Uluslararası finans piyasalarını ve para sistemlerini düzenleme amacına yönelik olarak uluslararası toplum tarafından oluşturulan IMF; Küresel Kriz sürecinde uygulamalarıyla en çok tartışılan organizasyon olma özelliğini kazanmıştır. Kredi mekanizmaları, oylama sistemleri, üyelik şartları, veto ayrıcalıkları, amaçları, hedefleri gibi pek çok teorik başlıkta tanımlanan eleştiriler, son dönemlerde yaşanan finansal nitelikli ve küresel ölçekli ekonomik krizlerle, teorik boyutlardan pratik gerçeklere dönüştürmektedir. Söz konusu tartışmaların sonucu ise, IMF’nin gelecek dönemler açısından küresel ölçekte varlığını değil ama fonksiyonlarını ve etkinliğini şekillendirecektir. IMF’nin küresel önemi, gelecek açısından varlığının da teminatını oluşturmaktadır. Dolayısıyla tartışılan ya da sorgulanması gereken IMF’nin istikrar programlarında ve politikalarında, ekonomik şartların gerektirdiği yeni yaklaşımların benimsenmesi, üretilmesi ve uygulanmasıdır. Ancak bu süreç içerisinde yönetim anlayışı, organizasyon yapısı ve daha geniş ölçekte organizasyon kültürünün geliştirilmesi gerekmektedir. Bürokratik anlayışların yenilenmesi, oylama sistemlerinin ve ülke kotalarının siyasi ve ekonomik gelişmelere paralel olarak biçimlendirilmesi, kredi uygulamalarının ülkelerin yapısal özelliklerine göre esnek ve pozitif olarak şekillendirilmesi, üye ülkelerle diyalog ve uzlaşma kanallarının modernleştirilmesi önem arz etmektedir. IMF’nin bu esaslar üzerine şekillendirilmiş bir reforma gereksinim duyduğu, üzerinde tartışılamayacak kadar açık bir gerçektir. Bu çalışma; IMF’nin klasik işleyiş yapısının incelenmesi, fonksiyonel tanımlamaları, istikrar programları veya politika analizlerinin ötesinde, gerekli reformlara özgü eleştiri ve tartışmalar üzerine yoğunlaşmakta ve sonuç olarak IMF’ye yönelik gerekli bir reformun ana çerçevesini oluşturmayı amaçlamaktadır.

IMF, established by international society at the aim of regulating international finance markets and monetary systems, has been the most discussed organisation by its applications during the Global Crisis. All the criticisms once theoretically defined under such titles, credit mechanisms, membership conditions, veto privileges, aims and targets, have become reality because of the financial and economical crises being recently experienced in the global scale. The role of IMF, in preventing the crises or, at least, removing its effects is still been widely discussed. The results of these discussions will, in future, re-shape the functions of IMF even if not its existence. The global value of it is an assurance for its future existence. Accordingly, what must be discussed and questioned is that in IMF’s policies and programs of stability, if there are new approaches which are required by economical conditions, is embraced, produced, and practiced. However in this process, it is undeniable requirement that its view of administration, structure of organisation, in more widely its culture of organisation must be improved. Renewing the bureaucratic mentality, changing the voting system and quotas of countries parallel to political and economical developments, reshaping the credits transactions flexibly and positively in respect of structural conditions of applicant countries, modernising the channels of dialog and compromise with member countries are very important issues. It is a very clear unquestionable fact that IMF is in need of the reform shaped by these issues. This study, beyond exploring the classical scheme and structure, functional definitions, stability programs or analysis of policies of IMF, focuses on the criticisms and discussions peculiar to reforms required and as a result, aims at to offer a basic scheme of reform required for IMF.