ÇOCUKLARI KURUM BAKIMINDA OLAN EBEVEYNLER: YAŞAM DENEYİMLERİ, HİZMET BEKLENTİLERİ VE GELECEK PLANLARI ÜZERİNE EKO-SİSTEMİK NİTELİKSEL BİR İNCELEME
Bu araştırmanın amacı, kendi talepleri sonucu çocukları kurum bakımına alınmış olanebeveynlerin yaşam deneyimlerini eko-sistem yaklaşımı temelinde incelemektir. Nitelaraştırma yöntemi kullanılarak çocukları için Ankara Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğüne2014 ile 2016 yılları arasında kurum bakımı talebinde bulunan 13 ebeveyn ile derinlemesinegörüşmeler yapılmıştır. Araştırma sonucunda; ebeveynlerin anne ve baba olmaya ilişkinalgılarının toplumsal cinsiyet söylemlerinden etkilendiği, kendilerini yetersiz gördükleri,kurum bakımını son çare olarak değerlendirdikleri, karşılaştıkları sorunlarla baş edemediklerinoktada kurum bakımına yöneldikleri, ortak noktalarının sorunlar ile baş etmede sosyaldesteklerinin yetersizliği olduğu ortaya çıkmıştır. Ebeveynler çocuklarını kurum bakımınavermeyi kayıp olarak algılayıp yas süreci tepkileri deneyimlemiştir. Ebeveynlerin çocuklarıile iletişimleri sürmektedir. Ebeveynin çocuk bakımı sorununa yönelik önlemler koruyucuönleyici nitelikte olmalı ve kurumlararası işbirliğine dayanmalıdır. Kurum bakımında olançocukların aileleri ile koruyucu sosyal hizmet müdahaleleri planlanmalıdır. Çocuklarınıistismar-ihmal etmeyen ve yalnızca sosyoekonomik koşullar nedeniyle kurum bakımı talepeden ebeveynlerin çocukları için kurum bakımı hizmeti düşünülmemelidir.
PARENTS OF CHILDREN IN RESIDENTIAL CARE: AN ECO-SYSTEMIC QUALITATIVE INQUIRY ON LIFE EXPERIENCES, SERVICE EXPECTATIONS AND FUTURE PLANS
This research aims to examine the unique life experiences of parents whose children have been taken to the residential care by their demands using the eco-systems theory. A qualitative research method was used. In-depth interviews were conducted with 13 parents who requested institutional care for their children between 2014 and 2016 from the Ankara Department of Family and Social Policies. Research findings indicated that parents’ perceptions on parenting were mostly shaped by general gender discourse, they saw themselves as inadequate, they considered residential care as a last resort, they went to residential care where they could not adequately cope with the problems, and their perceived social support was inadequate. Parents felt that giving their own children to residential care is a kind of ‘loss’ experience and they experienced specific grief reactions. Communication with their children is continuing. Measures for parents’ problem of child care must be protective and preventive and should be based on inter-agency cooperation. Protective social work interventions should be planned for the families of children in residential care. Parents who do not abuse or neglect their children and demand residential care only due to socioeconomic conditions should be prevented from leaving their children in the child care institutions.
___
- 5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu. (2005). T.C. Resmi Gazete, 25876, 15.07.2005
- Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 2014 Faaliyet Raporu. (2014). http://sgb.aile.gov.tr/dat a/5434f307369dc31d48e42dc5/2014_idare_faaliyet_raporu.pdf
- Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 2015 Faaliyet Raporu. (2015). http://www.aile. gov.tr/data/56d469a8369dc56f90d98bbd/2015%20Y%C4%B1l%C4%B1%20 Bakanl%C4%B1k%20%C4%B0dare%20Faaliyet%20Raporu.pdf
- Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 2016 Yılı Faaliyet Raporu. (2016). http://www.aile.gov. tr/data/58b58e4c691407119c139239/2016%20%20Faaliyet%20Raporu.pdf.
- Albrecht, T. L., ve Goldsmith, D. J. (2003). Social support, social networks, and Health. T. L. Thompson, A. M. Dorsey, K. I. Miller, & R. Parrott içinde, Handbook of Health Communucation (s. 263-284). London: Lawrence Erlbaum Associates.
- ASAGEM. (2011). Tek Ebeveynli Aileler. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayınları.
- Bempah, K. O. (2010). The Wellbeing of Children: A new approach for improving. New York: Taylor&Francis Group.
- Bilson, A., ve Cox, P. (2007). Caring About Poverty. Journal of Children and Poverty, 37- 55.
