KAVGA ORTAMINDA GENÇLERİN BIÇAK KULLANMA DAVRANIŞLARININ ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (SİVAS ÖRNEĞİ)

Toplumun dinamik kısmını oluşturan gençlerin şiddet davranışları öncelikli ele alınması gereken konuların başında gelmekle birlikte, yeterince üzerinde durulmayan önemli bir sosyal sorundur. Dünya Sağlık Örgütü (WHO), konuyu, çözüm gerektiren evrensel ve öncelikli sorunlar arasında değerlendirmektedir. Gençler tarafından kesici, delici ateşli silahlarla gerçekleştirilen şiddet eylemleri; can kayıpları, yaralanmalar yanında psikolojik ve sosyo-ekonomik sonuçlarıyla toplumsal yaşamda derin izler bırakmaktadır. Özellikle batı toplumlarında ateşli silahlarla gerçekleştirilen ve toplu ölümlere neden olan “genç” kaynaklı eylemler, şiddetin “öğrenilir” bir olgu olması nedeniyle tüm toplumlarda kaygılara neden olmaktadır. Ülkemizde gençlik şiddeti konusunda yapılan araştırmaların yeterli olduğunu söylemek güçtür. Bilimsel araştırmalarda şiddet olgusunun “kadına yönelik”, “aile içi”, “çocuğa yönelik şiddet” başlıkları altında yoğunlaştığı, “gençlik şiddeti” konusu alanında yapılan çalışmaların eksik kaldığı görülmektedir. Gençlik şiddeti konusunda, gençler arasında kavga ortamında bıçak kullanma davranışını çeşitli değişkenler açısından test etmeyi amaçlayan araştırma Sivas’ta gerçekleştirilmiştir. Sivas kent yaşamında bıçakçılığın önemli bir yere sahip olması, Yüceyurt (Çavuşbaşı), Kızılırmak (Çayırağzı), Pulur gibi eski mahallelerinde kabadayılık kültüründe bıçak taşıma ve kullanma davranışının yaygınlığı, 2001-2011 yılları arasındaki istatistikler incelendiğinde neredeyse hergün gençler arasında bıçakla yaralama eyleminin resmi kayıtlara geçmesi, kentte bu konuda bir eylem planının ortaya konması ve araştırma kolaylıkları nedeniyle araştırma için Sivas İli seçilmiştir. Gençlerin aile, okul ve sosyal çevre arasında kurdukları ilişkilerin niteliği ve biçimi, onların şiddete yönelik davranışlarının şekillenmesinde belirleyici rol oynamaktadır. Gençlik şiddeti konusunda yaşanan sorunların çözülebilmesi için özellikle sosyalleşme sürecinde gençlerle anne-babaları arasında güvene dayalı bir iletişim kurulması ve gencin sorunlarını ailesiyle paylaşabilmesi son derece önemlidir. Bu durum gençlerin gündelik yaşamlarının önemli bir bölümünün geçtiği okul ortamı ve sosyal çevre içinde geçerlidir. Ayrıca gençlik şiddetinin yarattığı olumsuzluklar üzerine farkındalığın geliştirilmesi, öğretim programlarında aydınlatıcı düzenlemeler yapılması, rehberlik hizmetlerinin yaygınlaştırılması, iletişim araçlarıyla aydınlatıcı- bilgilendirici programlar geliştirilmesi gibi uygulamalar sorunların çözümünde kolaylık sağlayacaktır.

THE EXAMINATION ABOUT KNIFE USING BEHAVIORS OF YOUTH WITH REGARD TO VARIOUS VARIABLES DURING A FIGHT (SIVAS EXAMPLE)

The major issue to deal with is the violence of youth who is dynamic part of the society, yet this crucialsocial problem is not put enough emphasis on World Health Organization (WHO) considers that matter asone of the prior and universal issues needed to be solved. Acts of violence committed by young personswith cutleries and firearms make a great effect on the social life with the results of psychological and socioeconomic results in addition to life losses and injuries. The youth-borne activities especially in the Westernsocieties that are performed with firearms and cause the mass deaths lead to worries in all communitiesinasmuch as violence is a learned behavior.In our country, the studies conducted on the youth violence are hardly sufficient. The scientific researchesconcentrate on the certain types of violence such as the "violence against women", "domestic violence",and "child battering" but however the studies on the "youth violence" remain short.The research study in youth violence is conducted in Sivas, which aims to examine the knife using behaviorsof youth during a fight with regard to various variables. We choose the province of Sivas on the groundsthat the cutlery has a great importance in the city life, the prevalence of the behaviors of carrying a knifeand knife using in the swagger culture in its old boroughs such as Yüceyurt (Çavuşbaşı), Kızılırmak(Çayırağzı), Pulur, the official records of stabbing cases of almost every day among the youth according to the statistics of the years of 2001 – 2011, an action plan developed for the city, and the convenience for aresearch.The quality and form of relationships which youngsters establish among their families, schools and socialenvironment act as a determinative in forming their behaviors towards violence.In order to solve the problems derived from the youth violence, it is of vital importance that the youth areable to communicate with their parents in a trust-based relationship and share their problems. This is alsotrue in the school environment and social circle where they spend a considerable part of their lives. Inaddition, some strategies facilitate the problem solving, such as raising awareness on the negativities of theyouth violence, making eye-opening additions into the educational programs, extending the counselingservices, and developing informative programs through the communication instruments.

