Orijini Uzak Doğu’dan Amerika’ya kadar uzanan okarina, aerofon grubundan üflemeli bir müzik aleti olarak bilinmektedir. Ahşap, plastik, seramik gibi malzemelerle; elle, kalıpla ve üç boyutlu yazıcı ile üretilmiş örnekleri bulunmaktadır. Araştırma kapsamında Adıyaman Nemrut heykellerinden esinlenilerek modellenen formlardan elle, kalıpla ve üç boyutlu yazıcı ile seramik okarinalar üretilmiştir. İlk aşamada elle şekillendirilen okarinalardan elde edilen bulgular ışığında üç boyutlu ve kalıpla üretimler gerçekleştirilmiştir. Kalıpla üretim yönteminde ESC1 döküm çamuru, üç boyutlu yazıda vakumlu porselen çamuru kullanılmıştır. Her iki üretim yönteminde de İngiliz okarinasının ses dizilimi yakalanmaya çalışılmıştır. Kalıp ile üretilen ürünlerin pişirim dereceleri 1180 °C’de üç boyutlu yazıcı ile oluşturulan modeller ise 1285°C’de elektrikli fırınlarda gerçekleştirilmiştir. Üretim aşamaları tamamlanan okarinaların farklılıkları değerlendirilerek hangi okarinaların daha iyi sonuç verdiği sorusuna cevap aranmıştır. Elde edinilen bulgular, üç boyutlu seramik yazıcı ile üretilen okarinaların iç yüzeyinin tırtıklı yapısının ses vermesine engel teşkil etmemesidir. Üç boyutlu yazıcı ile üretimde cidar kalınlığının ayarlanabilir olması bu noktada avantaj sağlamaktadır.

Originating from the Far East to America, the ocarina is known as a wind musical instrument from the aerophone group. With materials such as wood, plastic, ceramics; There are samples produced by hand, mold and 3D printer. Within the scope of the research, ceramic ocarinas were produced by hand, mold and 3D printer from the forms modeled by being inspired by the Adıyaman Nemrut sculptures. In the first stage, 3D and molded productions were carried out in the light of the findings obtained from hand-shaped ocarinas. ESC1 casting clay was used in mold production method, and vacuum porcelain clay was used in 3D printing. In both production methods, the sound sequence of the English ocarina has been tried to be captured. The firing degrees of the products produced with molds were carried out at 1200 °C, and the models created with a three-dimensional printer in the electric kiln were carried out at 1285°C. By evaluating the differences of ocarinas whose production stages have been completed, an answer was sought to the question of which ocarinas gave better results. The findings obtained are that the serrated structure of the inner surface of the ocarina produced with a three-dimensional ceramic printer does not prevent it from making a sound. The fact that the wall thickness can be adjusted in production with a three-dimensional printer provides an advantage at this point.