Bir şairin şiirini sadece sınırlı birtakım dış etkilerle, başka şairlerin etkisiyle açıklamak mümkün değildir; şiirin çok boyutlu kesif yapısı buna izin vermez. Eserleri, Batı etkisi altında gelişen Türk şiirinin mühim bir safhasını teşkil eden Ahmet Haşim içe dönük, soyutlamaya dayalı bir şiir yazmıştır. Bir bakıma sembolizm akımıyla da ilişkili olan Ahmet Haşim şiirinin daha iyi anlaşılabilmesi için tematik olarak da incelenmesi gerekir. “Hazan”, Ahmet Haşim’in şiirinin özelliklerini kusursuz denilebilecek ölçüde ihtiva eden şiirlerden biridir. Ahmet Haşim, diğer şiirlerinde olduğu gibi bu şiirinde de bir düşünceyi değil; kendi iç yaşantısını, ruh hâlini ifade eden bir biçim geliştirir. Bunu akşamın, sonbaharın ve gecenin manzaralarını birleştirerek yapar. Şiirin bütününe hâkim olan his ise ölüm ve ölümün sebep olduğu acıdır.

It is impossible to explain the poem of a poet with some limited external effect through the impact of other poets; the multidimensionally-strong structure of the poet refuses it. Ahmet Haşim whose work constitutes a prominent stage of Turkish poetry which has developed under Occidental impact has written as an introverted poet based on abstraction. To understand this poem which is related to symbolism in a way, it has to be analyzed thematically. "Hazan" is one of the poems which includes the characteristics of Ahmet Haşim's poetry excellently. Like in his poems, Ahmet Haşim develops a form which reflects his inner life, his state of mind rather than a thought. He does this by integrating landscapes of the evening, autumn and night. The dominant feeling in the whole poem is death and the suffering caused by it.