PDF

___

Aras, Ş., Günay, T., Özan, S. ve Orçin, E. (2007). İzmir Ilinde Lise Öğrencilerinin Riskli Davranışları. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 8 (3), 186-196.
Avcı, A. (2010). Eğitimde Şiddet Olgusu, Lise Öğrencilerinde Şiddet, Saldırganlık Ve Ahlaki Tutum Ilişkisi: Küçükçekmece Ilçesi Örneği. Unpublished Doctoral Thesis, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Avrupa Konseyi. (2002). Okullarda Şiddetin Önlenmesi ve Şiddetle Mücadele Için Yerel Ortaklıklar Konferansı Sonuç Bildirgesi. Strasbourg. http://www.meb.gov.tr/ (11/11/2016).
Ayan, S. (2007). Aile içinde çocuğa yönelik şiddet: Sivas ilköğretim ikinci kademe öğrencileri üzerine bir inceleme. Unpublished Doctoral Thesis, Cumhuriyet üniversitesi, Sivas.
Aygen, M. (2009). Elazığ Ilinde Gençlerde Şiddete Başvurma ya da Maruz Kalma Sıklığı, Etkileyen Faktörler ve Öfke ile Ilişkisi. Unpublished Doctoral Thesis, Fırat Üniversitesi, Elazığ.
Balkıs, M., Duru, E. ve Buluş, M. (2005). Şiddete Yönelik Tutumların Özyeterlik, Medya, Şiddete Yönelik Inanç, Arkadaş Grubu ve Okula Bağlılık Duygusu ile Ilişkisi. Ege Eğitim Dergisi, (6), 2, 81-97.
Baş, A., Öz, S. ve Kabasakal Z. (2012). İlköğretim ve Ortaöğretim Okullarında Reaktif ve Proaktif Saldırganlık. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (23), 354-370.
Diepold, B., Krannich, S. and Sanders, M. (1997). Uber Aggression und Gewalt Bei Kindern in Unterschiedlichen Kontexten. Praxis Kinderpsychologie und Kinderpsychiatrie, 46, 153-168.
Dingfelder, F. S. (2010). Ending an Epidemic. http://www.apa.org/ monitor/2010/03/epidemic. Aspx adresinden erişildi.
Gökdaş, İ. (2007). İlköğretimde Şiddet. A. Solak (Ed.). Okullarda Şiddet ve Çocuk Suçluluğu içinde (s. 263-295). Ankara: Hegem Yayınları.
Kitzmann, K. and Gaylord, K. (2003). Child Witnesses to Domestic Violence: A Meta-Analytic Review. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 71 (2), 339-352.
Koç, B. (2011). Okullarda Şiddet (2. Baskı). İstanbul: E Yazı Yayınları.
Kulaksızoğlu, A. (1998). Ergenlik Psikolojisi. İstanbul: Remzi Yayınevi.
Haskan, Ö. ve Yıldırım, İ. (2012). Şiddet Eğilimi Ölçeğinin Geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim, 37, (163) 165- 177.
Incanews (2016). Amerika’da Silahlanma ve Suç İstatistikleri, www.incanews.net/dosya
Lowry, R. and Powell, K. (1998). Weapen Carying, Physical Fightihg, and Fight-Related Injury among U.S Adolescents, Prev med, 14, 122-129.
Özcebe, H., Çetik, H. ve Üner, S. (2006). Adölesanlarda Şiddet Davranışları. Okul ve Çevresinde Çocuğa Yönelik Şiddet ve Alınabilecek Tedbirler Uluslararası Sempozyum Bildiri Özetleri. İstanbul: Duman Ofset.
Özgür, G., Yörükoğlu, G. ve Arabacı, L. (2011). Lise Öğrencilerinin Şiddet Algıları, Şiddet Eğilim Düzeyleri ve Etkileyen Faktörler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2 (2), 53-60.
Schrumpf, F., Crawford, D. and Bodine, R. (2007). Okulda Çatışma Çözme ve Akran Arabuluculuk, (çev: F.G. Akbalık, B.D. Karaduman). Ankara: İmge Kitabevi.
T.C. Başbakanlık. (1998). Aile İçinde ve Toplumsal Alanda Şiddet. Ankara: Başbakanlık Basımevi.
T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (2014). Türkiye Ergen Profili Araştırması 2013. Ankara: Uzerler Matbaacılık.
UNFPA. (2013). Kadına Yönelik Aile Içi Şiddet Konusunda Ilköğretim Ikinci Kademe ve Lise Öğrencilerinin Tutumları: Ankara, Erzurum ve Aydın Illerinde Niteliksel Bir Araştırma. Ankara: Uzerler Matbaacılık.
Valois, R. F. and Mc Keown R.E. (1995). Corelates of Aggressive and Violent Behaviors among Public High School Adolescents. J Adolesc Health, 16: 26-34.
World Health Organızatıon. (2002). World Report on Violence and Health. Edited by Etienne G. Krug ... [et al.], Geneva, Switzerland.