TÜRKİYE VE İNGİLTERE’DE YÜKSEKÖĞRETİM DÜZEYİNDE SPOR EĞİTİMİ SİSTEMLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Bu çalışma, Türkiye ve İngiltere’de Yükseköğretim düzeyinde verilen spor eğitimleri sistemlerinin farklı yükseköğretim seviyelerinde karşılaştırılması amacıyla yapılmıştır. Karşılaştırma yapılırken spor eğitiminin verildiği birimler, bölümler ve alanlar dikkate alınmıştır. Araştırmada tarama yöntemi ve tanımlayıcı yöntem olmak üzere iki farklı yöntem kullanılmıştır. Bu kapsamda elde edilen bulguların tablolar halinde sunulması ve yorumlanması aşamasında tarama yöntemi, ilgili literatürün incelenmesi, eğitim sistemleri arasındaki benzerlikler ve farklılıkların ortaya koyulması ve karşılaştırılmasında ise karşılaştırmalı eğitim yaklaşımlarından tanımlayıcı yöntemden yararlanılmıştır. Bu kapsamda ülkelerin yükseköğretim düzeyinde spor eğitimi verdiği birimler, bölümler ve alanlar ve tablolar halinde sunularak değerlendirilmiştir. Sonuç olarak iki ülke arasında spor eğitim sistemi olarak belirgin farklılıklar bulunmamasına rağmen İngiltere’de eğitim sürelerinin daha kısa olduğu buna karşın alınması gereken ders kredisi miktarının daha fazla olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Eğitim, spor, spor eğitimi, spor eğitim sistemleri

PDF

___

Bailey, R., Armour, K., Kirk, D., Jess, M., Pickup, I., Sandford, R., & Education, B. P. (2009). The educational benefits claimed for physical education and school sport: an academic review. Research papers in education, 24(1), 1-27.
Bramham, P., Hylton, K., & Jackson, D. (2007). Sports development: Policy, process and practice. Routledge.
Bruce Kidd (2008) A new social movement: Sport for development and peace, Sport in Society, 11:4, 370-380.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F.(2010). Bilimsel araştırma yöntemleri (5. Baskı). Ankara, Pegem Akademi.
Cashmore, E. (2003). Sports culture: an AZ guide. Routledge.
Coalter, F. (2007). Sports clubs, social capital and social regeneration:‘Ill-defined interventions with hard to follow outcomes’?. Sport in society, 10(4), 537-559.
Creemers, B. P., Kyriakides, L., & Sammons, P. (2010). Methodological advances in educational effectiveness research. Routledge.
Durham University. Erişim:[ https://www.dur.ac.uk]. Erişim Tarihi: 10.03.2018
Fişek, K. (2003). Spor Yönetimi, YGS Yayınları, İstanbul 2003
Frank, A. M. (2003). Sports and education: A reference handbook. Abc-clio.
Girginov, V. (Ed.). (2008). Management of sports development. Routledge.
Hall, N. A., & Hall, R. (2008). Applied social research. Macmillan Education AU.
Hallmann, K., & Petry, K. (Eds.). (2013). Comparative sport development. Heidelberg: Springer.
Holt, R. (1990). Sport and the British: a modern history. Oxford University Press.
Huizinga, J. (2014). Homo Ludens Ils 86 (Vol. 3). Oxon: Routledge.
Karakaya, E., Y.(2012). Avrupa Birliğinde Spor Eğitim Politikaları ve Bu Politikaların Türk Spor Eğitim Sistemine Uyumu. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Elazığ: Fırat Üniversitesi.
Karaküçük, S. (1988). "Türkiye'de Spor Yöneticilerinin Eğitimi" Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 357-383.
Karasar, N. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemi (17. Baskı). Ankara, Nobel Yayın Dağıtım.
Larsson, H., & Karlefors, I. (2015). Physical education cultures in Sweden: fitness, sports, dancing… learning?. Sport, Education and Society, 20(5), 573-587.
Lawson, H. (2005). Empowering people, facilitating community development, and contributing to sustainable development: The social work of sport, exercise, and physical education programs. Sport, Education and Society, 10(1), 135–60.
Loughborough University. Erişim:[http://www.lboro.ac.uk]. Erişim Tarihi: 10.03.2018
McMurray, A. (2004). A commonsense approach. Cengage Learning Australia.
Nyberg, G., & Larsson, H. (2014). Exploring ‘what’to learn in physical education. Physical education and sport pedagogy, 19(2), 123-135.
Öztürk F. (1998). Toplumsal Boyutlarıyla Spor, Bağırgan Yayınevi, Ankara.
Smith, A. C., & Westerbeek, H. M. (2007). Sport as a vehicle for deploying corporate social responsibility. Journal of corporate citizenship, 25(1), 43-54.
Sunay, H., (2002), “Türkiye’de Sporun Yaygınlaştırılması Kapsamında Çağdaş Spor Yöneticilerinin Rolü ve Önemi” 27-29 Ekim 2002 tarihleri arasında Antalya-Kemer’de gerçekleştirilen 7.Uluslararası Spor Bilimleri Kongresinde sunulan bildiri, Bildiri kitapçığı, s.263-272, Antalya.
The Complete University Guide (2018). Erişim:[https://www.thecompleteuniversityguide.co.uk/league-tables/rankings?s=Sports+Science&y=2018]. Erişim Tarihi: 10.03.2018
The Sports Council Trust Company (2018). Annual Report and Accounts For the Year Ended 31 March 2018 Presented to Parliament pursuant to Article 6(2)(b) of the Government Resources and Accounts Act 2000 (Audit of Non-profit-making Companies) Order 2009 Erişim:[https://www.sportengland.org/media/13294/sports-council-trust-annual-report-accounts-2017-18.pdf]. Erişim Tarihi: 10.03.2018
The University of Edinburgh. Erişim:[https://www.ed.ac.uk]. Erişim Tarihi: 10.03.2018
University of Bath. Erişim:[http://www.bath.ac.uk]. Erişim Tarihi: 10.03.2018
University of Exeter. Erişim:[https://www.exeter.ac.uk]. Erişim Tarihi: 10.03.2018
URAP- University Ranking by Academic Performance Erişim:[http://tr.urapcenter.org/2017/2017_t9.php]. Erişim Tarihi: 20.04.2018
Uslaner, E. (1999) ‘Democracy and Social Capital’, in M. Warren (ed.) Democracy and Trust, pp. 121–150. Cambridge: Cambridge University Press.
Ültanır, G. (2000). Karşılaştırmalı eğitim bilimi: Kuram ve teknikler. Eylül Kitap ve Yayınevi.
Yetim, A. (2005), Sosyoloji ve Spor, Morpa Yayınları, Ankara
Yükseköğretim Programları ve Kontenjanları Kılavuzu (2017) Erişim:[ https://www.osym.gov.tr/TR,13263/2017-osys-yuksekogretim-programlari-ve-kontenjanlari-kilavuzu.html]. Erişim Tarihi: 12.11.2017