John Arden’in 1961 tarihli oyunu Live like Pigs, İngiliz alt sınıfı, işçi sınıfı ve orta sınıfı arasındaki çatışmanın bir hicvini sunmaktadır. Düz yazı diliyle şarkıların şiirsel kullanımının bir araya getirilmesi yoluyla oyunbaz bir tona sahip olan on yedi sahnelik bu tiyatro oyunu, Britanya toplumunun sınıflar arası fark konusundaki hassasiyetini ağızda acı bir tat bırakacak biçimde alaya almaktadır. Oyun, Old Croaker, Blackmouth ve Daffodil gibi karakterlerin yanı sıra, Sailor karakterinin tüm ailesi de dahil olmak üzere çeşitli karakterlerin temsil ettiği alt sınıf kavramı ile, Britanya’nın sınıf farkındalığı yüksek toplumunun sayısız katmanındaki çeşitli davranış kodlarına ve yaşam biçimlerine değinmektedir. Bu kodlar ve yaşam biçimleri, devlet ve bütün olarak toplumun beklentilerine uymak veya uymamak, refah desteğine duyulan ihtiyaç, ahlaki ve estetik değerlerin normlarını oluşturacak araçlar olarak bahçelerin kullanımı ve geleneksel toplumsal cinsiyet roller gibi pek çok açıdan çeşitlilik göstermektedir. Bu makale, Arden’in oyununu, yazarın bu üç sınıf arasındaki çatışmayı hicvedişini gözler önüne seren kültürel çalışmalar perspektifinden yakın okuma tekniği ile incelemeyi hedeflemektedir. Hegemonya ve ideoloji kuramlarını tartışmanın alt yapısı olarak kullanan makale, bu üç sınıfın birbiriyle nasıl iktidar mücadelesine girdiğini irdelemektedir.

John Arden’s 1961 play Live like Pigs presents a mockery of the clash between British underclass, working class, and middle class. In its playful tone that is enhanced by the juxtaposition of the prosaic language with the poetic use of songs, the seventeen-scene play aims to make fun of class-conscious British society in a bitter way. With several characters representing the underclass way of life, such as Old Croaker, Blackmouth, and Daffodil, as well as the Sailor’s household, the play touches upon several behavioral codes and living patterns in the multiple layers of the class-conscious society of Britain. Those codes and patterns vary from conforming or not conforming to the expectations of the government and society as a whole, economic dependence on welfare support, the use of the gardens as tools of establishing the norms of moral and aesthetic values, as well as expected gender roles. This article seeks to read Arden’s play closely from a cultural studies perspective, which reveals the author’s mockery of the clash between these three classes. Using the theories of hegemony and ideology as a springboard for discussion, it analyzes how these three classes are in a power struggle with one another.