- Boer, C. D., ve Coady, N. (2006). Good Helping Relationships in Child Welfare: Learning From Stories of Success. Child and Family Socşal Work, 32-42.
- Bronfenbrenner, U. (1994). Ecological Models of Human Development. International Encyclopedia of Education, 37-43
- Creswell, J. W. (2013). Nitel Araştırma Yöntemleri (3. b.). (M. Bütün, & S. B. Demir, Çev.) Ankara: Siyasal Kitabevi.
- Collins, D., Jordan, C., ve Coleman, H. (2013). An Introduction to Family Social Work. Jon-David Hague.
- Curley, A. M. (2010). Relocating the Poor: Social Capital and Neighbourhood Resources. Journal of Urban Affairs, 79-103.
- DeFrain, J., ve Asay, S. M. (2007). Strong Families Around the World. Marriage & Family Review, 1-10.
- Forward, S., ve Buck, C. (2015). Zor Bir Ailede Büyümek. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Ghesquiere, A., Haidar, Y. M., ve Shear, M. K. (2011). Risks for Complicated Grief in Family Caregivers. Journal of Social Work in End-of-Life & Palliative Care, 216-240.
- Gladow, N. W., ve Ray, M. P. (1986). The Impact of Informal Support Systems on the Well Being of Low Income Single Parents. Family Relations, 113-123.
- İlerisoy, M. (2012). Aile Sistemleri kuramı Çerçevesinde İnfertilite Tedavisi Gören Ailelerde Aile Yaşam Döngüsünün Nitel Yöntemlerle Araştırılması. Yüksek Lisans Tezi.
- Kayira, T. (2016). Fundamentals For Effective Monitoring of Childcare. Commonwealth Law Bulletin, 105-124.
- Kılıç, A. Z. (2013). Ebeveynlerin Toplumsal Cinsiyet Algısı ve Çocuk Yetiştirmeye Etkileri. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
- Lietz, C. A., Lacasse, J. R., ve Cacciatore, J. (2011). Social Support in Family Reunification: A Qualitative Study. Journal of Family Social Work, 3-20.
- Lindemann, E. (1944). The Symptomatology and Management of Acute Grief. American Journal of Psychiatry, 141–148.
- McCubbin, J. A., Futrell, E. A., Thompson, E. A., ve Thompson, A. I. (1998). Resilient Families in an Ethnic And Cultural Context. Thousand Oaks, California.
- McSherry, D., Weatherall, K., Malet, M. F., Emma, Larkin, ve Kelly, G. (2010). Who goes where? Examining young children’s pathways through care in Northern Ireland. Adoption & Fostering, 23-37.
- Morrice, R. A. (1998). An Ecological Approach To School Social Work With Adolescents From Vulnerable Families. Canada.
- Özbesler, C., ve Bulut, I. (2013). Sosyal Hizmette Genelci Yaklaşım ve Ekolojik Perspektif.
- Sosyal Politika ve Kamu Yönetimi Bileşenleri ile Sosyal Hizmet Temelleri ve Uygulama Alanları, 98-107.
- Schofield, G., Moldestad, B., jer, I. H., Ward, E., Skilbred, D., Young, J., ve Havik, T. (2011). Managing loss and a threatened identity: experiences of parents of children growing up in foster care, theperspectives of their social workers and implications for practice. British Journal of Social Work, 74-92.
- Segrin, C., ve Passalacqua, S. A. (2010). Functions of Loneliness, Social Support, HealthBehaviors, and Stress in Association With Poor Health. Health Communication, 312-322.
- Simon, J. B., Murphy, J. J., ve Smith, S. M. (2005). Understanding and Fostering Family Resilience. The Family Journal, 427-436.
- Şenelmiş, H. (2006). Ankara Üniversitesi Kriz Merkezine Başvuran Yas Olguları Üzerine Bir Çalışma. Ankara: Yüksek Lisans Tezi.
- Türk Dil Kurumu Web Sayfası http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&view=bts&kategori1=veritbn&kelim esec=140534 Erişim Tarihi : 27.02.2017
- Vatandaş, C. (2007). Toplumsal Cinsiyet ve Cinsiyet Rollerinin Algılanışı. Sosyoloji Konferansları Dergisi, 29-56.
- Welbourne, P. (2012). Social Work with Children and Families Developing advanced practice. New York: Routledge.
- Worden, J. W. (2008). Grief Counselin and Grief Therapy: A Handbook for the Mental Health Practitioner. Springer Publishing Company
- ISSN: 2148-9424
- Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
- Başlangıç: 2012
- Yayıncı: Aile,Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı