‘Sanat sadece sanat içindir’ düşüncesi ile ‘sanatın icrasında bir niyet olmalıdır’ görüşleri arasındaki çatışma insanlık tarihi açısından uzun bir tartışmadır. Edebiyat açısından yapılan çalışmalarda sadece doğal güzellikleri, hayatı ve sevgiyi tasvir etmenin edebiyatın işlevi için yeterli olmadığını dile getiren bir kişi de edebiyatçı kimliğinin yanı sıra mütefekkir  yönü de bulunan, bütün gayretini ve hayatını milletine doğru ve güzeli göstermek için vakfetmiş Mehmet Akif ERSOY’dur. Mehmet Akif, çok büyük önem atfettiği ahlâk bahsinin edebi eserler vasıtası ile topluma aktarılmasını, edebiyat-ahlâk ilişkisinin sağlam bir birliktelik üzere yol arkadaşları olmaları gerektiğini savunmuştur. Bu çalışmada Mehmet Akif ERSOY’un eserleri üzerinden onun edebiyat-ahlâk ilişkisi üzerine müspet görüşlerini gün yüzüne çıkarmaya çalıştık.