Tasavvufta kalb insanın merkezidir. Sûfî benlik dönüşümünde kin, öfke gibi kötü huylardan kalbin arındırılması önemlidir. Bu nedenle mutasavvıflar, kalbe son derece önem vermiş, onun manevi hastalıkları ve tedavi yolları hakkında çeşitli eserler yazmışlardır. Kur’an-ı Kerim’de O gün ki ne mal fayda verir ne oğullar! Ancak Allah’a arınmış bir kalb ile gelen başka” buyrulmuştur.1 Hz. Peygamber de İnsanda bir organ vardır. Eğer o sağlıklı ise bütün vücut sağlıklı olur; eğer o bozulursa bütün vücut bozulur. Dikkat edin! O, kalbtir, demiştir.2