Konaklama İşletmelerinde Örgüt Kültürünün Örgütsel Çatışma Üzerine Etkileri: Alanya Bölgesinde Bir Araştırma

Turizm, sektör itibari ile hizmet üretiminin yoğun olduğu bir endüstridir. Bu endüstride, müşterilerle doğrudan ve sürekli iletişim halinde olan konaklama işletmeleri çalışanlarının sergileyeceği tutum ve davranışlar turizm sektörü açısından hayati önem taşımaktadır. Bu nedenle, çalışanların içinde bulunduğu örgüt kültürüne yönelik geliştirdiği tutum ve davranışlar izlenmeli ve olası çatışmaları önlemeye yönelik tedbirler alınması gerekmektedir. Konaklama işletmelerinde yaşanan örgütsel çatışmanın düzeyi, işletmelerin hizmet kalitesi üzerinde olumlu ya da olumsuz etkilere yol açabilir. Araştırmada veri toplama yöntemi olarak anket kullanılmıştır. Araştırmada örgüt kültürünün örgütsel çatışma üzerindeki etkilerini belirlemek için Çelik’in (2007) yedi boyuttan oluşan “Örgüt Kültürü Ölçeği” ve Rahim’in (1983) üç boyuttan oluşan “Örgütsel Çatışma Ölçeği” kullanılmıştır. Hazırlanan ölçek, Alanya destinasyonunda kış sezonunda hem ulusal hem de uluslar arası alanda faaliyet gösteren 7 adet beş yıldızlı konaklama işletmesinde toplam 226 çalışana uygulanmıştır. Araştırma sonucunda, kişisel, grup içi ve gruplar arası çatışmaların tümünde örgüt kültürünün önemli derecede etkiye sahip olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Örgüt Kültürü, Örgütsel Çatışma, Alanya

THE EFFECTS OF ORGANIZATIONAL CULTURE ON ORGANIZATIONAL CONFLICT IN ACCOMODATION ESTABLISHMENTS: A RESEARCH IN ALANYA REGION

Tourism is an industry that services production is concentrated. In this industry accomodation establishments employees' attitudes and behaviors are important for the tourism sector. Therefore, the organizational culture in which employees' attitudes and behaviors are developed to be monitored and measures should be taken to prevent possible conflicts. This study aims to explore the effects of the organizational culture of the accommodation establishments on the conflict. Questionnaire was used as a method of data collection. To determine the effects of organizational culture on organizational conflict, consisting of seven dimensions "Organizational Culture Inventory" (Çelik, 2007) and the three dimensions of the "Organizational Conflict Scale" (rahim, 1983) were used. The scale was applied on 7 five-stars accomodation establishments which are open during the winter season, working at national and international area. As a result, on all of the conflicts within the group and between groups were determined to have a significant impact of organizational culture.

Keywords:

