İşitme engelli futbolcuların yaralanma insidansı

Araştırma, 2009-2010 futbol sezonunda aktif futbol oynayan 548 erkek işitme engelli futbolcunun spor yaralanmalarını tespit amacını taşımaktadır. Değerlendirmeler Fysion Blesreg anket formu kullanılarak yapılmıştır. Ankete katılanların yaşlarının ortalaması 26,8±8,2 yıl, beden kitle indeksi (BKİ) 23±4,1 kg/m2 dir. Araştırma kapsamında ulaşılan ve çalışmaya gönüllü olarak katılan 548 erkek işitme engelli futbolcunun 242 maçta toplam 1848 yaralanmaya maruz kaldığı ve bu sporculardan bazılarının birden çok kez yaralandığı tespit edilmiştir. Söz konusu sezonda (2009-2010) iki, üç, dört, beş, altı ve yedi defa yaralananların oranı sırasıyla; %29,6, %24,1, %19,7, %12, %9,9 ve %1,1 olarak belirlenmiştir. Futbolcuların yaralanmalarına yol açan nedenlerin; %89,7si rakip oyuncu, %5,3i takım arkadaşı ve %5i de saha, top vb. ekipman kaynaklı olduğu anlaşılmıştır. Sakatlanmaların önlenmesinde antrenman ve maç öncesinde yeterli ısınma ve takiben germe egzersizlerine önem verilmelidir. Antrenman programları doğru antrenman tekniği, antrenmanın süresi, sıklığı ve şiddeti göz önüne alınarak hazırlanmalıdır. Kas kuvvet dengesizliklerinin giderilmesi, yapılan aktiviteye uygun malzeme kullanımı ve sert zeminde antrenman yapılmaması önemlidir. Futbolcularda denge ve mesafe kavramının geliştirilmesinde koordinasyon çalışmalarının çok faydalı olduğu bilinmelidir.

The study used the Fysion Blesreg questionnaire to determine the sports injuries of 548 deaf male football players who played actively in the 2009-2010 football season. The average age of the participants was 26.8±8.2 years and the average body mass index (BMI) was 23±4.1 kg/m2. It was determined that the 548 participants who participated in the study voluntarily suffered a total of 1848 injuries during 242 games, with some players having more than one injury. During the 2009-2010 season, 29.6% of the participants were injured twice, 24.1% were injured three times, 19.7% four times, 12.6% five times, 9.9% six times, and 1.1% were injured seven times. In terms of the cause of injuries, 89.7% were caused by the opponent player, 5.3% were derived from a teammate and 5% were derived from the facility/equipment such as the field, ball etc. In preventing injuries, both during training and before the match, enough warm-up and stretching exercises should be performed. Training programs should be prepared by taking appropriate training techniques, training period, frequency and intensity into account. Fixing the muscular strength imbalances, use of appropriate materials and not training on hard surfaces could be recommended. Coordination training is known to be very useful for football players in developing the concepts of balance and distance.

PDF

___

Güven Ö.Türklerde spor kültürü, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara, 1992.
Erkal ME. Sosyolojik açıdan spor, Türk Dünyası Araştırmalar Vakfı, Kutsun Matbaa ve Reklamcılık Merkezi, İstanbul, 1992.
Öztürk F. Toplumsal boyutları ile spor, Bağırgan Yayınevi, Ankara, 1998.
Kelly, JR. Leisure, Prentice-hall, Englewood, Cliffs, New Jersey, 1990.
Ramazanoğlu F, Ramazanoğlu N. Spor tesislerinin planlandırılması ve işletmesi, Spor Araştırmaları Dergisi. 2000; 4(3), 2-7.
Ağaoğlu SY, Eker H. Türkiyedeki üniversitelerin sağlık kültür ve spor dairesinin işlevsel yönden incelenmesi. SPORMETRE
Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 2006, 5(4); 131-134.
Serarslan Z. Spor pazarlaması ve boyutları, Spor BilimleriI.Ulusal Sempozyum Bildirileri, Ankara, 1990.
Nacar E. Elazığ il merkezindeki spor tesislerinin işleyişindeki verimliliğin araştırılması, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans
Tezi), Fırat Üniversitesi Sağlık Bil. Enstitüsü, Elazığ, 1997.
GSGM. Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü, Spor Eğitim Dairesi Başkanlığı, Olimpizm ve İnsan Semineri, 22-23 Mayıs, Ankara, 1991.
Abalı A. Gençlik ve spor, Ankara, 1974.
Dawer PW, Pangraz RP. Dynamic physicl education for elementary school children. 4 th Edition, Washington, USA, 1975.
Matthews DD. Campüs Recreation programs, sport and fitness management, Career Strategies and Professional Content Book, USA, 1995.
Doğar Y. Türkiyede spor yönetimi, Öz Akdeniz Ofset, Malatya,1997. Kitapçı A. Yüksek öğretim mevzuatı, Yaylım Yayıncılık, Yayın No: 1, İstanbul, 1997.
Yıldırım DA, Yıldırım E, Ramazanoğlu F, Uçar Ü, Tuzcuoğulları ÖT, Demirel TE. Üniversite öğrencilerinin spora bakış açıları ve spor yapma durumu. Fırat Üniversitesi, Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, 2006, 4(3); 49-53.
Önder S. Selçuk üniversitesi öğrencilerinin rekreasyonel eğilim ve taleplerin belirlenmesi üzerinde bir araştırma, Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 2003, 17(32); 31-38.
Karaküçük S. Rekreasyon (Boş zamanları değerlendirme,Kavram, kapsam ve bir araştırma), Seren Ofset, Ankara, 1999.
Spor Şurası. Türk sporunu uygulama politikası komisyon raporu, Ankara, 1990.
Mirzeoğlu N. Üniversitelerdeki sağlık kültür ve spor işleri daire başkanlıklarının yönetim yapısı ve sportif işlevlerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 1995.
Hacıcaferoğlu S,Çoban B, Sarıgöz O, Hacıcaferoğlu B.Beden eğitimi ve spor yüksekokulu müdürlüğü çalışanları ile sağlık kültür ve spor dairesi başkanlığı çalışanlarının işbirliği düzeylerinin analizi. 1. Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi, Çanakkale, 2009.
Torkildsen G. Leisure and recreation management,E & FN Spon, Third Edition,London. pp, 27-415, 1992.
İmamoğlu F. Çimen Z. Spor yöneticileri için etkili zaman yönetimi, Gazi Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 1998, 3(1); 51-58.
Ağaoğlu YS. Türkiye'deki üniversitelerin rekreasyon programlarının geliştirilmesi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi),Ondokuz