KÜRESEL KRİZLERİN SOSYAL YAŞAM ÜZERİNDEKİ ETKİSİ: VAN İLİ ÖRNEĞİ

Ekonomik krizlerin toplumsal yaşama olan etkilerine yönelik birçok teorik yaklaşım mevcuttur. Bu teorik yaklaşımların büyük bir kısmı kriz dönemlerinde oluşan asimetrik bilgiyi referans almaktadır. Asimetrik bilginin varlığı pişmanlık, bilişsel uyumsuzluk gibi bir takım sorunların ortaya çıkmasına yol açmaktadır. Kriz dönemlerinde artan asimetrik bilgi, toplumda insan davranışlarının olumsuz bir biçimde bozulmasına, yalan söylemek, boşanmak, intihar gibi istenmeyen davranışların daha sık gözlemlenmesine ve toplumun sosyal yapısını önemli ölçüde etkilenmesine yol açmaktadır. Bu çalışma ile Türkiye ve küresel ekonomide yaşanan 1998, 2001 ve 2008 krizlerinin Van ili özelinde evlenme boşanma ve intihar sayıları üzerindeki etkileri analiz edilmiştir. Analiz yöntemi olarak Tobit regresyon modeli kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre 2008 küresel krizinin evlenme üzerinde olumsuz bir etkisi olduğu, 2001 ve 2008 krizlerinin boşanma oranlarını arttırdığı ve 1998 ve 2008 krizlerinin ise intihar sayıları üzerinde arttırıcı etkisi olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

Küresel Kriz, Sosyal Yaşam, Van, Tobit Model

The Impact of the Global Crisis on Social Life: The Case of Van

Many theoretical approaches to social life are available for the effects of the economic crisis. A large part of this theoretical approach takes reference consisting of asymmetric information in times of crisis. The existence of asymmetric information, leads to the emergence of a number of problems such as cognitive regret, dissonance. Increasing asymmetric information in times of crisis leads to deterioration of human behavior, lying, divorce, suicide and unwanted behavior in society. In this study, the effect of 1998, 2001 and 2008 crises experienced in Turkey and global economy in the province of Van were analyzed. Tobit regression analysis was used as a method. According to the results obtained, the global financial crisis of 2008 was a negative effect on marriage, divorce rate increases in 2001 and 2008 crises, the crisis of 1998 and 2008 increased effect on the number of suicides

Keywords:

Global Crisis, Social Life, Van, Tobit Model,

PDF

___

Aydın, Ü. (2010). Finans Endüstrisinde Karşılaştırmalı Organizasyonel Etkinlik: Türkiye Örneği. DEÜ, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İzmir.
Aytaç, I. and Rankin, B. (2009). Economic Crisis And Marital Problems in Turkey: Testing The Family Stress Model. Journal of Marriage And Family, 71, 756-767.
Bilge, O. (2009). Ekonomik Krizlerin Yoksulluk Üzerine Etkileri. Türkiye Cumhuriyeti Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü, Sosyal Yardım Uzmanlık Tezi, Ankara.
Booth, A. (1999). The Social Impact Of Asian Crisis: What Do We Know TwoYears On ?. Asian Pasific Economic Literatüre. 13 (2), 16-29.
Budak, F. (2012). Ekonomik Krizin Psikolojik Etkileri. Erişim Tarihi:12.12.2013 http://www.tpdf.org/Ekonomik-Krizin-PsikolojikEtkileri.Html
Eğilmez M. (2009). Küresel Finans Krizi. İstanbul: Remzi Kitapevi. Eğilmez, M. ve Kumcu, E. (2004). Ekonomi Politikası. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Ekinci, N. (2001). 1992’den 2001’e Ekonomik Kriz. Görüş Dergisi, Sayı 15.Glick, R. and M. Hutchison, (2001). Currency Crises. Federal Reserve Bank ofSan Francısco Working Paper. No: 2011-22.
Gujarati, Damodar N. (1999). Temel Ekonometri (Çev:Ü. Şenesen ve G.G.Şenesen), Istanbul: Literatür Yayınları.
Hossain, N., Fillaili, R., Lubaale, G., Mulumbi,M., Rashid, M. ve Tadros, M.(2010). The Social Impacts of Crisis Finding From Community-Level Research in Five Developing Countries. SMERU Instıtute.
Kaya, K. (2002). Ekonomik Krizin Yaşama Tarzı Üzerindeki Etkileri (IspartaÖrneği). SDÜ İİBF Dergisi, 7 (2), 207-226.
Kazgan, G. (2002). 1990 Sonrası Yıllarda Türkiye’de Krizler Ve İşsizlik: Çalışanlar Ve Sosyal Güvenlikleri İçin Çözümler Açısından Bir İrdeleme. Erişim Tarihi: 10.12.2013. http://Kazgan.Bilgi.Edu.Tr/Docs/1990_ Sonrasi _Yillarda_Turkiye.Doc
Kılıçkaplan, S. ve Karpat G. (2004). Türkiye Hayat Sigortası Sektöründe Etkinliğin İncelenmesi. DEÜ İİBF Dergisi, 19 (1).
Koyuncu, M. Ve Şenses, F. (2004). Kısa Dönem Krizlerin Sosyoekonomik Etkileri: Türkiye, Endonezya ve Arjantin Deneyimleri. ERC Working Papers in Economics, No:04/13.
Maddala, G. S. (1989). Introduction to Econometrics, New York: Macmillan Publishing Company.
Özatay, F. (2009). Finansal Krizler Ve Türkiye. İstanbul: Doğan Kitap.
Üçdoğruk, Ş., Akın F. Ve Emeç, H. (2001). Türkiye Hanehalkı Eğlence KültürHarcamalarında Tobit Modelin Kullanımı. Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 3 (3), 13-26.
Sumarto, S. and Wetterberg, A. (1999). The Social Impact Of The Crisis InIndonesia: Results From A Nationwide Kecamatan Survey. East Asian Environment And Social Development Unit, Worldbank.
Tang, K.L. and Midgley, J. (2011). Social Policy After The East Asian Financial Crisis: Forging a Normative Basis For Welfare. Journal Of Comparative Asian Development, 1 (2), P.301-308.
Türkiye Cumhuriyeti Kalkınma Bakanlığı (2011). İllerin ve Bölgelerin SosyoEkonomikGelişmişlik Sıralaması (SEGE) Araştırması. Erişim Tarihi:25.12.213. http://www.dpt.gov.tr/Docobjects/View/ 15310/ Sege- 2011.Pdf
Türkiye İstatistik Kurumu TÜİK (2013). Seçilmiş Göstergelerle Van 2012. Ankara