Organizational Culture, Organizational Conflict, Alanya,

PDF

___

AUGUSTYN, M. ve S.K. HO (1998), “Service Quality and Tourism”, Journal of Travel Research, 37 (1), 71-75.
AKTAŞ, H. ve KILINÇ, T. (2007), “TUROB Üyesi Beş Yıldızlı Otel Yöneticilerinin Çatışma Yönetimi Yaklaşımları ile Bireyler Arası Çatışma Yönetim Tarzları İlişkisi”, İ.Ü. İşletme İktisadı Enst. Dergisi, 18,(18), 76-87.
ALTMAN, L.A. ve BROTHERS, L.R. (1995), “Career Longevity of Hospitality Graduates, FIU Hospitality Review, 13(2),77-83.
ASUNAKUTLU, T. ve SAFRAN, B. (2004), “Kültürel Farklılıklardan Kaynaklanan Çatışmalara Yönelik Bir Araştırma (Marmaris Turizm Sektörü Örneği)”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (1), 26-49.
BUICK, I. ve THOMAS, M. (2001), “Why do Middele managers In Hotels burn-out?” International Journal of Contemporary Hospitality Management, 13(6), 304-309.
ÇELİK, B. (2007). Örgüt Kültürü ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
DEMİRCAN, Ç. N., YILDIZ, S. (2009), “Örgütsel Adaletin İş Tatmini Üzerindeki Etkisi: Algılanan Örgütsel Destek Bir Ara Değişken mi?”, Electronic Journal of Social Sciences, 8 (28), 68-90.
DAVIS, K. (1988), İşletmede İnsan Davranışı-Örgütsel Davranış, İstanbul: Küre Yayınları.
DİNÇER, Ö. (1998), Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. İstanbul: Timaş Matbaası. DUNCAN, W J. (1989), Organizational Culture: Getting A Fix On An Elusive Concept, Academy of Management Executive, 3 (3), 229-236
DÜŞÜKCAN, M. (2003), “Örgütsel Çatışma Ve Çatışma Yönetimi Sürecinde Örgütsel İletişimin Etkinliği: Kuramsal ve Uygulamalı Bir Çalışma”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
EARNEST, G.W. ve MCCASLİN, N.L. (2000), “Extension Administrators Approach to Conflict Management: A Study of Relationship Between Conflict Management Styles and Personality Type”, Journay Of Agricultural Education, 35(3), 18-22.
ERDOĞAN, İ. (1999), İşletme Yönetiminde Örgütsel Davranış, İstanbul: Dönence Basın Yayın.
EREN, E. (2000), Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım AŞ.
ERKMEN, T. ve ORDUN, G. (2001), “Örgüt Kültürü Tipleri ile Yönetim Biçimleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesine Yönelik Bir Araştırma”, 9. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildirileri, 67-87.
ERTÜRK, M. (1998), İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon, İstanbul: Beta Basım Yayım.
HINKIN, T.R. ve TRACEY, J.B. (2000). “The cost of turnover” The Cornell HRA Quarterly, June: 14-21.
HORWARD, W. O. (1997), Managing Corporate Culture, Innovation and Entrepreneurship, USA: Library Of Congress Cataloging-in Publication Data, s.3.
IVERSON, R.D. ve DEERY, M. (1997), ``Turnover culture in the hospitality industry'', Human Resource Management Journal, 7 (4), 71-82.
KAUSHAL, R. ve KWANTES, C. (2006), “The Role Of Culture And Personality İn Choice Of Conflict Management Strategy”, International Journal Of Intercultural Relations, 30, 579–603
KING, B., MCKERCHER, B. ve WARYSZAK, R., (2003), “A comparative study of hospitality and tourism graduates in Australia and Hong Kong”, The International Journal of Tourism Research, 5-6 Nov/Dec.,409-420.
KILINÇ, T. (1985), “Örgütlerde Çatışma: Mahiyeti ve Nedenleri”, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 14 (1), 103-124.
KOÇEL, T. (2001), İşletme Yöneticiliği, İstanbul: Beta Basım Yayım.
KUŞLUVAN, S. ve KUŞLUVAN, Z. (2004), “Turizm İşletmelerinde İşgören Devri: Anlamı, Türleri ve Nedenleri”, SOİD Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 1(1), 28-36.
KUŞLUVAN, S., KUŞLUVAN, Z. (2000), “Perceptions and attitudes of undergraduate tourism students towards working in the tourism industry in Turkey”, Tourism Management, 21, 251-269
LOUIS, M. R. (1985), “An Investigator's Guide to Work Place Culture”, Organizational Culture, California: Sage Publication.
NEWSTORM, J. W. ve DAVİS, K. (1993). Organizational Behavior: Human Behavior at Work, New York: Mc Graw-Hill Inc.
OGBONNA, E. ve HARRİS, L. C. (2000), “Organizational culture and performance: empirical evidence from UK companies”. International Journal of Human Resource Management, 11(4), 766-788.
ÖZKALP, E. ve KIREL, Ç. (2001). Örgütsel Davranış, Anadolu Üniversitesi Eğitim ve Sağlık Bilimsel Araştırma Çalışmaları Vakfı, Eskişehir.
RAHIM, A. (1983), “ A Measure Of Styles Of Handling İnterpersonal Conflict”, Academy Of Managment Journal, 26 (2), 368-374.
RAHIM, A (1985), “A Strategy for Managing Conflict in Complex Organizations”, Human Relations, 38, 81-89. ROBBINS, S. P. (2001), Organizational Behavior, New Jersey: Prentice Hall Inc.
ROBBINS, S. P. (1974), Managing Organizational Conflict, New Jersey: Prentice Hall Inc, ROLLINSON, D. ve BROADFİELD, A. (2002), Organizational Behavior and Analysis, Prentice Hall: New York.
SANDOLE, D. ve KELMAN, H. (1993). Conflict Resolution Theory and Practice Integration and Application, New York: Manchester University Press.
SCHEIN, E.H. (1985), Coming to New Awareness of Organizational Culture, Sloan Management Review, 25 (2), s.3-16.
SIMS, R. R. (2002), Managing Organizational Behavior, Quorum Books. SIU, V., TSANG, N. ve WONG, S. (1997). “What Motivates Hong Kong’s Hotel Employees?”, The Cornell H.R.A., Quartely, October: 44-49.
STONER, J. A. F. (1978), Management, Prentice Hall Inc, New Jersey. SÜTLÜ, T. (2007), “Örgütsel Çatışma ve İşgören Üzerine Etkileri”, Marmara Üniversitesi S.B.E, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
ŞENER, B. (2001), Modern Otel İşletmelerinde Yönetim ve Organizasyon, Ankara: Gazi Kitabevi.
ŞİŞMAN, M. (2007), Örgütler ve Kültürler, Ankara: Pegem A Yayıncılık. TEKARSLAN, E. HÜNER, Ş., KILINÇ, T. Ve BAYSAL, C. (2000), Davranışın Sosyal Psikolojisi, İstanbul: Dönence Basım.
TOPALOĞLU, Cafer. (2010). Örgütiçi Çatışmaların Yönetim Süreci: Otel İşletmeleri Açısından Kuramsal Bir Değerlendirme. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. Cilt: 14, Yıl: 10, Sayı: 20. s. 97-114.
TUĞLU, A. (1996), “Örgütsel Çatışma ve Yönetimi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
USAL, A. ve KUŞLUVAN, Z. (1997), Davranış Bilimleri, Barış Y., İzmir.
VURAL, Z. B. (2005). Kurum Kültürü, İstanbul: İletişim Yayınları
ZOPIATIS, A. ve CONSTANTİ, P. (2007), “Human Resource Challenges Confronting The Cyprus Hospitality Industry”, EuroMed Journal of Business, 2 (2), 135-153.