Formasyon Eğitimindeki Öğrencilerin Boş Zaman Yoluyla Stresle Baş Etme Stratejileri ve Öğrenme Stilleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı formasyon öğrencilerinin boş zaman yoluyla stresle baş etme stratejileri ve öğrenme stilleri arasındaki ilişkinin, bazı demografik değişkenlere göre incelenmesidir. Araştırmanın evrenini, 2018-2019 eğitim-öğretim yılı ikinci yarıyılında, Bartın Üniversitesi’nde formasyon eğitimi alan 371 öğrenci oluşturmaktadır. Örneklem grubu ise 2018-2019 eğitim-öğretim yılı ikinci yarıyılında, Bartın Üniversitesinde formasyon eğitimi alan 183 öğrenciden oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak, kişisel bilgi formu, “Boş Zaman Yoluyla Stresle Baş Etme Strateji Ölçeği (BZSBSÖ)” ve “Grasha-Reichmann Öğrenme Stili Ölçeği (GRSLSS)” kullanılmıştır. Verilerin analizinde frekans, yüzde dağılımı, aritmetik ortalama ve standart sapması, t-Testi, ANOVA (Tek Yönlü Varyans Analizi) ve Pearson korelasyon testleri kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularında cinsiyet değişkenine göre boş zaman yoluyla stresle baş etme stratejileri alt boyutlarında “geçici baş etme” ve “ruh haline iyileştirme” alt boyutlarında kadın katılımcıların lehine anlamlı fark tespit edilmiştir. Grasha - Reichmann öğrenme stili alt boyutlarında, “çekingen öğrenme stili” alt boyutunda erkek katılımcılar lehine anlamlı fark tespit edilmiştir. Katılımcıların boş zaman etkinliklerine katılım sıklıkları ile boş zaman yoluyla stresle baş etme stratejileri arasında anlamlı farklılık tespit edilmezken, Grasha - Reichmann öğrenme stili alt boyutları arasında yapılan ANOVA testi sonuçlarına göre, “işbirlikli öğrenme stili” alt boyutunda anlamlı farklılık tespit edilmiştir, farklılığın nadiren ile sık sık katılan bireyler arasında, sık sık katılan bireyler lehine olduğu tespit edilmiştir. Boş zaman yoluyla stresle baş etme stratejileri ve Grasha - Reichmann öğrenme stili ölçeği arasında orta düzeyde ve pozitif yönde anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Dolayısıyla formasyon eğitimi alan öğrencilerin boş zaman yoluyla stres ile baş etme stratejileri geliştirdikçe öğrenme stillerinin de artacağını söylenebilir.

Anahtar Kelimeler:

Formasyon öğrencileri, boş zaman yoluyla stresle baş etme stratejileri, öğrenme stilleri

Investigation of the Relationship between Strategies for Coping with Stress through Leisure and Learning Styles of Students at Formation Education

The purpose of this research examining of the relationship between coping strategies with stress via leisure time and learning style according to some demographic variables. The area of this research includes 371 formation students from Bartın University in the second semester of the academic year 2018-2019. The sampling of this research includes 183 formation students from Bartın University in the second semester of the academic year 2018-2019. As a data collection tool, the personal information form, "Stress Coping Scale at Leisure Time (SCSLT)" and "Grasha-Reichmann Learning Style Scale (GRSLSS)" were used. Frequency, percentage distribution, arithmetic mean and standard deviation, t-Test, ANOVA (One-Way Analysis of Variance), and Pearson Correlation tests were used in the analysis of the data. In the findings of the study, a significant difference was found in favor of female participants in the subscales of "leisure palliative coping" and "leisure mood enhancement" strategies based on gender variables, Grasha - Reichmann learning style subscales, "avoidant learning style" subscale was found to differ significantly in favor of male participants. No significant differences were found between the frequency of participants' participation in leisure activities and their strategies for coping with stress through leisure time while according to the results of the ANOVA test conducted between the Grasha - Reichmann learning style subscales, a significant difference was found in the subscales of "collaborative learning style" and the difference was found to be in favor of individuals who participated frequently between individuals who rarely and frequently participated. A moderate and positive relationship was found between strategies for dealing with stress through leisure time and the scale of Grasha - Reichmann learning style. Therefore, it can be said that the learning styles of the students who are studying formation will increase as they develop strategies to cope with stress through leisure time.

