), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Soja, E.W. (2002). Postmetropolis Üzerine Altı Söylem. İn B. Duru ve A. Alkan (s. 285-306), 20. Yüzyıl Kenti, İmge Kitabevi.
• Tankut, G. (1987). “Jansen Planı Uygulama Sorunlarıve Cumhuriyet Demokrasisinin Kent Planına Yaklaşımı”, İn Ayşıl Tükel Yavuz, Tarih İçinde Ankara, ODTÜ Yayını.
• Tekeli, İ. (1998). Türkiye’de Cumhuriyet Döneminde Kentsel Gelişme ve Kent Planlaması. 75 Yılda Değişen Kent ve Mimarlık ( s. 1-24). Türkiye İş Bankası ve Tarih Vakfı.
• Tekeli, İ. (2009). Modernizm, Modernite ve Türkiye’nin Kent Planlama Tarihi. Tarih Vakfı Yurt Yayınları, İstanbul.
• Tekeli, İ., Gülöksüz, Y., Okyay, T. (2020). Dolmuşlu, Gecekondulu, İşportalı Şehir (Yeni Baskı). İdealkent.
• toki.gov.tr/sosyal-konutlar (Erişim 27 Mart 2022).
• Tosun, G., Tosun, T. (1995) Türkiye'de Kentleşme ve Siyasi Yapılanma İlişkisi. Amme İdaresi Dergisi, Cilt 28, Sayı 4, s. 45-63.
• Tuğaç, Ç. (2021). Tarihsel Gelişim Süreci İçinde Anadolu'daki Yerleşmeler ve Konut Tipolojileri Üzerine Bir Değerlendirme. Mimarlık ve Yaşam Dergisi, 6 (1), s. 223-248.
• Tümertekin, E. (1965). Türkiye’deki Şehirlerin Fonksiyonel Sınıflandırması. İstanbul Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü Yayınları No. 48, İstanbul.
• Tümertekin,E. (1973). Türkiye’de Şehirleşme ve Şehirsel Fonksiyonlar. İstanbul Üniversitesi Yayınları No: 1840, Coğrafya Enstitüsü Yayınları No: 72, İstanbul.
• Uğur, A. (2014). Spatial Development of Urbanization in Turkey. İçinde Recep Efe, Neslihan Sam, Rıza Sam, Eduardas Spiriajevas, Elaena Galay, Cıtıes ın the Globalızıng World and Turkey: a Theoretıcal and Empırıcal Perspectıve ( s. 353-369). St Kliment Ohriski University Press.
• Van den Berg, L., Drewett, R., Klaasen, L.H., Rossi, A., Vijverberg, C.H.T., 1982. Urban Europe. A study of growth and decline. Oxford. Yok.gov.tr /universiteler/universitelerimiz (Erişim 27. 3. 2022)
• Yücel,T. (1960) Türkiye’de Şehirleşme Hareketleri ve Şehirler. Türk Coğrafya Dergisi, Sayı, 20, s. 23-35.
• Yücel,T. (1961) Türkiye’de Şehirleşme Hareketleri. Türk Coğrafya Dergisi, Sayı: 21, s. 31-45.
• Yüceşahin,M. M., Bayar, R., Özgür,E. M. (2004) Türkiye’de Şehirleşmenin Mekânsal Dağılışı ve Değişimi. Coğrafi Bilimler Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 1, s. 23-89.
• Yüceşahin, M. M.,Özgür,E. M. (2008) Türkiye Kentlerinin Kentleşme Düzeylerinin Demografik, Ekonomik ve Sosyal Değişkenlerle Belirlenmesi. Coğrafi Bilimler Dergisi, Cilt: 6, Sayı: 2, s. 27-51.
• Zengin, O. (2014). Büyükşehir Belediye Sisteminin Dönüşümü: Son On Yılın Değerlendirmesi. Ankara Barosu Dergisi, s. 93-116.