Âşıkların efendisi Hoca Ahmed Yesevî, mısralarında aslında hayatı özetlemektedir. Onun en büyük korkusu insanoğlunun dünyayı masum bulup, onun tuzaklarına düşmesidir. Nihayetinde bir gün cân ve ten, Sahibi’ne, emanet alındığı gibi teslim edilecektir. Büyük Ceza Günü, her âdemoğlu için hem bir ibret ve hem bir devlettir. Yesevî, her biri bir hikmet pınarı olan mısralarında kaybedenlerden dünyadaki bilgili câhiller olarak bahseder. Bunlar, aşktan ve aşkullahtan nasiplenmemiş gâfillerdir. Kulluğun manevî lezzet ve nefasetinden mahrum kalan bu gafil güruh iki dünyada nasipsizdir.Ebedî hayat, Sonsuz Olan, Her Dâim Diri Olan, Hayy ve Âhir Olan Âlemlerin Rabb’inden daha güzel bir menzil mi vardır?  Gelmiş geçmiş bütün âşıkların maksadı Hakk’ı temaşadır. Bu şerefle müşerref olmaktan daha büyük bir devlet mi vardır? Sonsuz saadet, o devlete nâil olan âşıklarındır.

Hoca Ahmed Yesevi, the master of the lovers actually summarizes life in his verses. His greatest fear is that human beings would find the world innocent and walks into its traps. Eventually, body and soul will be submitted to their Owner, as they are delivered. The Day of Judgment is both a warning and felicity for every person. In his verses, which are springs of wisdom for us, Yesevi refers to pedantic ignorant as the loser of both worlds. They are idiots who have no share in love and the love of god. These inattentive people who have not tasted spiritual joys of worshipping do not have a genuine share in either worlds. Is there a better destination than the Lord of all worlds who is the Evetlasting, the Ever-Living and the Last? The goal of all the lovers of the past and today is vision of the Divine. Is there a greater happiness than being delighted as such? The eternal happiness is for those who are granted such a favor.