Keywords:

Formation students, leisure stress coping strategies, learning style,

PDF

___

Aşçı Ö., Hazar, G., Kılıç, E. & Korkmaz, A. (2015). Üniversite öğrencilerinde stres nedenlerinin ve stresle başa çıkma biçimlerinin belirlenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(4), 213-232.
Avaroğulları, A. K. & Şaman, B. (2020). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ile eleştirel düşünme eğilimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (53), 411-434. https://doi.org/10.21764/maeuefd.584183
Aydın, B. & İmamoğlu, S. (2001). Stresle başa çıkma becerisi geliştirmeye yönelik grup çalışması. MÜ Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 14(14), 44.
Aytaç, Ö. (2002). Boş zaman üzerine kuramsal yaklaşımlar. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12, 231-260.
Bakırcıoğlu, R. (2014). Ansiklopedik eğitim ve psikoloji sözlüğü. Ankara: Anı Yayıncılık.
Baneshi, A.R., Dehghan Tezerjani, M. & Mokhtarpour, H. (2014). Grasha-Reichmann college students’ learning styles of classroom participation: Role of gender and major. Journal of Advances in Medical Education & Professionalism, 2(3), 103-107.
Bartko, W. T. & Eccles, J. S. (2003). Adolescent participation in structured and unstructured activities: A Person-oriented analysis. Journal of Youth and Adolescence, 32, 233-242. https://doi.org/10.1023/A:1023056425648
Bedir, F. (2016). Boş zaman (Rekreasyonel) aktivitelerinin stresin üstesinden gelebilme rolünün incelenmesi. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Beşoluk, Ş. & Önder, İ. (2010). Öğretmen adaylarının öğrenme yaklaşımları, öğrenme stilleri ve eleştirel düşünme eğilimlerinin incelenmesi. İlköğretim Online, 9(1), 23-48. https://doi.org/10.17522/nefefmed.57817
Billings, A. G. & Moos, R. H. (1984). Coping, stress, and social resources among adults with unipolar depression. Journal of personality and social psychology, 46(4), 877-891. https://doi.org/10.1037/0022-3514.46.4.877
Boydak, H. A. (2015). Öğrenme stilleri. İstanbul: Beyaz Yayınları.
Büküşoğlu, N. & Bayturan, A. F. (2005). Serbest zaman etkinliklerinin gençlerin psiko-sosyal durumlarına ilişkin algisi üzerindeki rolü. Ege Tıp Dergisi, 44(3), 173-177.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Cangöz, B. (2011). Öğrenme ve bellek: temel ilkeler, süreçler, işlemler. Ankara: Anı Yayıncılık.
Çevik, H., Özcan, Ö. & Munusturlar, S. (2018). Boş zaman yoluyla stresle baş etme inancı ölçeği ve boş zaman yoluyla stresle baş etme strateji ölçeği’nin faktör yapısının Türkiye örneklemine yönelik sınanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 16(2), 36-50. https://doi.org/10.1501/Sporm_0000000353
Eraslan, M. (2015). Spor bölümlerinde öğrenim gören üniversite öğrencilerinin kişilik özelliklerinin ve stresle başa çıkma stillerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(12), 65-82.
Ergin, A., Uzun, S. U. & Bozkurt, A. İ. (2014). Tıp fakültesi öğrencilerinde stresle başa çıkma yöntemleri ve bu yöntemlerin sosyodemografik özelliklerle ilişkisi. Fırat Tıp Dergisi, 19(1), 31-37.
Eryılmaz, A. (2009). Ergenlik döneminde stres ve başa çıkma. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 20-37.
Gökler, R. ve Işıtan, İ. (2012). Modern çağın hastalığı; stres ve etkileri. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 1(3), 154-168. doi:10.7596/taksad.v1i3.63
Güven, M. ve Kürüm, D. (2006). Öğrenme stilleri ve eleştirel düşünme arasındaki ilişkiye genel bir bakış. Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 75-90.
Karaküçük, S. ve Başaran, Z. (1996). Stresle başa çıkmada rekreasyon faktörü. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 1(4), 55-64.
Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemi kavramlar ilkeler teknikler. Ankara: Nobel Yayınları.
Kariv, D. & Heiman, T. (2005). Task-oriented versus emotion-oriented coping strategies: the case of college students. College Student Journal, 39(1), 72-85.
Keskin, M. (2008). İlköğretim 1. kademe sınıf öğretmenlerinin bilişim teknolojileri okuryazarlık düzeylerinin öğrenci başarısını etkileme düzeyi Afyonkarahisar ili örneği. Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
Küpeli, Z. (2021). Öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ile akademik özgüvenleri arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Konya.
Savcı, M. ve Aysan, F. (2014). Üniversite öğrencilerinde algılanan stres düzeyi ile stresle başa çıkma stratejileri arasındaki ilişki. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, (3), 44-56.
Süral, S. & Sarıtaş, E. (2010). Grasha-Reichmann öğrenme ve öğretme stili ölçeklerinin Türkçe uyarlama çalışması. Education Sciences, 5(4), 2162-2177.
Ünal, M. (2021). Spor bilimlerinde öğrenme stillerinin akademik motivasyona etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın.
Yaşartürk, F. (2019). Analysis of the relationship between the academic self-efficacy and leisure satisfaction levels of university students. Journal of Education and Training Studies, 7(3), 106-115. doi:10.11114/jets.v7i3.3988
Yurtsever, H. (2009). Kişilik özelliklerinin stres düzeyine etkisi ve stresle başa çıkma yolları: üniversite öğrencileri üzerine bir araştırma. Doktora Tezi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.