Bu çalışmada, Antik Yunan kültüründe müziğe olan ilgi ve ne gibi faydalar sağladığı incelenmekle birlikte, müziğe bakış açısı, filozofların o dönem içerisinde müziği hangi alanlarda kullandıkları ve ne gibi katkılar sağladıkları araştırılmaktadır. Amaçlanan şey Yunan kültüründe müziğin yeri ve 20. yy’dan günümüze kadar ne gibi bir gelişim gösterdiğidir.  Öncelik olarak mitoloji üzerinden müziğe bir yer bulunur. Müzik ve mitoloji, imajinasyonla beslenen alanlar olmasından dolayı Antik Çağ’dan günümüze dek yan yana anılır. Yunan mitolojisi, sanatla iç içe görülmüştür. Resim, müzik, heykel, edebiyat, tiyatro gibi dallarda kendine yer edinir. Çünkü sanatın hammaddesi olarak kabul edilen şeyin mitlerde bulunan anlamlarla eş değer olduğu kabul edilmiştir. Bu hammaddeyi daha sonra besteci Wagner ve Carl Orff ’ta kendi operalarında kullanacaktır. Antik Yunanlıların, müziğin ahlaki, toplumsal ve bireysel bir edim barındırdığına dair inanışları vardır. Müziğin makamlar aracılığıyla ruh hallerini değiştirmesi, metafiziksel olarak yorumlanmasına neden olmuştur. Örneğin Phythagoras tarafından kâinatın bir armoni oluşturduğu düşüncesine kadar götürmüştür. Müzik, ruhun eğitilmesinde ve arınmasında da büyük etken olarak görülmüştür. Dinsel törenlerde, savaşlarda, hastalıkların tedavisinde ve günlük yaşantıda kullanılmıştır. Dönem içerisinde Müziğe önemli katkılarda bulunan Phythagoras, Platon, Aristoteles ve Boethius, yazılan tragedyalarla, eserlerinde ki metaforlarla ve deneysel çalışmalarla müziğe bir yer bulmuş, yaşatılması gereken bir olgu olduğunu savunmuştur.