1980’lerin sonunda Beckett’in stilini taklit ederek kariyerine başlayan günümüz İrlandalı kadın oyun yazarı Marina Carr (1964- ), daha sonra kariyerinde eski mitleri, Yunan trajedilerini ve William Shakespeare, Leo Tolstoy ve Virginia Woolf’unkileri de kapsayan başka klasik eserleri yeniden yazdığı bir döneme girmiştir. Carr uyarlamalarında kadının sesini ve eylem gücünü açıkça odağı haline getirirken, onun revizyonları evrensel mit ya da hikayeyi yerel İrlanda ögeleriyle birleştirir. Carr’ın kaynak metninin evrenseli temsil ettiği ve İrlanda kültürü ve sorunlarını işlemesinin özele hitap ettiği düşünüldüğünde, burada açığa çıkan şey Carr’ın evrenselle yereli bir diyaloga sokmasıdır. Carr’ın tiyatro kariyerine başladığı İrlanda’da Kelt Kaplanı dönemini takiben, İrlanda tiyatrosunun küreselleşmeyle ciddi bir değişikliğe uğradığı belirtilir. Ancak, bu çalışmaya özgü tartışma, Marina Carr’ın yeniden yazım yönteminin yerelin evrenselle bütünleşmesini gösteren bir terim olan küyerelleşmeyle uymasıdır. Yazımının erken döneminden son eserlerine kadar uyarlamalarında Carr’ın küyerelleşmeyi kullanımı saptanabilir. Bu çalışma, Carr’ın iki farklı zaman dilimindeki yapıt örneklerinden olan Euripides’in Medea uyarlaması olarak Kediler Bataklığı’nda… (1998) ve Federico García Lorca’nın Kanlı Düğün uyarlaması olarak Kanlı Düğün (2009) adlı eserlerinde küyerelleşme ögelerini incelemektedir. Böylelikle bu çalışma, İrlandalı oyun yazarının uyarlama metodunu küyerelleşme bağlamında ele almaktadır.

Embarking on her career by imitating the Beckettian style at the end of the 1980s, Marina Carr (1964- ), a contemporary Irish female playwright, later moves to a phase in which she rewrites ancient myths, Greek tragedies and some other classical works, including those of William Shakespeare, Leo Tolstoy and Virginia Woolf. While Carr brings the female voice and agency into sharper focus in her adaptations, her revisions integrate the global myth or story with local Irish elements. What emerges here is that Carr puts the global in conversation with the local considering that her source text stands for the universal, and her elaboration on Irish culture and troubles resonates with the particular. It is noted that, following the Celtic Tiger period in Ireland, the time Carr initiates her dramatic career, Irish drama has undergone a radical change with globalisation. However, it is the particular argument of this paper that Marina Carr’s way of rewriting corresponds with glocalisation, a term which suggests the incorporation of the local into the global. From the early stage of her writing to her recent works, Carr’s use of glocalisation in her adaptations can be pinpointed. This article explores the elements of glocalisation in Carr’s adaptation of Euripides’s Medea in By the Bog of Cats… (1998) and Federico García Lorca’s Blood Wedding in Blood Wedding (2019) as examples from two different periods of her oeuvre. Hence, this paper considers the Irish playwright’s method of adaptation in terms of glocalisation.