Bu çalışmada sınır olmanın ve sınırla kurulan ilişkinin toplumsal ve siyasal sahada ne anlama gelebileceği demokrasi fikri üzerinden tartışılmıştır. Bir sınır karakteri taşıyan “ama” bağlacının yasadaki yerinden yola çıkılarak, tümelin, evrenselin, yasanın tikelle kurduğu ilişkide ortaya çıktığı farz edilen istisnanın, demokrasi için bir motor görevi gördüğü, bunu yok sayan siyasal düzenlerin demokrat olma iddiasıyla ters düştüğü gösterilmeye çalışılmıştır. Ancak eşitlik prensibine dayanabilecek olan demokrasinin, çoğunluğun mutlak hâkimiyeti olarak anlaşılmasının totalitarizmle eş değer olduğu öne sürülmüş, buna karşılık ancak çoğulcu demokrasilerin çoklukta birlik fikrini gerçekleştirebileceği iddia edilmiştir.