Muhyiddin İbnü’l-Arabî (ö. 638/1240) genelde İslam düşüncesi özelde ise tasavvuf üzerinde büyük etkileri olan bir sufidir. O İslam düşünürlerinin neredeyse tamamını hem keyfiyet hem de kemiyet açısından geride bırakacak derecede eserler vermiştir. Onun telif ettiği eser sayısı ile ilgili kendi otobiyografisindeki ifadesine göre iki yüz doksan sekiz, kendinde sonra gelen çeşitli yazar ve araştırmacıların tespitlerine göre ise yüz elli ila beş yüz arasında değişen rakamlar verilmektedir. Beyan edilen bütün bu farklı görüşlere rağmen onun eserlerinin sayısının iki yüzün üzerinde olduğu konusunda şüphe yoktur. Bu eserlerin en önemlilerinden biri, hiç şüphesiz, hayatının son döneminde yazdığı ve diğer eserlerinde dağınık halde bulunan Allah-kâinat/insan ilişkisini ele aldığı vahdet-i vücut nazariyesini nihai şekliyle ortaya koyduğu Fusûsu’l-Hikem‘dir